Iedere dag opnieuw begin ik hier met een lege pagina. Soms heb ik al een idee van wat ik er zal gaan schrijven, soms heb ik totaal géén idee wat ik erop zou moeten zetten. Dat is altijd weer verschillend, maar toch komt er iedere dag weer iets op die blanco pagina te staan. De ene keer wat meer dan de andere keer.

Ik moest er zo aan denken dat we bij de Here God óók iedere dag met een blanco pagina mogen beginnen. Helemaal leeg ligt de dag nog voor ons, nog niets is er op de bladzijde van vandaag geschreven. Ik begin er altijd mee om Hem te danken, Hem de lof en eer van mijn hart te brengen, en vaak ben ik ook gewoon alleen maar stil, en dan geef ik Hem de ruimte om tot mijn hart te spreken en dan komen er op dat moment, of soms ook wat later op de dag, zo allerlei gedachten die ik laat bezinken in mijn hart. Goede gedachten, fijne gedachten, maar ook wel gedachten die mij erbij bepalen mijn leven eens onder de loep te nemen en bepaalde zaken aan te pakken.

Om even een voorbeeld te geven:

Enkele weken terug was ik zo bezig om de Here groot te maken en ik had mijn stille tijd gehad en ik ging onder de douche, maar ook daar was ik nog bezig om Hem groot te maken, en de Here legde me een lied in het hart, een lied uit opwekking dat begint met de woorden “we zijn hier bij elkaar om de Koning te ontmoeten”. En terwijl die woorden in mijn gedachten kwamen, kwam er ook tegelijk het besef dat “het ontmoeten van de Koning” iets is dat ik altijd zie als komend van buitenaf. Bijvoorbeeld: ik ga naar de dienst en ik verwacht dan om Hem dáár te ontmoeten, een gebeurtenis die buiten mij omgaat. En terwijl ik daar stond te douchen, maakte de Here me duidelijk dat het anders is, dat het de bedoeling is dat wij de Koning in elkaar zullen ontmoeten. Wij mogen Zijn grootheid en Zijn liefde, dóór ons leven heen, aan elkaar tonen. Ik mag, door mijn handel en wandel Hem laten zien aan een ieder die ik ontmoet in de samenkomst. Maar niet alleen daar, óók in mijn ontmoetingen die ik gewoon door de dag heen heb met alle mensen die op mijn pad komen.

Dat zijn dan van die mooie dingen die je zo kunnen bemoedigen maar die je er ook toe aanzetten om gewoon eens goed naar jezelf te kijken. Bijzonder hè?

Een nieuwe dag, een leeg blank vel
geen letter nog geschreven,
Ik leg het neer bij Vader God
dit stukje van mijn leven.
stil luister ik naar wat Hij zegt
en in mijn hart laat ik ’t bezinken,
maar nog lang na ’t samenzijn
hoor ik in mij, ieder woord weerklinken..