Gisteren werd ik gebeld door een winkel in de buurt. Ik had enkele weken geleden een advertentie gezien voor koffertjes, ik was dus naar de winkel gegaan maar zag de maat die ik wilde hebben er niet bij staan. Na gevraagd te hebben of die er nog was zei de verkoopster dat hij nog wel binnen zou komen en dat ik hem alvast kon bestellen voor de aanbiedingsprijs. Ik heb dat gedaan en gisteren werd ik gebeld dat ik het koffertje op kon halen. Toen ik het thuis bekeek en alles even uitprobeerde schoot me een voorval van een aantal jaren geleden te binnen.

We woonden nog in Arnemuiden en mijn dochter had me gevraagd om met haar mee te gaan naar de stad. Ze had haar salaris gehad en wilde wat nieuwe kleren kopen en vond het gezellig als ik meeging. Normaal gesproken gebruikten we dan meestal de auto van mijn vader maar die dag gingen we met de trein. Toen we in Middelburg uitstapten op het station, zag ik hoe een mevrouw een labeltje van de grond raapte, het was zo’n leren kofferlabel met een naamkaartje erin, door iemand daar verloren, en ze pakte het op, keek ernaar en gooide het vervolgens in de prullenbak. En op zo’n moment gaan mijn gedachten dan nog een stukje verder, en ik dacht, stel nou dat de koffer, waar dat label eigenlijk aan hoort te zitten, op een onbewaakt moment misplaatst wordt, hetzij op een station, of een vliegveld of waar dan ook, je hoort zo dikwijls dat bagage zoekraakt. Dan kun je, zonder dat label, niet meer zien van wie die koffer is, en dan is zo’n koffer in principe zijn identiteit, zijn eigenaar en zijn huisadres, het plekje waar hij thuishoort, kwijt. En als er geen persoonlijke informatie in die koffer zit, kan niemand hem op de juiste plaats terugbrengen en dan is het alleen nog de eigenaar die zelf navraag kan doen en zijn koffer kan komen zoeken.

Daar aangekomen gingen mijn gedachten nog verder, en ik dacht er zo aan dat wij allemaal, ieder mens, óók een oorspronkelijke Eigenaar hebben, God zélf heeft íéder mens in de moederschoot geweven, klaargemaakt, geformeerd, Hij is onze Maker. Maar doordat de zonde in de wereld is gekomen zijn wij als het ware, óók ons labeltje kwijtgeraakt, onze Eigenaar, onze identiteit, ons adres. Dat plekje waar we thuishoren.

En dan vind ik het zó mooi om te bedenken dat de Here God het er niet bij liet zitten, Hij ging naar ons op zoek, en Hij had er álles voor over om ons te vinden, en om ons opnieuw in Zijn nabijheid te mogen hebben en ons éénmaal op dát plekje te brengen waar wij thuishoren.  Hij zond Zijn Zoon, de Here Jezus naar deze aarde en Die heeft de prijs voor een ieder betaald, en er voor gezorgd dat we een nieuw labeltje konden krijgen, een naamkaartje waarop de naam van onze hemelse Vader geschreven staat, en dat is toch zo heerlijk om te bedenken, wij zijn niet langer verloren, we zijn gevónden omdat Hij naar ons op zoek is gegaan, van zo’n gedachte word ik blij.

Want de Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Lucas 19:10.