Mijn kleine leeuwenhartje, 4 jr. oud

Leeuwenhart, dit woord kwam zo gistermiddag in mijn gedachten terwijl ik net mijn jongste dochter had uitgezwaaid die even bij me was.

Mijn jongste dochter Joyce, zij is iemand met ruggengraat,  een echte doorzetter. Zij is ook iemand die op heel jonge leeftijd al voor anderen in de bres sprong. Ze was nog geen- of nauwelijks 4 jaar oud toen het gebeurde dat mijn zoon regelmatig gepest werd door een paar (altijd dezelfde) buurtkinderen. Op een dag stond mijn zoon angstig tegen de keukendeur gedrukt en waren die kinderen bezig, aan het einde van onze tuin, zijn fiets te slopen, ze pakten hem op en gooiden hem weer op de grond waardoor de fiets, die hij net (weliswaar tweedehands) gekregen had, beschadigde. Ik zag het gebeuren en wilde net naar ze toe lopen toen Joyce ertussendoor kwam, en met een geruststellend gebaar zei:”wacht maar hoor Maan (hij heet ImmanuelJ ) ik ga ze wel even terugklieren voor je”. Doelbewust liep ze naar de, veel grotere, kinderen toe, zette haar kleine handjes in de zij, keek ze recht aan en zei: “Hé houd eens op om mijn broertje te klieren!!” De grote kinderen keken haar aan en dropen zonder weerwoord af. Het was zo prachtig om te zien, het overwicht dat zo’n kleine dreumes had op die grote kinderen en hoe ze ze onbevreesd tegemoet trad. Mijn kleine dappere leeuwenhart!

Ook op school nam ze het op voor de zwakkeren, strikte ze in groep 1 al de veters van de andere kinderen waarbij ze dan letterlijk voor hen neerknielde, ze hielp ze hun jassen dicht te maken en vroeg elke dag of ze iets mee mocht nemen voor de juf en voor haar dochter, de kleine Esmee, die geboren was met een ernstige hartafwijking, maar ook broertje Nick mocht niet vergeten worden. Vaak doet ze stoer, maar ze heeft zo’n gevoelig hart. Vroeger zat ik elke avond aan haar bedje als ze ging slapen en dan zong ik mijn eigen verzonnen liedje voor haar dat begon met: “Klein lief Joyce’je, mama’s vrienedinnetje”. Dan keek ze me aan, stak vergenoegd haar duimpje in haar mond en ging lekker slapen, mijn kleine leeuwenhartje…

Joyce is een echte volhouder, een vechter, en iemand die heel goed weet wat ze wel en niet wil. Een mooie eigenschap die ook in de geestelijke dingen doorwerkt. Ze is heel erg bezig om te onderzoeken wie zij mag zijn in Christus, en ook in haar eigen leven maakt ze keuzes en is ze bezig aan zichzelf te werken. Gisteren had ik nog even een gesprekje met haar toen ze hier was, mijn kleine leeuwenhart is nu 26 en een volwassen jonge vrouw waar ik trots op ben, maar voor mij blijft ze toch altijd mijn meisje, mijn vrienedinnetje.

Ik heb tegen één van mijn kinderen eens gezegd: “Ik sta niet achter alle keuzes die je maakt maar ik sta wel achter jou, wát je ook doet, wát je ook zegt, het maakt mijn liefde voor jou niet minder!” En dit geldt uiteraard voor al mijn kinderen en dat weten ze ook, ze weten dat ik onvoorwaardelijk van ze houd.

Hierover nadenkend kom ik dan bij de Here God uit, onze hemelse Vader. Hij kijkt ook naar Zijn kinderen en ziet alles wat wij doen, wat er in ons leeft, hoe onze omstandigheden zijn, Hij weet overal van. Hij ziet ook de keuzes die wij maken, de goede en de verkeerde keuzes, en ook Hij staat niet achter alle keuzes die wij maken maar wat die keuzes ook zijn, het maakt Zijn liefde voor ons niet minder. Het kan wel gebeuren dat verkeerde keuzes lastige gevolgen hebben voor onszelf, maar het maakt de liefde van de Here God voor ons absoluut niet minder. Hij houdt onvoorwaardelijk van ons.

I Joh. 4:19: Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon gezonden heeft als een verzoening voor onze zonden.

God heeft ons eerst liefgehad, dit is zo bijzonder. En Zijn Zoon, de Here Jezus is gekomen om ons te redden. Hij wilde de minste zijn, Hij kwam op voor de zwakken, Hij waste de voeten van Zijn discipelen, Hij knielde letterlijk voor hen neer, Hij had een hart voor zieken en Hij deelde voedsel uit, zowel geestelijk als ook voedsel voor het lichaam, Hij ging onze vijanden tegemoet en zei tegen ons:”Stil maar, Ik maak het voor je in orde” en er was geen vijand bestand tegen Hem, onze Leeuwenhart, De Leeuw van Juda, de Zoon van God!

Altijd weer als ik daarover nadenk wordt mijn hart dankbaar en zoals mijn kleine meisje ’s avonds heerlijk ging slapen zo mogen ook wij aan het einde van onze dag weten dat er over ons gewaakt wordt zodat we heerlijk rustig onze ogen dicht mogen doen. David wist dat ook en hij zegt in Psalm 4:9: In vrede kan ik mij te ruste begeven en aanstonds inslapen, want Gij alleen, o HERE, doet mij veilig wonen. 

En hoe groot of hoe oud we ook worden, voor Vader God blijven we toch altijd “Zijn kind”. Wat heerlijk!