Willekeurige bemoediging
  • Gebruiksaanwijzing.
    8 De wet des HEREN is volmaakt, zij verkwikt de ziel; de getuigenis des HEREN is betrouwbaar, zij schenkt wijsheid aan de onverstandige. …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Lichtstokken en kriebelvlekjes.

Mijn knappe agent.

Ik was natuurlijk kortgeleden een weekje bij mijn kleinkinderen en toen schoot me zo een voorval te binnen van zo’n 2 jaar terug. Boaz en Noa waren samen aan het spelen en de ene was politieman en de ander danseres. Boaz, de politieman, was Simon aan het trainen om als politiehond te fungeren en even later kwam hij, mét hond, om mij te arresteren. Ik had volgens hem gestolen en toen ik zei dat ik dat niet gedaan had zei hij dat ik een “liegenaar” was en dat ik in de “dievenstal” (lees gevangenis) werd gegooid.

Hahaha, met twee te krappe boeien om, een danseres en een politiehond naast me werd ik afgevoerd.

Danseresje.

Ik vind die woorden die kinderen soms verzinnen geweldig. Zo hadden ze het ook over: Lichtstok (verkeerslicht), Kriebelvlekje (muggenbeet) en Trouwlingen (bruidspaar). Het is zo mooi dat kinderen met hun eigen, dikwijls nog beperkte, woordenschat de dingen benoemen zoals zij ze zien, ik houd daarvan. Zo hadden wij een oudere zuster in de gemeente die mij eens vertelde hoe ze als kind altijd met haar vader naar de eendenvijver ging. Op een dag zag ze een eend die er anders uitzag dan de anderen en ze vroeg haar vader waarom die eend zo anders was. Haar vader antwoordde dat dat een gans was waarop zij riep: ” ooo, is dát nou gans Jeruzalem?” Nog eentje dan, mijn dochter heeft heel kort ook een hond in huis gehad, herderpup van 5 maanden, op een middag zei Noa ineens, ” hé mam, is Duc dan de Here God?” Waarop mijn dochter verbaasd vroeg hoe ze daar nou bij kwam, waarop Noa zei: ” Nou de Here is toch een herder?”

Het is zo vertederend en ik zal niet snel dingen verbeteren, veel te leuk, maar naarmate ze ouder worden is het natuurlijk wel de bedoeling dat ze dingen gaan bijleren en langzaamaan naar volwassenheid gaan groeien.

Als wij tot bekering komen, dan zijn we baby’s en dan krijgen we de simpele dingen van het geloof toegediend, het vloeibare voedsel. En dat is goed, maar als we wat ouder worden moet dat wel beetje bij beetje veranderen en moeten we vaster gaan eten. De gemeente is een goede plaats om voedsel te halen, als het goed is krijgen we daar “geestelijk te eten”. Maar wat gebeurt er nou als een kind wél eten voorgeschoteld krijgt, maar hij laat het staan en eet het niet op? Dan groeit hij er niet van. Zó gebeurt het vaak in de kerken en gemeenten. Er wordt voedsel uitgedeeld aan een ieder, maar het merendeel kijkt ernaar en laat het verder staan… Ik heb weleens gehoord dat het belangrijk is om ’s morgens te ontbijten, omdat dan je hele spijsverteringssysteem in werking wordt gezet. Maar wat gebeurt er áls je dan inderdaad ontbijt? Dan wordt dat keurig door het lichaam verwerkt, maar dat lichaam gaat dan ook vragen om na een paar uur opnieuw gevoed te worden. Je krijgt dus honger. En dát ontbreekt maar al te vaak. Men heeft geen honger meer naar God en naar Zijn woord. Veel te vaak wordt het lezen van de bijbel tot een ’s zondagse gebeurtenis, en hoewel er ook nog wel aan tafel soms uit gelezen wordt, blijft ook dát veel te vaak een liflafje, iets wat je niet echt vult, omdat het een traditie is geworden.

Ikzelf, heb in mijn eigen leven gemerkt dat het tot een soort van excuus wordt: Ja, ik lees wel niet zo dikwijls in mijn Bijbel, maar ja, ik heb er ook niet echt honger naar en ik bid er heus wel om hoor, maar tot nu toe heb ik dat niet gekregen.. Tótdat ik jaren geleden een besluit heb genomen, om iedere dag om 6 uur op te staan en die tijd voor God apart te zetten en me ook bezig te houden met wat er allemaal in Gods woord geschreven staat. Waar ik vroeger het lezen van de Bijbel een soort verplichting vond, is het nu een genot om steeds weer nieuwe dingen te mogen ontdekken.

De Bijbel spreekt erover dat de schepping met een reikhalzend verlangen wacht op het openbaar worden der zonen Gods. Het is vooral in deze tijd, hard nodig dát er inderdaad een groei zal zijn onder de “kinderen” van God. Een groei naar volwassenheid. En om zover te komen, moeten we dus “eten” .

Op een gegeven moment zie je dat de Here Jezus onderweg is met Zijn discipelen en dat ze zich bezorgd maken omdat Hij niet eet en dan staat er in Joh.4:31-34 :Intussen vroegen Zijn discipelen Hem, zeggende: Rabbi, eet. Hij zeide echter tot hen: Ik heb een spijze te eten, waarvan gij niet weet. De discipelen dan zeiden tot elkander: Iemand heeft Hem toch niet te eten gebracht? Jezus zeide tot hen: Mijn spijze is de wil te doen desgenen die Mij gezonden heeft, en Zijn werk te volbrengen.

Wij willen zo graag op de Here Jezus gaan lijken, en dan zie je hier dat het voor Hem belangrijk was om de wil van Zijn Vader te doen, dáárvan was Hij vol…Wij hebben een heel boek vol met woorden van God, waarin wij precies kunnen lezen wat Zijn wil met ons leven is. Begin met “eten” en ervaar dat je honger naar dit woord, steeds groter en groter wordt. En heus, je gáát ervan groeien, het maakt je sterk en krachtig. Het maakt je volwassen.

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


4 + 3 =