Peinzend sta ik bij het schoohek te wachten, vreemd, het voelt alsof ik nooit weggeweest ben…

Mijn gedachten gaan terug in de tijd, hoe dikwijls heb ik hier gestaan, hoe vaak bracht ik de kindjes in de klas bij hun juf waarbij vooral mijn kleinzoon zich aan me vastklampte en hartstochtelijk huilde omdat hij mee terug naar huis wilde. Elke dag opnieuw moest de juf hem van me af trekken en bij zich op schoot nemen waarbij hij dan nog zijn armpjes smekend uitstrekte naar mij. Hartverscheurend was het. Maandenlang bracht ik ze en haalde ze weer op, een mama en 2 kindjes in diepe rouw om het verlies van hun man en papa…

Maanden later stond ik er weer, mama was acuut opgenomen omdat de pijn om het verlies te groot geworden was en ook die tijd was moeilijk en verdrietig voor iedereen. De kinderen kwamen wat tot rust, als ze uit school kwamen verheugden ze zich op de spelletjes en ’s avonds het voorlezen. Toen mama na drie maanden thuis kwam was er opnieuw een periode van maanden voordat ze het weer alleen kon, het aandurfde om zelf haar kindjes weer naar school te brengen en ik mijn tijd hier af kon bouwen…

Nu sta ik er dan opnieuw, samen met Simon, maar deze keer is de aanleiding een blijde gebeurtenis want deze dochter is 4 weken geleden opnieuw getrouwd en nu met haar man op huwelijksreis. Het afscheid nemen was moeilijk, vooral mijn kleinzoon had het vreselijk moeilijk met het idee dat zijn moeder in een vliegtuig zou gaan, hij was daar al weken mee bezig, er angstig voor. Toch had hij tegen haar gezegd dat hij haar deze reis gunde want ze had het zó verdiend. Dappere kleine man, 10 jaar oud en toen we nog eerst met z’n allen de handen vouwden om te bidden probeerde hij stoer om zich groot te houden maar toen zijn zusje ging huilen gleden ook bij hem geluidloos de tranen over de wangen. Na een uitgebreid afscheid met heel veel kusjes vielen ze snel in slaap en ’s morgens stonden ze al vroeg blij bij mijn bed, lekker weer even als vanouds samen goed wakker worden, gezellig. Daarna was het cadeautjes tijd want er is voor elke dag een cadeautje, wat een feest

Hier sta ik dan weer alsof ik nooit weggeweest ben, blij komen de kinderen op me af rennen en gezellig kletsend lopen we naar huis…

Het bepaalt me bij Vader God, Hij is er altijd! In verdrietige tijden als alles donker lijkt, in momenten van pijn, maar ook op de mooie dagen. Gezellig ’s morgens met Hem wakker worden, voor elke dag een cadeautje verpakt in Zijn woord, altijd open armen en altijd tijd om te praten. Als ik kijk dan is Hij er, verlangend uitziend naar mij en naar jou met een hart vol liefde, om samen, gezellig kletsend, de weg naar huis te bewandelen. Hoe geweldig is dat!

Zullen we het cadeautje voor vandaag uitpakken? Psalm 42:9: Overdag bewijst de Here mij Zijn liefde, ’s nachts klinkt een lied in mij op, een gebed tot de God van mijn leven.