Van de week stond ik kleine snoepzakjes, van die gummibeertjes, in een doosje te doen. Er zaten ook nog wat andere kleine snoepjes in en het doosje was aardig vol. Snoepjes voor mijn kleinkinderen. Terwijl ik zo bezig was om het doosje te vullen kwam er zo’n gevoel van vroeger naar boven. Dat kun je weleens hebben hè? Ik bedacht me hoe ik vroeger voor mijn eigen kleintjes de doos vulde. Dit deed ik altijd aan het begin van de maand als mijn uitkering net binnen was gekomen. Eigenlijk kon het niet, want als ik al mijn rekeningen betaald had bleef er maar bitter weinig over om de rest van de maand mee door te komen. Maar ik vond dat ik in ieder geval één keer per maand iets extra’s in huis moest halen zodat ze zich daarop konden verheugen. Ach, het gebeurde ook weleens dat het maar een zak chips en een fles cola van de Aldi was, maar ook dat was voor hen gezellig en lekker. Het ultieme uitstapje van mijn kinderen was dat we iedere zomervakantie een keer naar de Mc.Donalds gingen, en dan mochten ze zelf kiezen of ze, een hamburger menu (die had je toen nog) of een happy meal, wilden hebben. Tegenwoordig is dat niets bijzonders meer, maar toen was het echt iets waar ze al lang vantevoren naar uitkeken. Zomaar kleinigheidjes waar ze blij en tevreden mee waren.

Als ik de mensen van tegenwoordig bekijk dan is er nog maar erg weinig waar men plezier aan beleeft of waar men naar uit kan zien. De meeste kinderen krijgen speelgoed en spullen genoeg, merkkleding en dure apparatuur is geen uitzondering meer en als het gaat om volwassenen dan is één vakantie per jaar nog maar zielig. In materieel opzicht heeft men overvloed en zo blijft er weinig te wensen over en weinig om nog naar uit te zien. Het is allemaal zo gewoon geworden. Je zou dan toch verwachten dat de kinderen en de volwassenen steeds tevredener zouden zijn, maar niets is minder waar. De ontevredenheid onder de mensen neemt toe en dat is een verdrietige zaak. Er is financiële en materiële rijkdom, maar geestelijk heerst er armoede… óók onder de christenen. We leven in een wereld waar deze materiële dingen belangrijk zijn en steeds belangrijker worden. Toch is het zo belangrijk dat we ons bewust zijn dat er een heel andere rijkdom is die voor ons is weggelegd.

Er staat in I Timoteüs 6, een stukje waarboven staat: De ware rijkdom. En dan staat er in vers 6-9: Maar voor wie tevreden is met wat hij heeft, is het geloof grote winst. Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn. Wie rijk wil worden, staat bloot aan verleiding, raakt in een valstrik en valt ten prooi aan dwaze en schadelijke begeerten die een mens in het verderf storten en ten onder doen gaan.Verderop in ditzelfde hoofdstukje wordt er gezegd dat we: goed moeten doen, rijk zijn in goede daden, vrijgevig en bereid om te delen want zo leggen we een stevig fundament voor de toekomst, en winnen het ware leven. vers 18-19.

Dit zijn toch indringende woorden die hier gesproken worden, dingen die we goed tot ons door mogen laten dringen. Dingen die we onze kinderen ook moeten leren en voorleven, tevreden te zijn en dankbaar met alles wat we hebben. Er zijn zoveel kinderen en mensen die het zó moeilijk hebben, en daar mogen wij een helpende hand bieden door van onze rijkdom aan hen uit te delen. We leven niet alleen voor onszelf maar we hebben een verantwoording voor onze medemensen en het is zo belangrijk om daar diep van doordrongen te zijn en daar onze kinderen bewust van te maken. Tevredenheid, het woord bergt het woordje “vrede” in zich en dat wil zeggen dat er rust is. Rust in ons leven en in ons hart. En daarnaast mogen we telkens weer met een verlangend hart uitzien naar de zegeningen die we van de Here God mogen ontvangen, elke dag opnieuw, echte zegeningen die ons werkelijk “rijk” maken.