Niets is moeilijker.

augustus 20th, 2015

Mijn gedachten gingen, naar aanleiding van het gedicht dat ik gisteren maakte, een aantal jaren terug in de tijd. De kinderen woonden allemaal nog thuis en we hadden een uitnodiging gekregen van familie uit de omstreken van Rotterdam. Er vierden een paar mensen gezamenlijk hun verjaardag en we waren uitgenodigd om gezellig te gaan wokken en daarna nog te gaan bowlen. En ik moet zeggen, ik had het nog nooit gedaan maar ik was er best goed in, maar dit terzijde haha

Aan het einde van de avond gingen we weer huiswaarts. Ik had de auto van mijn vader mogen lenen en het was al rond middernacht dat we op de snelweg reden richting Zeeland toen het ineens verschrikkelijk hard ging regenen. Het was gewoon een regengordijn waar bijna niet in te rijden viel. Ook de andere weggebruikers gingen steeds langzamer rijden. De hele snelweg leek een groot zwembad en de ruitenwissers konden het niet bijhouden, zó hard regende het. Ik zat daar in die auto, het stuur in mijn handen geklemd, gespannen turend naar de lichtjes van de auto voor mij. Van lieverlee gingen steeds meer mensen op de vluchtstrook staan om te wachten tot het geweld voorbij was en ook ik volgde dit voorbeeld. Ik reed de auto naar de kant en keek naast en achter mij en zag, tot mijn verbazing, dat alle kinderen heerlijk sliepen. Ze hadden geen van allen in de gaten hoe gevaarlijk het op de weg was, ze zaten totaal ontspannen te slapen en hadden niets van de regen meegekregen.

Dat was voor mij echt een leermoment. Ik was degene die het stuur van de auto in handen had en ik was bang op de weg. De kinderen waren, in een grenzeloos vertrouwen, bij mij ingestapt in de veronderstelling dat ik ze veilig thuis zou brengen, en met een totaal gerust hart in slaap gevallen. Ik dacht eraan dat wij zo snel geneigd zijn om het stuur van ons leven in eigen hand te willen houden, maar dat zorgt toch dikwijls voor momenten van angst en twijfel, terwijl wij ons leven en alles wat er gebeurt in de handen van Vader God mogen leggen. We mogen Hem ten volle vertrouwen en weten dat we onze handen niet krampachtig om het stuur van ons leven hoeven te houden, we mogen onze handen in die van de Here leggen in vol vertrouwen dat Hij ons zal leiden op al onze wegen.

Vroeger zongen wij zo’n mooi lied, nr. 803 uit de bundel van Joh. de Heer waarvan ik de eerste 2 verzen op wil schrijven:

1.Geef de Heiland ’t roer in handen,

van uw aardse levensschip;

Hij zal veilig u doen landen,

Hij kent elke rots en klip.

Zij uw scheepje groot of klein,

laat de Heiland Stuurman zijn.

Zij uw scheepje groot of klein,

laat de Heiland Stuurman zijn.

—

2.Hoe ook stormen mogen woeden,

laat het roer stil in Zijn hand;