Vroeger had je van die toespraakjes van Corrie ten Boom bij de Evangelische Omroep op de televisie, en zij heeft weleens verteld over dat koffertje, dat koffertje dat we meenemen naar de Here, en daar pakken wij het uit en leggen het alles voor Zijn voeten neer, we vertellen Hem over de zorgen en de zonden in ons leven en voor een moment lucht dat ook op, maar, zo zei Corrie ten Boom dan, als we weer weggaan, pakken we ons koffertje weer netjes in en sjouwen verder met deze last, inplaats van het bij Hem te láten.

In I Petrus 5:7 staat: Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.

Onze vroegere voorganger hield ervan om met veel voorbeelden te werken tijdens zijn predikingen, en daardoor onthoud je de dingen wel vaak gemakkelijker. En zo heeft hij ook eens deze tekst geprobeerd voor ons te verduidelijken. Hij haalde wat kleingeld uit zijn zak en legde dit voor zich op de tafel, en toen vroeg hij aan ons: is het nu weg? Nee, het was niet weg, het lag voor hem op de tafel, hij kon het zien en hij hoefde zijn hand maar uit te strekken om het weer op te pakken, dat was duidelijk. Vervolgens pakte hij het geld van de tafel en smeet het met kracht achterin de zaal waar het tegen de muur kwam en alle kanten uit rolde, en vroeg opnieuw: is het nu weg? Ja, het was weg. Hij legde uit dat wij dikwijls onze problemen nog veel te dichtbij houden, daar waar we ze zo weer op kunnen pakken, en als er staat in dit Bijbelvers dat we onze bekommernis op Hem mogen “werpen” dan wil dat zeggen dat we het echt helemaal aan Hem over mogen geven, dat we er niet meer naar om hoeven te kijken, het niet meer terug hoeven te pakken, maar dat we erop mogen vertrouwen dat Hij, in alle dingen voor ons zorgt, dat is een mooie bemoediging, toch?

Wat bent U Heer, toch liefdevol
hoe groot is toch Uw trouw,
U zegt: “kom, geef je last aan Mij
Ik houd immers van jou?
Ik zorg dat het in orde komt
vertrouw maar op Mijn kracht,
en laat het alles maar bij Mij
dáár waar je ’t hebt gebracht“.