Hij kwam op een morgen, we hadden een afspraak, ik had hem al drie keer aan de telefoon gehad en nu was hij daar….C. (ik noem liever geen naam).

Hij belde eerder die week naar het werk en vroeg of wij hem konden helpen. Hij was, zoals hij zei, al vanaf zijn 12e een alcoholist, en inmiddels was hij 48. Hij was dit (…)leven zat en wilde er zo dolgraag uitkomen en daarom zocht hij hulp bij ons. Je kon duidelijk horen dat hij gedronken had, hij sprak op een dusdanige manier dat dit in alles merkbaar was. Hij vroeg naar de mogelijkheden en ik vertelde hem dat er ook een mogelijkheid was om opgenomen te worden en zo aan zijn verslaving te werken. Hij wilde wel graag komen, maar,zo zei hij, ik moest niet schrikken van de manier waarop hij eruit zag als hij kwam voor zijn intake. Ik vertelde dat we niet naar de buitenkant kijken, dat dat helemaal niet belangrijk was en dat hij mocht komen zoals hij was. Nou, hij zou dan in ieder geval wel douchen, zich scheren en zijn haren kammen en zo zat hij dus die morgen op mij te wachten. Keurig gekamde natte haren, en een gezicht dat aan alle kanten beschadigd was door het scheren…

Ach, weet je, toen ik deze man aan de telefoon had, werd ik al bewogen met hem en ik werd opnieuw geraakt toen ik hem daar zo zag zitten. Toen ik even later achter hem aanliep naar de gesprekskamer en zag hoe hij wankelend en onzeker voor mij uitliep, werd mijn hart vol van Gods bewogenheid voor dit mensenkind. Eenmaal in gesprek kostte het moeite om de gevraagde antwoorden van hem te krijgen, lang nadenken of heel erg uitweiden, en dan moest ik soms  nog gissen. Duidelijk was wel dat hij een vreselijk leven al achter de rug had en dat hij diep beschadigd was geworden.

Menselijk gezien zou je er werkelijk een heel hard hoofd in hebben of deze man nog te helpen is, maar als ik mijn Bijbel lees dan staat daar dat voor God niets onmogelijk is, en dát wil ik vasthouden, ook voor deze mens. Ik heb hem een tijdje begeleid, voor hem gepleit omdat men hem niet nóg eens wilde opnemen en toch een plekje voor hem mogen vinden binnen een christelijke kliniek.

Een kostbaar mens, begeerlijk voor God, mooi als je je dat bedenkt, een mens waar Gods hart naar uitgaat, en ook het mijne! Ook nu nog, nu ik opnieuw deze man in gedachten krijg en hem nog voor me zie zoals hij daar destijds zat, voel ik zoveel bewogenheid en dan is er alleen maar een gebed in mijn hart, het gebed dat ik opschreef nadat ik hem ontmoet had en met heel mijn hart hoop ik en bid ik dat hij zijn toevlucht, zijn heling en zijn rust heeft gezocht en gevonden bij Vader God.

Geef Hem toch heel je leven,
je tranen en je pijn.
Hij wil je toekomst geven,
Hij wil jouw Vader zijn.