In Mattheüs spreekt de Here Jezus met Zijn discipelen over de laatste dingen en dan staat er in Matth.24:3-13 : Toen Hij op de Olijfberg gezeten was, kwamen Zijn discipelen alleen tot Hem en zeiden: Zeg ons wanneer zal dat geschieden, en wat is het teken van Uw komst en van de voleinding der wereld? En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Zie toe, dat niemand u verleide! Want velen zullen komen onder Mijn naam en zeggen: Ik ben de Christus, en zij zullen velen verleiden. Ook zult gij horen van oorlogen en van geruchten van oorlogen. Ziet toe, weest niet verontrust; want dat moet geschieden, maar het einde is het nog niet. Want volk zal opstaan tegen volk, en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen nu hier, dan daar, hongersnoden en aardbevingen zijn. Doch dat alles is het begin der weeën. Dan zullen zij u overleveren aan verdrukking en zij zullen u doden, en gij zult door alle volken gehaat worden om Mijns naams wil. En dan zullen velen ten val komen en zij zullen elkander overleveren en elkander haten. En vele valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij verleiden. En omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde van de meesten verkillen. Maar wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden.

Dus wie zal behouden worden? Wie volhardt tot het einde. Woorden door de Here Jezus zélf gesproken. De woorden die de Here Jezus hier spreekt, spreekt Hij eigenlijk tot ons, want in die tijd was er nog geen sprake van de wederkomst en de voleinding der wereld, maar nu wel. We leven in een tijd die vol is van oorlogen, maar ook van rampen, natuurrampen, vliegrampen, hongersnoodrampen, allerlei dierenziekten die zelfs de mensheid bedreigen. Noem het maar op, iedere dag worden we ermee geconfronteerd en het wordt erger en erger. Het zijn allemaal tekenen van de eindtijd.

Omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde van de meesten  verkillen, staat er. Wetsverachting, je ziet het overal, zowel als het gaat om menselijke instellingen en wetten, alsook de Goddellijke wetten en instellingen. In de Psalmen schrijft David regelmatig over de wet, zo schrijft hij in Psalm 119:70b : Ik verlustig mij in Uw wet. David had Gods wet lief, omdat het hem dichbij God bracht, omdat het hem een blij hart bezorgde. Door zich aan Gods wet te houden, wist hij dat hij God ermee eerde en verblijdde en daarom was het voor hem een genoegen. In vers 97 van diezelfde Psalm schrijft hij: Hoe lief heb ik Uw wet, zij is mijn overdenking de ganse dag. En in vers 165: Zij, die Uw wet liefhebben, hebben grote vrede, er is voor hen geen struikelblok. Geen struikelblok, geen hindernis. Als wij volgens Gods normen en waarden leven, volgens de regels die we in Zijn woord kunnen vinden, zijn we in staat om te kúnnen volharden tot het einde toe. En heus, als er íémand is die wéét waar Hij over spreekt, dan is het wel de Here Jezus, en als Hij tóén al sprak over deze tijd, en daarbij vermeldde, dat “de meesten” zouden verkillen, laten we dan in ieder geval éven de tijd nemen om onszelf daarin te onderzoeken en er niet achteloos aan voorbij gaan. Tenslotte is het belangrijk genoeg, toch? 

Wij leven in die laatste tijd
waar Jezus over sprak,
tóén reeds had Hij ons op ’t oog
en Hij wist, de mens is zwak.
Maar ik wil niet verkillen,
Heer, ik ben tot Uw wil bereid,
zodat ‘k vurig tot het einde
volhardend strijd, de goede strijd.