Zoals beloofd wil ik vandaag nog even voortborduren op het stukje van gisteren.

Het “kennen” en “herkennen” van de Here Jezus, daarover staat in I Joh.2:3-6 : En hieraan onderkennen wij, dat wij Hem kennen: indien wij Zijn geboden bewaren. Wie zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, is een leugenaar en in die is de waarheid niet; maar wie Zijn woord bewaart, in die is waarlijk de liefde Gods volmaakt. Hieraan onderkennen wij, dat wij in Hem zijn. Wie zegt, dat hij in Hem blijft, behoort ook zelf zó te wandelen, als Hij gewandeld heeft.

Als we dus Zijn woord/Zijn geboden, bewaren, dan zal de liefde Gods in ons volmaakt zijn. En wat zegt de bijbel daarover? I Joh, 4:18 : De volmaakte liefde drijft de vrees uit!

Waarom begon Petrus ook alweer te zinken ? Jawel, omdat hij “bevreesd” werd. Hij zag op de wind en werd bevreesd. En dan zegt de Here Jezus “kleingelovige” tegen Petrus. Er staat in Rom.10:17 : Zo is dan het geloof uit het horen, en het horen door het woord van Christus.… en zo is de cirkel eigenlijk rond. We dienen dus eerst te “luisteren” naar wat de Here ons zegt, en dan zullen we het ook hóren, daardoor wordt ons geloof opgebouwd, vervolgens moeten we Zijn woord “bewaren” en dán is de liefde Gods in ons volmaakt. Die liefde, die elke vrees uitdrijft! 

Maar dan zijn we er nog niet, het was die vrees die Petrus deed twijfelen, en die twijfel nam het vertrouwen weg, waardoor hij begon te zinken. Als je leest wat de Here Jezus riep toen Hij over het water naar het schip liep, daar zegt Hij: Houdt moed, Ik ben het, weest niet bevreesd! Matth.14:27. Als Petrus Jezus had gékend en hérkend,  dan waren deze paar woorden genoeg geweest om totaal zijn vertrouwen daarop te stellen, dan had hij ze “gehoord” en “bewaard” maar helaas, Petrus vroeg: “Áls Gij het zijt” …(twijfel)… en als de Here Jezus dan zegt: “kom!”, dan héél eventjes is daar toch een klein beetje vertrouwen, maar al snel slaat de twijfel wéér toe en zinkt hij weg in het water. “waarom zijt gij gaan twijfelen” vraagt de Here hem. Hoe doen wij het in de stormen van ons leven? Zijn we standvastig en ónwankelbaar, of hebben we vrees en slaat ook bij ons de twijfel toe? Zou Hij aan ons diezelfde vraag stellen als aan Petrus? “waarom zijt gij gaan twijfelen?” met andere woorden, als je me écht zou kennen, dan zou er geen twijfel meer over blijven!!

Over twijfel zegt de bijbel: “zulk een mens moet niet menen dat hij iets van de Here zal ontvangen”. Nou, dat is duidelijke taal. En ik moet zeggen, voor mezelf is dit iets waar ik aan wil werken, iets waar ik wat mee kán en ook zál doen. Ik wil Hem veel beter leren kennen, en dat begint… in de stilte… daar waar mijn stem zwijgt, is Zijn stem te “horen”.