Ik zag een verhaal op de tv van een echtpaar dat zo graag kinderen wilde hebben, en dat lukte niet op de normale manier. Toen hebben ze via IVF toch een kindje gekregen, een meisje. Maar ze wilden graag nog een kindje en omdat deze weg toch wel erg intensief geweest was, besloten ze om het tweede kindje te adopteren. Maar kort nadat ze een kindje toegewezen hadden gekregen, bleek deze vrouw tóch zwanger te zijn geworden. Toen ze het adoptiekindje mochten ophalen was ze inmiddels 5 maanden zwanger van haar tweede kindje. Toch hebben ze dit adoptiekindje opgehaald, maar nu, nu het adoptiekindje inmiddels 17 maanden oud is, hebben ze spijt als haren op hun hoofd en zouden ze dit kind het liefste teruggeven. Ze kunnen niet goed contact met hem krijgen, hij is niet aanhankelijk en bovendien heeft hij verzwakte spiertjes. Deze mensen deden zo lelijk tegen dit kind, als ze boos was riep deze vrouw hem toe dat ze hem beter nooit had kunnen nemen, dat hij geld kostte, dat hij dom was enz. Ook liet ze hem voor straf vaak rondjes over een grasveld rennen, terwijl hij al zwakke spiertjes heeft. Het was echt zó zielig. Er werd hun verteld dat het kind waarschijnlijk aanvoelde dat ze hem niet echt wilden en dat hij dáárdoor zo afstandelijk bleef en deze ouders zeiden dat ze wel wilden dat het beter zou worden, dat ze wel van hem zouden willen houden. Toen werd hen aangeboden dat ze hulp zouden krijgen, iemand die bij hen thuis zou proberen om de verhoudingen in betere banen te leiden. Ik hoop voor dit kindje dat dat mag lukken, maar dit is wel een voorbeeld van consequenties die je hebt als je bepaalde keuzes maakt. Je kunt een kind niet inruilen.

Ik dacht er zo aan, dat we weleens beslissingen kunnen nemen in ons leven, die op een bepaald moment helemaal verkeerd kunnen uitpakken. Dán pas komen we erachter dat de dingen toch niet helemaal zo gaan als we ze gedacht hadden. Maar je bent eenmaal “ingestapt” en moet mee, of je wilt of niet. Tenminste dat dénk je.

Kijk, in de eerste plaats is het natuurlijk onze vrije keuze om, waar dan ook, in te stappen, mee te gaan in bepaalde dingen. Maar als je je realiseert dat je een foute keuze hebt gemaakt, dan kún je uitstappen, maar dan kan het dus gebeuren dat je op een bepaalde manier verlies lijdt, dat je dingen kwijtraakt. Weet je, wij hebben geleerd dat je fouten kunt en ook mág maken, dat je daarvoor altijd weer terug mag gaan naar de Here om je fouten te belijden en dat het dan wel weer in orde komt. En dat is ook absoluut zo, maar het is wél zo dat we de consequenties van onze daden, vaak wél zelf moeten aanvaarden en moeten dragen...

Zo kan het zijn op alle gebieden, zoveel dingen kunnen er fout gaan, zoveel ongewilde of onverwachte situaties kunnen zich aandienen, waar we dan mee klaar moeten komen, in het reine komen, de dingen dragen, omdat we ze zélf op ons genomen hebben. Gelukkig is het dan wél zo dat de Here ook in de situatie wil komen en ons wil helpen om ermee om te gaan. Maar heel vaak wordt er gedacht dat Hij de dingen wel ongedaan maakt, ze wegneemt, of ze oplost. Maar zoals dit kind niet teruggegeven kan worden, zo kunnen de consequenties van onze daden óók niet teruggegeven worden. En daarom is het zó belangrijk om ons bewust te zijn van de dingen die wij doen, van de keuzes die wij maken, om vérder te kijken en te denken dan dit moment, want we kunnen er verliezen door lijden. En de Here kán in sommige gevallen heus wel in één keer de hele situatie oplossen, maar veel vaker is het zo dat we er zélf doorheen moeten. En Hij kan dan helpen om tóch vreugde te brengen in ons hart, tóch vrede te ervaren, temidden van de situatie als we Hem maar toelaten, Hem er bij betrekken en alle dingen bij Hem brengen in gebed.

Soms denken mensen weleens dat bepaalde daden “bestraft” worden door de Here God, dat de negatieve nasleep een straf van God is. Niets is minder waar, het is gewoon het gevolg, de consequentie van onze eigen verkeerde keuzes.

Ik zou zeggen, laten we, vóórdat we ergens “instappen” eerst vooruit zien, en zien wat hieruit voort kan vloeien, en daarbij uiteraard alles met gebed doen, de leiding van de Here God vragen bij alles wat we doen, en pas als we dat gedaan hebben onze definitieve keuze maken. We hoeven geen onnodige verliezen te lijden, maar het is geheel aan ons. We moeten verstandig zijn en dat laten zien in de manier waarop wij leven. Jakobus 3:13 : Wie is wijs en verstandig onder u? Hij tone uit zijn goede wandel zijn werken met wijze zachtmoedigheid.