Hij plaatst mij hoog op een rots..

Toen ik vannmorgen met mijn stille tijd bezig was kwam mij Psalm 27 zo sterk in mijn gedachten. Het is een bekende Psalm en ik heb er weleens eerder iets over geschreven, maar opnieuw werd ik er zo bij bepaald. Vooral bij deze regels: Want Hij bergt mij in Zijn hut ten dage des kwaads, Hij verbergt mij in het verborgene van Zijn tent, Hij plaats mij hoog op een rots. En nu heft mijn hoofd zich op boven mijn vijanden rondom mij; daarom wil ik in Zijn tent offeren, offers met geschal, ik wil zingen, ja psalmzingen voor de Here. Psalm 27:5-6.

David heeft deze woorden doorleefd, géleefd, persoonlijk ervaren. Hij heeft ervaren hoe de Here hem heeft verborgen. Als je bijvoorbeeld denkt aan die keer dat hij vluchtte voor Saul en daar uiteindelijk in een spelonk zat waar Saul ook de nacht doorbracht, terwijl Saul er niets van had gemerkt, prachtig is dat. Tegelijkertijd zijn het ook woorden met een geestelijke diepgang. Weet je, in die verborgenheid bij God, in de hut, in de tent, was er die vertrouwelijke omgang, dáár heeft David Hem leren kennen, dáár had hij de kans om met de Here God te spreken en daar ook had hij de tijd om sterk te worden. Als je bijv. Psalm 91 erbij neemt dan staat daar in vers 1-2: Wie in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw des Almachtigen. Ik zeg tot de Here: Mijn toevlucht, mijn vesting, mijn God, op wie ik vertrouw. Een schuilplaats waar je beschermd wordt, waar je verborgen bent zodat je belagers je niet kunnen zien en waar de Here God zelf aanwezig is. Wat een intimiteit spreekt hier uit.

Toch zegt David dan in Psalm 27, dat de Here hem hoog op een rots plaatst, een plekje waar, in tegenstelling tot die schuilplaatsen, hij zichtbaar is voor iedereen. Niet langer in die verborgenheid, maar zomaar openlijk boven op een rots. Daarnaast zie je ook dat zijn vijanden er nog wel dégelijk waren want hij spreekt erover dat ze rondom hem zijn. Maar inplaats van zijn blik naar beneden te richten om te zien welke vijanden het zijn en hoeveel en hoe sterk enz. heft hij zijn blik juist naar bóven. Hij zoekt zijn hulp bij de Vader en keurt zijn vijanden geen blik waardig. Hij wéét, door die momenten van intimiteit, wat hij aan zijn hemelse Vader heeft en hij heeft een volkomen vertrouwen op- en in Hem. Wat een voorbeeld voor ons en wat een bemoediging ook. Diezelfde Vader is ook onze Vader en ook wij mogen onze blik naar boven richten, ook wij mogen boven alle omstandigheden uit ons hoofd omhoog heffen en weten dat we dáár onze hulp te verwachten hebben.

Wanneer je voor jezelf het gevoel hebt dat je niet zo sterk bent, dat je nog niet genoeg geestelijke kracht hebt om omstandigheden “het hoofd” te bieden (wel een mooie woordspeling in dit geval:-) dan is het misschien een fijn idee om eens een poosje in de schuilplaats bij Vader God te verblijven. De intimiteit met Hem te zoeken en in alle stilte te leren Zijn stem te herkennen en te verstaan. Hoe je dat doet? Wel, zoek een rustig moment van de dag waarop je niet zo snel gestoord kunt worden en ga eens in het boek van Vader God, de Bijbel, lezen hoe Hij over je denkt. Ook het spreken met Hem, het bidden, is een tijd waarin je Hem beter kunt leren kennen. Bidden is niet alleen vragen om dingen, of het opsommen van de problemen, maar het is daarnaast óók een tijd van stil zijn en gewoon eens luisteren naar datgene wat Hij te zeggen heeft. Hoe je dat kunt horen? Nou, heel dikwijls gewoon door gedachten die in je opkomen, heel simpel kan er een idee in je opkomen waar je eerder niet aan gedacht hebt. Het kan ook zijn dat je ineens in hopeloze zaken tóch een stukje inzicht krijgt waardoor je een probleem kunt oplossen. Zomaar een paar hele kleine dingen want de Here God is zó veelzijdig en zó cretief dat er veel te veel manieren zijn dan ik hier kan opschrijven, waardoor de Here God kan werken of spreken.

Wat ik hier vandaag duidelijk wil maken is, dat ook wij mogen groeien en krachtig worden en dat ook wij dan temidden van de moeilijkheden de kracht mogen hebben om ervoor te kiezen (want dát is het wel natuurlijk, ónze keuze) ons hoofd óp te heffen naar de Here God en dat ook wij dan tegen Hem mogen zeggen vanuit het diepst van ons hart: Mijn toevlucht, mijn vesting, mijn God, op wie ik vertrouw!