Psalm 51 is een indringende Psalm, deze Psalm  namelijk schreef David als boetpsalm nadat hij met Batseba en haar man zo de fout in was gegaan. De profeet Natan komt dan bij hem om hem te wijzen op zijn fouten en in eerste instantie heeft David niet eens door dat Natan het over hem heeft, totdat hij het hem duidelijk vertelt, en dán schrikt David en ziet zichzelf ineens met geheel andere ogen, waarna hij onmiddellijk boete doet en deze Psalm schrijft. Hij ziet het nu heel goed, hij heeft een nieuw hart nodig.

Tegenwoordig is het de Heilige Geest die tot ons komt wanneer we dingen verkeerd doen, de Heilige Geest is het die overtuigt van zonde, oordeel en gerechtigheid. Maar ook wij zijn vaak zo dat we niet eens in de gaten hebben hóé we in de fout gaan. Het is frappant dat we bij anderen zó goed kunnen zien wanneer ze iets verkeerd doen, en bij onszelf de onnozelheid zelve zijn. Maar hoe komt dat? Wel, dat komt omdat we het allemaal niet zo zwart willen zien, och, natuurlijk weten we allemaal best dat we fouten maken, wie niet tenslotte, toch? Maar een beetje lijmen hier, een beetje vegen daar en dan komt het allemaal wel goed hoor. En daar komt dan ook die zelfrechtvaardiging om de hoek kijken die zegt: “ach, ik kijk alleen maar kookprogramma’s op de tv, of spelletjes, heus niks verkeerds hoor” maar ondertussen blijf je toch hangen bij het zappen. Of die kleine roddeltjes altijd weer, of een leugentje, een stukje manipulatie om een ander daar te krijgen waar jij hem wilt hebben, een beetje oneerlijkheid, nou ja, vul het zelf maar in. Maar het zijn júíst die kleine vergrijpjes waarbij we ons geweten sussen omdat er wel véél ergere dingen zijn dan dat wij doen. Ook wijten we veel dingen aan omstandigheden, andere mensen, opvoeding, dingen die we meegemaakt hebben, enz. alles en iedereen heeft schuld. We gebruiken het allemaal té gemakkelijk als een excuus voor ons foute gedrag. En zo lang we dát maar blijven doen, is er nooit de noodzaak om opruiming te houden en wordt blijven we onszelf rechtvaardigen. Maar:  Zelfrechtvaardiging is het deksel op de put van ongerechtigheid… zo heb ik het weleens eerder omschreven. Deze zelfrechtvaardiging wordt dus als een deksel op alle ongerechtigheden gehouden die vervolgens lekker in ons leven blijven zitten en geen plaats hoeven te maken voor de gerechtigheid van God.

Daar waar opruiming gehouden wordt kan ook groei en bloei komen.

Ik bid dat wij (de christenen) zullen stoppen met onszelf te rechtvaardigen, met excuses bedenken voor ons verkeerde gedrag en dat we het radicaal uit ons leven wegdoen, opdat het goede in ons leven tot groei en bloei zal mogen komen. Laten we dat deksel van die put verwijderen en alle ongerechtigheid aan het licht brengen, dán zal er ook in óns leven daadwerkelijke groei mogelijk zijn.