(n.a.v. I Samuël 15:1-34)

Gisteren hebben we gelezen dat Saul zijn fout probeerde te vergoelijken door er een vrome draai aan te geven. Het vee dat ze hadden meegenomen zou bedoeld zijn om aan de Here God te offeren. En dan zegt Samuël in vers 22-23a: ‘Schept de HEER meer behagen in offers dan in gehoorzaamheid? Nee! Gehoorzaamheid is beter dan offers, volgzaamheid is beter dan het vet van rammen. Weerspannigheid is even erg als toverij, en eigenzinnigheid is even slecht als afgodendienst. Dat is me nogal wat, toverij en afgodendienst, dat zijn toch puur werken van de vijand, de satan? Maar dit is zoals God het ziet als wij dus eigenzinnig of weerspannig zijn. Soms is het weleens goed om de zaken zo klaar en helder nog eens te lezen, het brengt je terug in de werkelijkheid van God, van de Bijbel. Want is het niet zo dat we inmiddels, door de jaren heen, onze eigen Bijbel geschreven hebben? Door het offer van de Here Jezus lijken alle grenzen die God gesteld heeft wel weggevallen te zijn, in het gunstigste geval dan toch zeer vervaagd te zijn. En we kijken naar elkaar en nemen elkaar als voorbeeld en als hij dat mag, dan mag ik dat ook, en dan kan het zelfs gebeuren dat je door je mede geloofsgenoten voor overdreven of extreem wordt gezien wanneer jij je wél aan de regels van God wilt houden. Misschien hebben wijzelf ََook weleens iemand bekeken met het gevoel dat ze nogal overdreven bezig waren?

Vraag: Hoeveel water hebben wij inmiddels al bij de wijn gedaan? Zijn voor ons de grenzen nog scherp of zijn ze toch ook hier en daar al behoorlijk vervaagd? Of is het nog erger en weten we drommels goed waar de grenzen liggen maar gaan er bewust overheen en zijn dan dus “eigenzinnig”? Dit soort vragen werken als een spiegel waarin we kijken, en waarom kijken we bijvoorbeeld ’s morgens in de spiegel? Om te zien of we er goed genoeg uitzien, of ons haar goed zit en of er geen tandpasta aan ons gezicht zit. Een spiegelbeeld is ervoor bedoeld om eventueel verbeteringen aan ons uiterlijk aan te brengen, onszelf te zien zoals we zijn. Het is heel interessant om in de geestelijke spiegel van God, van de Bijbel, te kijken, heel leerzaam.

Weet je, gaandeweg dit verhaal worden mij ook dingen duidelijk die in mijn leven zeker weten nog voor verbetering vatbaar zijn hoor, maar ik vind het altijd zo mooi dat de Here God ons, door Zijn Heilige Geest, de dingen aan wil wijzen en laten zien.

Welke grote fout had Saul nou gemaakt? God had hem opdracht gegeven om iedereen te doden, maar Saul had de koning in leven gelaten. De koning, de leider van het volk, degene die het voor het zeggen had, de “baas” van het spul. God had bevolen dat ook deze koning gedood moest worden maar Saul deed het niet. Dan denk ik aan ons eigen leven en aan de strijd die wij dagelijks te strijden hebben tegen de zonde. De zonde in ons leven moet ook doodgemaakt worden, uitgeroeid. Toch is dat nog moeilijk genoeg, neem nou bijvoorbeeld de televisie, hoeveel vuiligheid wordt er door dat ding heen toch onze huiskamers binnengegooid? En heus, dan wil je zelf helemaal geen verkeerde dingen bekijken, maar al tijdens de vele reclames komt de rottigheid tَoch snel even om de hoek kijken, voor je het weg kunt zappen is het er al. En hoe selectief zijn we trouwens nog in het uitzoeken van programma’s? wat kan wel en wat kan niet? Zit je een gezellig familieprogramma te bekijken, wordt er ineens in gevloekt, dat wil je niet maar je kunt het niet voorkomen, het gebeurt. Dan de rest van de programma’s, nee soaps bekijken we niet, maar wel al die andere programma’s waarin mensen vermoord worden en de wijsneuzen die het op weten te lossen, is dat dan goed om naar te kijken? En zo zijn er nog zoveel meer programma’s. Wat zou dan de oplossing moeten zijn? De tv de deur uit? Of is dat “extreem” en trap ik nu tegen “heilige huisjes”? We kunnen de tv toch ook gebruiken om naar de EO te kijken of naar Maasbach op zondag, of naar mooie natuurprogramma’s en het journaal… (je weet wel, zoals dat vee dat geofferd zou worden aan God…) we verklaren sommige programma’s voor dood maar we laten de koning in leven. Maar zeg nou zelf, als we vandaag te horen zouden krijgen dat de Here Jezus morgen terug zou komen, zouden we dan nog één moment aandacht voor die tv hebben? Ik dacht het niet hè? Maar wie zegt dan dat hij niét morgen komt.. ?

Vraag: Komt je hart in opstand bij dit voorbeeld? Vind je het overdreven? Zou het misschien een goed idee zijn om eens te bedenken welke “koningen” er nog meer in ons leven zijn die ons tot zonde verleiden? Die tv is natuurlijk zomaar één voorbeeldje maar er kunnen nog heel veel meer dingen in ons leven zijn en dat is ook voor iedereen verschillend. En laten we eens bedenken hoe we die koning(en) om zeep kunnen helpen. De Bijbel is duidelijk als het gaat om zonde in ons leven, ik heb een paar teksten even opgezocht die hier iets over zeggen.

Matth.18:8-9: Indien uw hand of uw voet u tot zonde verleidt, houw hem af en werp hem weg. Het is beter voor u verminkt of kreupel ten leven in te gaan, dan met twee handen of twee voeten in het eeuwige vuur geworpen te worden. En indien uw oog u tot zonde verleidt, ruk het uit en werp het van u. Het is beter voor u met één oog ten leven in te gaan, dan met twee ogen in het hellevuur geworpen te worden.

Hebr.12:1-3: Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die vََoor ons ligt. Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de Leidsman en voleinder des geloofs, die om de vreugde, welke voor Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. Vestig uw aandacht dan op Hem, die zulk een tegenspraak van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt. 

Nou, dat is wel weer even genoeg stof om over na te denken hè? Morgen verder… durf je nog?