Ze liep langs me heen, ik stond er nog maar net en de aanblik van haar erbarmelijke lijfje schokte me diep!

Ik was gisteren laat in de middag, na een vergadering,  gehaast het station van Bergen op Zoom ingelopen om mijn trein nog te halen. Eenmaal op het perron bleek ik nog een paar minuutjes tijd te hebben dus ik haalde opgelucht adem. Ik stond er net toen mij een vrouw passeerde. Het was een volwassen, nog vrij jonge, vrouw waarvan ik de leeftijd moeilijk kon inschatten. Ze was een wandelend geraamte, zó dun, zó broos, ik schrok echt enorm van haar uiterlijk. Ze liep me voorbij en ging een eindje verderop staan. Ze kon niet stilstaan, ze bleef maar telkens beide armen omhoog doen en zichzelf overstrekken, als ze de armen weer naar beneden deed bleef ze haar lichaam links- en rechtsom draaien.

Mijn hart huilde en ik bad in stilte voor haar, ik liep haar richting uit omdat iets in mij bang was dat ze misschien een wanhoopsdaad zou uitvoeren. Toen ik dichterbij kwam draaide ze haar rug naar me toe, ze wilde duidelijk niet aangesproken worden. Ik bleef bij haar in de buurt staan, klaar om in te grijpen zodra dat nodig zou zijn maar gelukkig gebeurde er niets en stapten we beiden in. Waar ze zo snel gebleven was weet ik niet, ik heb haar in de trein niet meer gezien maar op mijn netvlies en in mijn hart staat ze gegrift!

Ik was verdrietig dat ik haar niet heb kunnen aanspreken maar vergeten ben ik haar niet. Ik heb de hele avond telkens weer voor haar gebeden. Ik weet niet waarom ze er zo uitzag, een ziekte, anorexia, verslaving? Wie zal het zeggen, feit is dat ze met de dood in de schoenen liep, echt onvoorstelbaar!

Op zo’n moment schreeuwt mijn hart het uit naar God om hulp. “Here hélp toch alstublieft deze vrouw, op welke manier dan ook, daar waar ik geen mogelijkheid zie heeft U er wel duizend! U ziet haar, U kent haar, U weet wat er in haar leven omgaat, wat er in haar hart omgaat, wat er in haar gedachten omgaat. Here God ontferm U over dit mensenkind, laat haar Uw liefde zien, Uw liefde voelen…”

Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEREN, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Jeremia 29:11. Deze woorden gelden ook voor deze vrouw, en niet alleen mijn hart maar ook Gods hart gaat naar haar uit.

Wil je alsjeblieft meebidden voor deze onbekende vrouw? Ik geloof dat gebed veel vermag en dat het een machtig wapen is in de handen van Gods kinderen! En mocht jij je ook in een dal bevinden, het moeilijk hebben met wat er in je leven gebeurt op dit moment, weet dan dat deze woorden óók voor jou gelden, God houdt van je!!