Willekeurige bemoediging
  • 5 december 2006
    Ik was laatst in een bloemenzaak waar ook een vrouw stond die een mooi boeket rozen uitzocht, en terwijl ze …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Hartewens.

Psalm-27-verse-1-The-Lord-is-my-light[1]

De Here is mijn licht en heil

voor wie zou ik nog vrezen?

Omdat Hij is: Mijn vaste Rots

hoef ik niet bang te wezen.

Al komt een leger op mij af

het zal mij niet benauwen,

al lijkt de vijand nog zo sterk,

nochtans blijf ik vertrouwen.

 —

Refr: Eén ding heb ik van God gevraagd

en daarnaar blijf ik jagen:

dat ik mag wonen in Zijn huis

in al mijn levensdagen.

De Heer verbergt mij in Zijn tent,

ten dage van het kwade,

Hij plaatst mij bovenop een rots,

waar niemand mij kan schaden.

Refr:

(Lied n.a.v. Psalm 27: 1-4.)

Het is middag, en ik ben hier even lekker in alle rust achter mijn computertje gekropen om nog wat gedachten op te schrijven. De gesprekken en de dingen die ik de laatste dagen aan het overdenken ben gaan allemaal een beetje in dezelfde lijn verder en ook vandaag zijn er dingen die me bezig houden. Het lied dat ik hierboven heb geschreven zit al de hele dag in mijn hoofd. Vroeger, toen wij een zanggroep hadden “The Servants” zongen wij dit lied wel vaker en vanmorgen kwam het in mijn herinnering naar boven en sindsdien kan ik het niet meer uit mijn hoofd krijgen. Hoeft ook niet hoor, het is een prachtig lied naar aanleiding van een prachtige Psalm en ik ben het gewoon de hele dag aan het zingen :-)

Ik heb weleens eerder iets over deze Psalm geschreven maar het regeltje dat zich vandaag in mij heeft vastgezet is: Eén ding heb ik van God gevraagd en daarnaar blijf ik jagen, dat ik mag wonen in Zijn huis, in al mijn levensdagen…

Vooral dat daarnaar blijf ik jagen komt elke keer in mijn gedachten naar voren met daarbij de vraag aan mezelf: is dat wel zo? Ben ik daarnaar aan het jagen? Is het mijn allergrootste wens om in het huis van de Here te wonen? Niet pas straks als mijn tijd op aarde voorbij is maar juist ook nu? … Pfff. Ik heb de laatste dagen weer eens heel eerlijk naar mijzelf gekeken en me afgevraagd hoe ik daar in sta. En ik ben tot de conclusie gekomen dat het jagen in de afgelopen jaren minder is geworden, dat ik in de loop der tijd dingen ben “kwijtgeraakt”. Ik heb zware jaren achter de rug, er is veel gebeurd in ons gezin en die gebeurtenissen gaan je niet in de koude kleren zitten en ik heb wel gemerkt dat ik echt een hele poos (onbewust) onder een donkere deken heb geleefd, zorgen, verdriet, pijn en overlijden legden een druk op ons gezin. Toen ik begon daar onderuit te komen heb ik aan mezelf 2 dingen gemerkt. Ten eerste dat ik voelde dat langzaam maar zeker de bubbeltjes weer terug begonnen te komen en er weer licht en blijdschap naar binnen kon komen, maar ten tweede heb ik gemerkt dat ik moe was, geestelijk moe. 2 jaren lang hadden we gestreden in gebed en vooral de laatste maanden voordat mijn schoonzoon overleed waren zo enorm intensief geweest en ook het jaar dat volgde op het overlijden was heel erg zwaar. En toen ik dan uiteindelijk de dingen iets meer los kon gaan laten ontzag ik het om me opnieuw in welke strijd dan ook te begeven waardoor ik toch wat minder diep ben gaan leven.

Minder diep? Wat bedoel je daarmee? Nou, ik ben eigenlijk van nature een echte denker. Ik denk veel en ik denk graag. Ik denk door tot in de diepte maar juist dáár schortte het aan. Ik wilde niet meer zo diep denken, ik wilde rust, even geen moeilijke dingen. Maar ik had niet in de gaten dat ik daardoor toch best wel wat verslapt ben in de relatie tussen de Here God en mij. Oh, zeker, die raltie is hecht en sterk en het is een “way of life” geworden om de hele dag door met de Here God te spreken over van alles. Maar voorheen was het zo dat ik, ook waar het de dingen van de Bijbel aangaat, veel dieper ging, dat ik soms weken aan het bidden was om duidelijkheid in een bepaald Bijbelgedeelte omdat ik graag hierin door Gods Heilige Geest geleid wil worden. Niet zomaar iets opzoeken op de computer en kijken wat andere mensen erover zeggen, nee wat Gód erover zegt, wat Hij ermee bedoelt en hoe ik dat in mijn leven kan toepassen, dát wil ik weten! Maar vaak ontbrak me de moed om er écht helemaal in te duiken.

psalm-27-4En vanmorgen? Vanmorgen werd ik me, door dat lied en door het nadenken van de laatste dagen,  ervan bewust dat daar waar ik vroeger in Gods huis woonde, dus echt me zó dichtbij Hem wist, ik nu als het ware in het schuurtje verblijf. Ik ben wel bij Hem in de buurt maar niet in Zijn huis en ineens wist ik het weer, ik wil terug, terug in het huis, terug in de diepte, terug aan de voeten van de Here God om met Hem te praten over alles wat ons beider hart beweegt, en dat vraagt stappen, beslissingen, keuzes. En die stappen neem ik, die keuzes maak ik! Ja ik wil er opnieuw naar jagen om te “verblijven” in dat huis. Niet af en toe op bezoek, ik wil er wonen… ál mijn levensdagen!!

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


9 + = 15