Heel wat jaren geleden hebben wij: mijn broer, schoonzus, zus, man en ikzelf, weleens een cassettebandje gemaakt, waarop we zongen en waarop we ook wat gesproken stukjes hadden staan. We hebben dat gewoon thuis opgenomen en er zijn er onder een paar kennissen en familieleden wel wat van verspreid. We moeten nu nog lachen om het einde van het bandje, daarop hoor je een klok twaalf slagen geven en dan mijn broer die met een lichtelijke “grafstem” zegt: ’t kan morgen te laat zijn maar heden nog niet, o zoek toch de redding die Jezus u biedt. Toch was het al met al best een leuk en vrolijk bandje. Maar er was ook een verhaal op, wat we uit een klein boekje hadden gehaald en dat ging over een herder en zijn schaapjes.

Er was een herder die er elke dag opuit trok met zijn schaapjes. Deze schaapjes volgden trouw de herder, op één na. Dit was nog een jong lammetje en het dartelde alle kanten op, maar lette absoluut niet op de stem van de herder, het was voortdurend zoek. Dan moest de herder er weer achteraan en soms moest hij behoorlijk op zoek naar dat dartele lammetje. Al met al was het erg lastig, maar ook gevaarlijk voor het lammetje, want dicht bij de herder was het veilig, maar als het lammetje afdwaalde kon het een prooi voor andere dieren worden, of het kon in een afgrond storten of wat dan ook. Na lang beraad besloot de herder tot een drastische daad. Hij nam het lammetje apart en brak het één van de pootjes. Vervolgens droeg hij het lammetje in zijn armen zijn hut binnen en verbond met veel liefde het gebroken pootje. Het lammetje kon nu een poosje niet lopen, maar elke dag nam de herder het mee op zijn arm, hij sprak tegen het lammetje en verzorgde het zieke pootje, ’s avonds mocht het bij de herder in zijn hut slapen en zo ging dat een paar weken totdat het pootje genezen was. Toen kreeg het lammetje zijn vrijheid weer terug, het mocht weer zelfstandig meelopen met de kudde, maar er was wel wat veranderd, het lammetje bleef voortdurend bij de herder in de buurt, er was geen trouwer schaapje te vinden dan juist dit lammetje. Het liep braaf mee en hield de herder bij elke stap in de gaten. Deze weken hadden ervoor gezorgd dat het lammetje de herder echt leerde kennen, hij ondervond de liefde van de herder, leerde zijn stem herkennen en besefte dat het dicht bij de herder veilig voor hem was, dat de herder voor hem zorgde.

In de bijbel vertelt de Here Jezus een gelijkenis die óók over een verloren schaapje gaat, het staat in Matth.18:12-13: Wat dunkt u? Indien een mens in het bezit is gekomen van honderd schapen en één ervan raakt verdwaald, zal hij dan niet de negenennegentig op de bergen laten en heengaan om het verdwaalde te zoeken? En gebeurt het, dat hij het vindt, voorwaar, Ik zeg u, dat hij zich over dat ene meer verblijdt dan over de negenennegentig, die niet verdwaald waren.

Dit stukje gaat over de schaapjes die het eigendom van de herder zijn, dus gaat het over mensen die al het eigendom van de Here God zijn, maar juist die “lammetjes” moeten vaak nog zoveel leren en kunnen weleens een stukje van de weg af dartelen, (trouwens, de oudere schaapjes ook nog wel hè?) Dan vind ik het zo liefdevol dat de herder rustig al die andere schaapjes even laat wachten en op zoek gaat naar dat ene dat afgedwaald is. Hij zegt niet, och, ik heb er toch nog genoeg over, laat dat ene schaapje dan maar, want het kost me teveel tijd en teveel moeite om het steeds weer achterna te gaan. Nee, Hij gaat het zoeken, wát een liefde spreekt ook weer hieruit. En dan moet ik denken aan dat verhaal van dat gebroken pootje, weet je, soms gebeuren er in óns leven ook weleens dingen die niet zo fijn zijn, er komen zorgen of problemen op onze weg, dingen die ons pijn doen. Maar dan mogen we weten dat God alle dingen laat medewerken ten goede, en dat juist die zorgen en problemen ons wellicht uitdrijven naar Hem toe en ons zodoende dichter bij onze Goede Herder brengen waardoor we júíst in die moeite en pijn zó Zijn liefde en zachtheid voor ons kunnen ervaren. Zodat we in het vervolg ook uit onszelf dichter bij Hem in de buurt blijven, beter luisteren en beter gehoorzamen.

Dat gebroken pootje léék een straf, maar het was uiteindelijk een zegening. Gods woord leert ons dat Hij alle dingen laat medewerken ten goed, én om te danken in alle omstandigheden, en als Gods woord het ons leert, dan is het ook goed, dus doen wij dat….toch?