Zegen, wat wordt er verstaan onder zegen? Ik heb het eens opgezocht in het woordenboek en daar staat: heil, voorspoed, hulp, gezien als gave van God. Dat laatste vind ik opmerkelijk, dat er staat dat het wordt gezién als gave van God, het wordt als het ware aangenomen dat het zo is…

Wij willen graag zegen van God ontvangen, logisch, wie wil dat niet. We willen ook graag dat onze plannen gezegend worden, dat onze financiën gezegend worden dat ons werk gezegend wordt, noem het maar op. En van Zijn kant wil de Here God ons ook graag zegenen, maar niet alle fijne dingen die wij krijgen zijn zegeningen van God. De duivel is er als de kippen bij om ons af te houden van de plannen die God met ons leven heeft en daarvoor gebruikt hij echt niet altijd negatieve middelen hoor. De Bijbel tekent een beeld van de duivel als zijnde een listige slang, anderzijds was hij ook de engel van het licht, 2 zijden van hem waarmee hij mensen misleidt, én met succes.

Misschien heb je ook weleens (net als ik) van die momenten gehad dat je dácht dat je op de juiste weg wandelde maar dat je er naderhand achter kwam dat het toch niet zo was, dat je je eigen ideeën en gedachten bent nagewandeld. Weet je, dat zijn leermomenten, heel belangrijke leermomenten.

Vaak worden de dingen die wij als positief ervaren gezien als zegen van God, er wordt uitgegaan van uiterlijke, zichtbare tekenen, vooral als ze óók nog eens precies in ons straatje passen. Maar hóé belangrijk is die innerlijke stem, die stem die ons waarschuwt, die ons wil leiden in álle dingen. God is toch niet een soort van portier? De man die deuren opent en sluit? Vaak wordt er gebeden: “Heer als dit van U is, als dit goed is wilt U dan de deur openen, maar als het niet goed is wiltt U dan de deur sluiten? Zoals ik van de week al eens heb aangehaald is dit kinderlijk gedrag. God wil onze gesprekspartner zijn, Hij wil normaal met ons communiceren, door middel van gedachten die Hij in ons hart legt, en door middel van Zijn Woord, Hij wil van Zich laten horen…

Ik zou het zelf als heel minderwaardig ervaren als mijn kinderen mij niet zouden laten spreken maar mij bijvoorbeeld alleen zouden vragen: “Mam, als je wilt dat we gaan eten zet dan het eten maar op tafel en anders hou je de pannen maar in de keuken”. Misschien had ik wel gezellig sámen met hen willen koken, misschien had ik wel willen vragen wat zij lekker vonden, misschien had ik wel uit eten willen gaan. Door dit te vragen leggen ze mij beperkingen op en doen zichzelf én mij tekort…

Hoe gaan wij met de Here God om?