Toen ik gistermorgen even op mijn computer de koppen van de krant bekeek werd mijn blik naar onderstaande zin getrokken:

Weduwnaar betaalt etentje stel

Ik klikte het artikel aan en las het volgende:

Een week nadat zijn geliefde Carol overlijdt, besluit Lee Ballantyne op 7 januari 2014 in z’n eentje uit eten te gaan.  Voor het eerst sinds de dood van zijn vrouw. In het restaurant ziet de Canadees een stelletje zitten dat hem ontroert. “Jullie doen me aan onszelf denken in gelukkiger tijden. Sta mij toe jullie etentje te betalen”, schrijft Ballantyne op een briefje.  Tot grote ontroering van het koppel én het hele restaurant.

“Jullie kennen mij niet, maar mijn beeldschone vrouw waarmee ik 43 jaar getrouwd was, is vorige week overleden. Vanavond ben ik voor het eerst alleen uit eten. Jullie doen me aan onszelf denken in gelukkiger tijden. Sta mij toe jullie etentje te betalen. Geniet! Het zal een glimlach op Carol’s gezicht toveren en mij erg blij maken… voor nu. Gelukkig Nieuwjaar! Lee B. Pay it forward.”

Ontroerd

Het briefje gaf Lee aan een serveerster met de vraag de rekening van zijn credit card af te boeken. Tot grote verrassing van het stelletje. Volgens de restauranteigenaar waren ze ontroerd. Net als de rest van het personeel: “Ik huilde, de serveerster huilde en de kok huilde. Het was een van de mooiste gebaren waar ik getuige van mocht zijn.”

————————————————–

Wat een mooi gebaar, wat een ontroerend verhaal! Als ik zoiets lees dan leef ik me in in zo’n man en dan denk ik: Wat moet er in zo’n man omgegaan zijn? Helemaal in je eentje uit eten nadat je vrouw net overleden is, je zit vol verdriet en zoekt misschien wat afleiding door te gaan eten. En dan zie je zo’n gelukkig stelletje dat daar ook zit en inplaats van bitter te worden omdat jij jouw geliefde hebt verloren kijk je er met vertedering naar en doet zoiets moois. Maar vervolgens moet je dan toch weer alleen naar huis…Hij schrijft ook in het briefje dat dit gebaar hem erg gelukkig maakt “voor nu”, een momentopname. Weet je, dan kan mijn hart huilen om deze man, van ontroering maar ook van het idee dat hij nu alleen is en dat zijn hart pijn doet omdat hij zijn geliefde verloren heeft. En dan bid ik voor deze man, ik weet niet of hij gelovig is maar ik weet wel dat de Here God van hem houdt!

Er is tegenwoordig ook iets, dat is er al een poos, dat je in steeds meer horecagelegenheden “uitgestelde” koffie kunt bestellen. Dan betaal je dat extra kopje koffie, of iets anders, en dan kan dat door iemand die het niet kan betalen, bijv. een dakloze, daar gezellig opgedronken worden. Dat vind ik een mooi gebaar. Een stukje warmte in een kille wereld.

Onderaan het artikel in de krant stond nog een vraag en dat was deze:

Doe jij nog weleens iets aardigs zonder er iets voor terug te verwachten. Heb jij weleens getuige geweest – of de gelukkige ontvanger – van zo’n bijzonder gebaar? 

Een vraag waarop ik zelf ja kan zeggen in beide gevallen. Ik doe regelmatig iets voor een ander maar ik word ook regelmatig gezegend door anderen. In beide gevallen geeft het je een blij hart.

Een Bijbeltekst die mij in deze zin aanspreekt is een tekst uit Lucas 6 waarin het van vers 27 t/m 38 gaat over “De wet der liefde”. En dan staat er in vers 31: En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun evenzo.

We hebben allemaal behoefte aan een stukje liefde en warmte, een stukje aandacht en genegenheid. Toch hoor ik zo vaak dat mensen zeggen dat ze zich eenzaam voelen omdat er nooit iemand naar hen omkijkt, of dat ze geen liefde krijgen of noem het maar op. En dan kijk ik naar mezelf en dan is mijn principe dat als je goede vrienden wilt krijgen moet je eerst zelf een goede vriend zijn, als je een gebrek aan liefde hebt is het misschien een goed idee om iets van jouw liefde uit te delen aan anderen, en zo kan dat op ieder gebied. Er zijn bijvoorbeeld zoveel ouderen die niemand meer hebben en die vaak geen bezoek krijgen, als je zulke mensen bezoekt snijdt het mes aan twee kanten, de eenzaamheid van de oudere wordt ermee opgelost en die van jezelf ook, kortom, mogelijkheden te over om iets uit te delen en echt, het maakt je vanbinnen blij!

Weet je wat ik zo mooi vond? Helemaal onderaan het artikel stond dat dit stelletje, dat van deze man hun etentje betaald had gekregen, inmiddels een afspraak met hem had gemaakt om een keer met z’n drieën uit eten te gaan. Wie weet is het het begin van een mooie vriendschap…

Geeft en u zal gegeven worden: een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat zal men in uw schoot geven. Want met de maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten worden. Lucas 6:38.