Hoe doe jij dat nu?
Vandaag even een laatste blogje voor de komende dagen want straks ga ik naar mijn dochter in ’s-Gravendeel om een paar dagen te blijven en van daar maandagmorgen vroeg (moet er al kwart voor 7 zijn) naar het oogziekenhuis te gaan waar ik geopereerd zal worden aan mijn rechteroog. Ik heb de afgelopen paar jaar steeds weer bloedingen gehad in dat oog en nu gaan ze het opereren. Dus even een paar dagen zonder blogjes maar ik kom weer terug hoor. Tot zover de dienstmededelingen 
================================================================
Een gesprek en een ervaring van gisteravond vormen samen de aanleiding tot mijn blogje van vandaag.
Het was een programma van de EO, getiteld: Hoe doe jij dat nu? Het ging over een vraag die iemand had en die dan beantwoord werd door ervaringsdeskundigen en die titel schoot me in mijn gedachten. Mijn vroegere baas is weleens in dit programma gevraagd als ervaringsdeskundige en ikzelf ben er toen ook voor benaderd. Ik had al een paar formulieren gekregen om in te vullen maar op de één of andere manier ging toen het programma met het onderwerp waar ze mij voor wilden vragen niet door dus ben ik er uiteindelijk niet in gekomen. Hoe doe jij dat nu? Het is denk ik een vraag die we elkaar over en weer weleens stellen als we willen weten hoe anderen omgaan met situaties waar we zelf net inzitten of doorheen gaan. Een vraag die ik jou kan stellen en jij mij. Maar ja, we zitten hier niet tegen elkaar te praten hè? Dus kan ik alleen van mijn kant nu even iets vertellen. Waarbij ik dan gelijk wil zeggen dat áls er soms dingen zijn die je graag wilt weten of wilt vragen je hiervoor van harte welkom bent om het contact button’tje te gebruiken en me te schijven. Je vragen worden vertrouwelijk behandeld en je krijgt altijd een persoonlijk antwoord.
Dit wordt mijn volgende auto:-)
Op zo’n moment kan ik twee dingen doen. Ik kan me in een negatieve gedachtenspiraal mee laten trekken en zonder dat je er erg in hebt gebeurt dat als eerste. Maar op het moment dat ik dat zelf in de gaten krijg is aan mij de keuze om dit bij de Here God te brengen, om de dingen te bespreken met Hem en alles over te dragen in Zijn handen. Hij kent mij immers? Hij weet wat ik denk, wat ik voel en Hij is als geen ander in staat om mij te helpen. Al zo dikwijls heb ik dit mogen ervaren, en dan kan ik alleen maar zeggen, net als David in Psalm 46:2: God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden is, een hulp in benauwdheden.
Wat ik op zo’n moment ervaar als ik ervoor kies om naar de Here God te gaan is heel verschillend, maar het is altijd bemoedigend en ik voel hoe Gods liefde in mijn hart komt en dan komen er allerlei dingen in mijn gedachten waar ik dankbaar voor ben. Ik ga als het ware automatisch mijn zegeningen tellen en daar word ik blij van. En dan realiseer ik me dat er nog zóveel is om blij mee te zijn en dankbaar voor te zijn en dan is het niet zo dat het de confrontatie, en het verdriet dat ik daarvan heb, gebagatelliseerd wordt, nee want ook dat mág ik gewoon voelen. Maar het is zo dat het voor mij, in mijn beleving, dan toch veel kleiner wordt, veel minder belangrijk is. Het is een kwestie van focus. Was mijn blik eerst gericht op de dingen die ik níét (meer) kan, door mijn blik op te heffen naar de Here God wordt hij afgewend van de problemen en ga ik de zegeningen zien. En zo ben ik met een dankbaar en blij hart gaan slapen én ook weer wakker geworden. Zoals ik het nu opschrijf klinkt het heel gemakkelijk hè? Maar zo gemakkelijk is het niet om je bewust los te rukken van de moeilijkheden, het is altijd weer een strijd, maar desondanks wéét ik dat dit het beste is dat ik kan doen. Misschien heb jij, die dit nu leest, ook wel pijn en verdriet, dan kan ik je alleen maar aanraden om ook alles bij de Here God te brengen, het met Hem te bespreken en het in Zijn handen los te laten. God veegt je zorgen niet van tafel, Hij helpt juist mee dragen en daardoor wordt je hart lichter. Zelfs 2 x lichter, want de zwaarte gaat er wat vanaf en het zonnetje komt er weer doorheen.
ALs het leven pijn doet.
Soms is het leven hard
Je voelt vanbinnen pijn,
Je hart kan dan zo eenzaam
en zo verdrietig zijn.
Je vraagt je af: waarom,
je wordt zo moedeloos hiervan
en het liefste loop je weg
zo ver als je maar kan.
Wie kan je nog begrijpen,
luisterend naast je zijn,
wie is er fijngevoelig
en helpt je in je pijn?
Wie heeft nog écht ontferming,
nog echte liefde voor jou,
kun je nog vrienden vinden,
als je ze zoeken zou?
Er is een echte ware Vriend,
Zijn hart is warm en trouw.
Hij luistert heel aandachtig,
Hij houdt zoveel van jou.
Hij kent je hart volkomen
Hij ziet jouw pijn en nood,
Hij is met jou bewogen
Zijn liefde is zó groot.
Zijn armen waren uitgespreid,
vastgenageld en in pijn
hing Hij daar aan het kruis
waar niemand bij Hem kon zijn.
De wonden in Zijn lichaam
vertellen over jou
daarmee betaalde Hij de prijs
en bewees aan jou Zijn trouw.
kom maar, kom maar bij Mij,
zo klinkt ook nu Zijn stem,
Je twijfels en je pijn,
leg het maar neer bij Hem.
Laat toch je hart verwamen
door die Vriend die alles van je kent,
en kruip weg in Zijn armen,
daar waar je veilig bent.
