Hervormd.
Eergisteren kreeg ik van mijn jongste dochter Joyce een paar foto’s toegestuurd van een soort hondenbrokjes ijsje. De brokjes waren in een bekertje gedaan en met wat water eroverheen bevroren. Hierdoor kreeg je een soort ijsje. Heerlijk met dit warme weer en ik heb meteen wat bekertjes klaargemaakt en ingevroren. Simon heeft er al een paar gehad en hij vindt het heerlijk. Ten eerste is het lekker met de warmte om even af te koelen en ten tweede is hij er een hele poos zoet mee om de brokjes los te krijgen. Hij loopt door de tuin met dat ijsklompje, gooit het een eindje weg, knaagt eraan en heeft het reuze naar zijn zin ermee.
Toen ik Simon zo zag stoeien met zijn ijsbrokjes moest ik denken aan een grappig voorval: Jaren geleden had ik ook een hondje, Toby genaamd. Toby hield erg van spelen en de kinderen waren vaak met haar bezig in de tuin. Op een dag had Toby een voetbal kapot gebeten. Wat was er gebeurd, Sanne, mijn oudste kleindochter die destijds nog een kleine dreumes was, was met die bal aan het spelen in de tuin, ze schopte ertegen en Toby dacht natuurlijk dat ze met haar wilde spelen. Toby begon er meteen achteraan te rennen, greep de bal en beet hem meteen lek met haar scherpe tandjes. Sanne keek er onthutst naar (zij heeft later een nieuwe bal van oma gekregen) maar Toby vond deze bal geweldig. Ze kon hem in haar bek nemen en dan slingerde ze hem heen en weer en als je hem weggooide ging ze er meteen weer mee vandoor, prachtig.
Maar na een week van veel regen en binnenzitten was het even lekker weer en ik zat buiten in de tuin met een paar mensen en we zeiden tegen Toby dat ze haar bal maar moest pakken. Ze liep erheen maar pakte hem niet, pas nadat we een paar keer gezegd hadden dat ze hem moest pakken deed ze het eindelijk. Maar terwijl ze de bal tussen haar tanden nam, kwam er een hele sloot water uit vallen. Ze legde hem weer neer, dronk er zelfs iets van en pakte hem weer op en daarmee kwam er nog meer water uit vallen. Wat was er gebeurd? De lekke bal was door het gestoei van Toby ingezakt, de lucht was eruit en de bal was niet meer rond van vorm, doch nog slechts halfrond en vormde als het ware een kommetje dat al het regenwater keurig had opgevangen…
De moraal van dit verhaal? Soms hebben wij in ons leven ook nog zoveel “lucht” en dan zijn we ook nog arrogant genoeg om te denken dat we wat van deze lucht aan anderen kunnen geven. Maar pas wanneer alle “lucht” eruit is, en we misschien door het leven beschadigd zijn, en (naar ons eigen idee) misvormd zijn geworden, ja, als we eigenlijk “hérvormd” zijn, pas dán kan er zoiets moois uit voortkomen. Zoals die ronde bal, nog slechts de helft van zijn vorm was overgebleven, maar deze vorm bood hem wél de mogelijkheid om dat water op te vangen en vast te houden, waardoor Toby zelfs haar dorst ermee kon lessen. Als de bal mooi rond was gebleven was al het water er langs gelopen.
Ik vind dit soort dingen zo mooi, dat je van zoiets simpels toch weer iets kunt leren. En dan kom ik toch weer uit bij die mooie Bijbeltekst die voor mij zo’n bijzondere betekenis heeft gekregen in mijn leven, nl. Rom.8:28: Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepenen zijn. Júíst door gebrokenheid heen wil de Here God Zijn liefde laten zien.
Ik wens een ieder een mooie en gezegende dag toe.