Al onze huizen van tegenwoordig hebben veel glas, grote ramen met vensterbanken waarin we dan graag leuke planten of andere voorwerpen een plekje geven. Het lijken eigenlijk wel een beetje de etalages van ons huis. We stallen daar graag mooie dingen in uit. Ik vind het altijd leuk om ernaar te kijken als ik met Simon wandel en dan gaan mijn gedachten weleens terug in de tijd. Zo had ik eens een mooi gevormde groene vaas in mijn vensterbank staan, een beetje hoge smalle vaas waarvoor ik een hele mooie tak met witte rozen had gekocht. Het waren geen echte rozen maar namaak rozen. Ze leken wel net echt en het zag er ook erg leuk uit als je zo die vaas in de vensterbank voor het raam zag staan.

Tegelijk met die namaakrozen had ik óók nog een potje gekocht met daarin 3 hyacinten, échte hyacinten. Dit potje had een plekje waar het eigenlijk niet zo opviel, het stond in een hoekje waar je het nauwelijks zag. Ik was de hyacinten zelf al bijna vergeten tótdat ik op een avond de kamer uitliep. Ik kwam voorbij dat hoekje en ineens rook ik ze. Een heerlijke geur kwam me tegemoet en toen herinnerde ik me de hyacinten. Ik zag dat één van de drie bezig was om in bloei te komen. Het was nog niet eens helemaal in bloei en de andere twee nog helemaal niet zelfs, maar de geur die deze ene bloem verspreidde was heerlijk en juist door die geur werd mijn aandacht op deze bloem gevestigd. Grappig, 2 bloemen, de één echt en de ander nep, twee plekjes, de één in het zicht, in de “etalage” voor het raam, de ander in een vergeten hoekje. Wát was het nou precies wat mijn aandacht trok? Juist, dat was “het leven” die bloem die leven in zich droeg was in staat om mijn aandacht te vangen, het verspreidde een heerlijke geur en daardoor zág ik de bloem, zélfs in dat vergeten hoekje.

Heel gemakkelijk kunnen we het idee hebben dat wij helemaal niet bijzonder zijn en we zien juist die ander die, in onze ogen veel mooier, beter, knapper, bruikbaarder enz. is. Die mens die in “de etalage” van het leven staat. Hoeveel mensen hebben niet hun idolen? Ook op geestelijk gebied kunnen we al snel opzien naar mensen die in de schijnwerpers staan, mensen die grote werken mogen doen voor de Here God en dan kun je je best weleens nietig en klein voelen.

Maar weet je, we zijn stuk voor stuk bijzonder, ik heb het al vaker gezegd, we zijn een kunstwerk, gecreëerd en gevormd door onze hemelse Vader. Bijzonder dus!! En doordat we het offer van de Here Jezus hebben aangenomen is er “leven” in ons gekomen. En dát leven zorgt ervoor dat we groeien en mettertijd ook gaan bloeien en dat we een aangename geur gaan verspreiden waardoor mensen aangetrokken zullen worden.

II Kor.2:14 (Het Boek) : God zij dank, door Jezus Christus voert Hij ons mee in Zijn overwinning. Waar wij nu ook gaan, gebruikt Hij ons om Zich bekend te maken en het goede nieuws als een aangename geur te verspreiden.

Wij zijn bijzonder, en het is goed om ons daarvan bewust te worden. Niet alleen die mensen die we bezig zien en die grote werken mogen doen zijn bruikbaar, óók wij op ons, misschien vergeten plekje, ook wij zijn bruikbaar. We hebben “leven” gekregen en daardoor zullen wij ons onderscheiden in deze wereld. We mogen allemaal op ons eigen plekje die geur van Christus verspreiden, een geur die maakt dat we opgemerkt worden, waardoor we de gelegenheid krijgen om de Here God en de Here Jezus bekend te maken onder de mensen. Wat is dát een eer, wat is dát  bijzonder!