Willekeurige bemoediging
  • 29 juli 2005
    Als zoveel mensen biddend vragen: kom Here, kom toch met Uw kracht, zou Hij niet luisteren en horen naar Zijn …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Mooie verpakking…

Ik liep vanmiddag met de kinderen en Simon buiten en toen kwam ons een aantal joggers tegemoet. Heel sportief, ik word al moe als ik er alleen maar naar kijk dus ik ben wel een beetje jaloers op hun conditie. Hahaha, ik dacht terug aan een paar jaar geleden toen ik doorgestuurd was via de huisarts naar een fysiotherapeut die mensen begeleidde in het verbeteren van hun conditie en ik heb het verhaal nog eens opgezocht omdat het eigenlijk zo zot was.

Tja, wat kun je verwachten, hoe moet je je kleden, en nog meer van die vragen komen dan in je op. Ik vroeg advies en men zei mij dat ik het beste toch iets van een trainingspak moest aandoen en sportschoenen, liefst met witte zolen en ik moest dan voorál het flesje water en de handdoek niet vergeten. Nou, goed, ik ging op weg die eerste keer (had me thuis vast in mijn flitsende sportieve outfit gehesen voor de zekerheid) en kwam aan bij het gebouw waar ik moest zijn. Ik zag door de ramen al mensen die op allerlei fitness apparatuur zich in het zweet werkten, dus ik kreeg er al een ietwat angstig gevoel over. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en ging naar binnen. De fysiotherapeut zelf begroette me en was op de hoogte van de reden dat ik doorgestuurd was. Hij nam me mee op een tour door de sportzaal en legde me het gebruik en nut (?) uit van alle apparatuur die daar stond. Het schenen mij martelwerktuigen toe maar vooruit, ik probeerde er zo onbevangen mogelijk in te gaan. Eerst mocht ik fietsen, nou geen probleem dacht ik nog, maar dit gierige zadeltje was niet echt comfortabel en ik moest een bepaalde snelheid aanhouden die óók niet erg prettig was. Hóé lang? 15 minuten? Pfffff, na drie minuten dacht ik al “ben ik er bijna?”. Ik heb het volgehouden en mocht op de loopband, ook zo iets, je loopt en loopt en loopt en komt uiteindelijk nergens. En stilstaan is geen optie want dan glijd je achteruit van dat ding, en die meneer was “vergeten” uit te leggen hoe ik hem kon stoppen. Na, wederom een kwartier, mocht ik weer ergens anders op, jippie…

Uiteindelijk had ik de hele zaal gehad en toen mocht ik nog even fijn buikspieroefeningen doen. Voor dat doel moest ik op een matje van een halve centimeter dikte op de grond gaan liggen. Jawel, en één van mijn “problemen” is dat ik dat dus niet kan, dan kom ik écht niet meer overeind, maar ja ik móést het doen. Oké, volgzaam als ik ben vleide (ahum) ik mij neer op de flinterdunne mat. Ik deed braaf mijn oefeningen en kon dus vervolgens niet meer opstaan. Wat nu gedaan? Hahaha, wat een ellende, uiteindelijk was ik, met hulp van de fysiotherapeut, weer in staande positie beland en toen mocht ik nog oefeningen doen waarbij je zo’n soort van kleerhanger naar beneden moet trekken. Pffff, wat een gedoe allemaal. Uiteindelijk dacht ik dat ik klaar was moest ik nóg een keer een kwartier op de fiets!! HELP!!

Na al die oefeningen ging ik naar huis en onderweg voelde ik het al, thuisgekomen kon ik niet eens meer uit de auto komen, al mijn spieren lagen in de kreukels, de fysio had bepaald niet goed zijn huiswerk gedaan. Ik heb er zóveel pijn aan gehad dat ik er medicijnen (spierontspanners) voor gehad heb en de fysio heeft me drie weken in  moeten tapen, me met warmte behandeld en gemasseerd. Na die eerste keer heeft hij waarschijnlijk zijn informatie nog eens goed doorgelezen en heeft hij me wat voorzichtiger behandeld. Tja, die flitsende outfit van mij heeft hem waarschijnlijk op het verkeerde been gezet…

De verpakking beloofde meer dan de inhoud daadwerkelijk opleverde. Maar hoe is dat als het gaat om mijn innerlijke leven? Mijn gedachten, mijn overleggingen, mijn hart? Soms kun je er aan de buitenkant behoorlijk vroom uitzien maar dan kan het vanbinnen donker zijn, dan kunnen daar dingen rondwoelen die zorgen voor schade. Schade aan je eigen leven en schade aan dat van een ander door dingen die je zegt of doet zonder erbij na te denken. De Here God behandelt ons met Zijn warmte en het is die warmte die wij dan ook weer aan een ander door mogen geven. Warmte kun je niet faken, je kunt niet net doen alsof omdat echte warmte heel goed te onderscheiden is van “nep”. Je ziet het, je hoort het en je voelt het als iemand echte liefde en echte warmte heeft.

Richteren 5:31 zegt: maar wie U liefhebben, staan sterk: zij hebben een kracht als de opgaande zon!’

De opgaande zon, zon die hoe hoger hij komt steeds helderder en warmer wordt. Zon die in staat is ijs te doen smelten en harten die koud zijn weer warm te maken. Dat kunnen die mensen voor elkaar krijgen die van de Here God houden… Wil dat dan zeggen dat als ik dat niet zie gebeuren in mijn leven ik niet (echt) van de Here God houdt? En wat is dan écht houden van? Ik vind dat wel iets om eens over na te denken. Wie of wat heeft de eerste plaats in mijn/ons leven? En is onze inhoud dat wat de verpakking belooft?

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 9 = 12