In de tijd dat ik met de kinderen in een eengezinswoning woonde met een grote tuin gebeurde het regelmatig dat er tijdens een voorjaars- of najaarsstorm iets in de tuin kapot waaide. Zo ook een keer een hek dat er nog niet eens zo lang stond. Beetje jammer hoor Maar ik weet nog dat ik toen zo moest denken aan ons eigen persoonlijk leven, weet je, daar kan het soms ook stormen en dan kan er ook weleens een hek kapot gaan, een hek dat we hebben opgetrokken om onszelf te beschermen, ons af te schermen, ons eigen privéplekje te creëren. En als het hek dan, door de storm in ons leven, kapot gaat, voelen we ons onbeschermd, verward, angstig, en willen het liefste dat hek meteen weer in de oude staat herstellen. Maar toen bedacht ik me dat zo’n storm in ons leven misschien ook weleens wordt toegelaten door de Here God, en dat Hij toelaat dat zo’n “hek” kapot waait, niet om ons dat privé plekje af te nemen, niet om onze bescherming weg te halen, maar juist om ons meer “ruimte” te geven, om ons een blik te geven in de wereld áchter dat hek.

Ik moest denken aan Psalm 32 vanaf vers 7-11 Ik heb het in “Het Boek” opgezocht waar het best in duidelijke taal wordt weergegeven: U verbergt mij, U spaart mij voor moeilijke omstandigheden. U vult mijn hart met lofliederen over mijn bevrijding. Ik laat u zien welke weg u moet gaan, Ik geef u raad en houd Mijn oog op u gericht. Gedraag u niet als een paard of een muildier, dat met bit en teugels in bedwang moet worden gehouden. Dat wil Ik niet. Iemand die zonder God leeft, krijgt veel zorgen en moeite te verduren. Maar wie op de Here vertrouwt, wordt door Zijn liefde en goedheid omringd. Wees blij in de Here en zingt een loflied, alle gelovigen! Laten allen die oprecht tegenover God staan het uitjubelen.

Ik denk dat wij mensen snel geneigd zijn om hekjes te plaatsen in ons leven. En dat we allemaal stormen kennen die in onze levens tekeer kunnen gaan. Maar hier lees ik dat God zélf onze bescherming waarborgt, dat Hij ons omringt en dat Hij ons spaart in moeilijke omstandigheden (in de storm). Nou dan mag mijn hek kapotwaaien, dat heb ik dan niet meer nodig. En weet je, we hebben dan dikwijls ook een bepaald (schrik)beeld van hoe het er áchter dat hek uitziet. Maar als ik dan even terug kom op het hek in mijn tuin, toen dat hek geplaatst werd, had ik nog andere buren en die hadden een woestenij van een tuin, vreselijk, en mijn hek zorgde ervoor dat ik daarvan afgeschermd werd. Maar in de tussentijd had ik andere buren gekregen die wél iets aan hun tuin hadden gedaan en dan krijg je een heel ander plaatje. Zo kan het toch ook zijn in ons leven hè? Wie weet wat voor moois de Here God achter dat hek heeft en hoe het ons leven kan verrijken om in die vrijheid te stappen?

Zo kan het kapotwaaien van een “hek” bevrijding en ruimte betekenen, het einde van “beperking” inplaats van, (waar wij dan snel bang voor zijn) het einde van bescherming.

Voor mij was dat een echte eye-opener!!

.