In mijn toilet heb ik een verjaardagskalender hangen en daarop staat “Vaders liefdesbrief”.
Het is een, door bijbelteksten onderbouwde, brief, eigenlijk een brief van God aan de mensen. Vooral bedoeld voor mensen die Hem nog niet kennen.

Op zich is dat een hele mooie liefdebrief, maar al vorig jaar werd ik getroffen door de tekst van de maand Maart, en opnieuw valt deze mij op. Het is zo dat op de pagina van elke maand die volledige brief staat afgedrukt, maar er staat altijd één tekst uit die brief uitgelicht op de pagina en voor deze maand staat er:

             Ik bepaalde je geboorte en waar je leven zou. Handelingen 17:26.…….

Waarom trof mij deze uitspraak nou zo? Dat zal ik vertellen, ik denk dat dit voor mensen die de Here God nog niet kennen, een stuk pijn, verdriet, of boosheid kan veroorzaken. Hoeft niet maar kan wel. Wanneer iemand bijvoorbeeld een vreselijke jeugd heeft gehad, ouders die er niet voor je waren, of erger nog, die je misbruikt hebben, die je uitgebuit hebben of je kunt het tegenwoordig zo gek niet bedenken of het kan in gezinnen voorkomen, misschien heb je heel je leven in tehuizen doorgebracht, verslaafde ouders, criminele ouders,dan is deze uitspraak wel heel erg hard, want dan zou het Gods schuld geweest zijn dat je in zulke moeilijke omstandigheden bent opgegroeid en dat is nou niet bepaald een aanlokkelijk idee toch? Maar wat staat er dan precies in dat vers in de bijbel, in Handelingen 17:26 dus?

Hij heeft uit één enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald.(NBG)

En in de Griekse vertaling staat het er zo:
En uit één bloed deed Hij de hele mensheid op de oppervlakte van de aarde wonen, en heeft Hij door Zijn gebod de tijden ingesteld, en het verblijf van de mens begrensd.

Als ik die tekst lees dan kan ik daar eerlijk gezegd niets in terugvinden van die zin die dus in die liefdesbrief staat. Ook moet ik zeggen dat de NBG ( en alle andere vertalingen die ik erop nagezocht heb) afwijken van de Griekse vertaling. De eerste helft is nog gelijk, maar de
tweede helft wijkt af. Er wordt gesprroken over hoe God de mensen maakte uit één bloed, één mens, Adam. Uit Adam heeft Hij Eva gemaakt en uit hen kwamen weer nieuwe mensen voort. Voor Adam en Eva was er nog geen enkele limiet of begrenzing, op één na die we allemaal kennen, er was één boom waar ze niet van mochten eten. Verder lag de wereld aan hun voeten. Op het moment echter dat Adam en Eva ongehoorzaam waren en wél van die boom aten, heeft de Here God hen weggestuurd uit de Hof van Eden en deze plaats afgesloten en er Zijn engelen voor gezet die ervoor moesten zorgen dat niemand daar meer naar binnen kon. Genesis 4:24: En Hij verdreef de mens en Hij stelde ten oosten van de hof van Eden de cherubs met een flikkerend zwaard, dat zich heen en weer wendde, om de weg tot de boom des levens te bewaken. Daar is dus de grens die God stelde aan de mensen. We mogen de gehele aarde bewonen, maar dát stukje werd verboden gebied, daar mocht geen mens meer komen.

Goed, dat was even in het kort over die bijbeltekst. De aanleidng was dus die liefdesbrief die, daar ben ik van overtuigd, met liefde voor de medemens is geschreven. Een mooie brief. Toch is het een menselijke interpretatie van Gods woord, zoals wordt aangenomen dat God het bedoelt en met het doel om mensen te trekken, te winnen voor de Here God. We kunnen soms met de beste bedoelingen de plank mis slaan. Het is ook iets dat we, zonder er verder over na te deneken, doorgeven, uitdelen, aanraden aan anderen, terwijl we wellicht niet eens iets weten van de achtergronden van deze mensen.

Soms is het beter om vooral onze daden te laten spreken. Daden spreken hun eigen taal, het is een taal die iedereen verstaat. God zelf heeft ooit, bij de torenbouw van Babel, voor een spraakverwarring gezorgd waardoor de mensen elkaar niet meer begrepen en er niet verder gebouwd kon worden aan die toren. Er is echter een taal gebleven die wél door iedereen verstaan wordt, dat is de taal van onze daden, de taal van onze ogen, onze vriendelijkheid, onze glimlach, de taal die recht uit ons hart komt. Juist door daden die vanuit de liefde van ons hart voor anderen worden gedaan, worden mensen aangeraakt en zullen zij de Here God “zien” door ons heen. Wij mogen zo, die liefde van God voor de mensen, vertalen en omzetten in daden.

In 2 Cor. 3 staat dat wij een brief van Christus zullen zijn, leesbaar voor alle mensen. Dat is toch mooi hè? Ik wil wel graag zo’n “liefdesbrief” zijn.