Goeie ouwe tijd..

Ik bedacht me vandaag ineens dat het al 45 jaar geleden is dat ik aan mijn eerste baantje begon bij de bank. Ik moest daarvoor elke dag naar Rotterdam en vanuit de plaats waar wij woonden was dat ‘s morgens nog wel te doen, dan was er nog plaats genoeg in de bus en deden we er ongeveer een 45 min. over, maar als ik dan ‘s avonds weer terug moest was het een heel ander verhaal. Ten eerste zat de bus dan al boordevol als hij bij mijn halte kwam, en ten tweede zaten we elke avond in de spits. Er waren toen nog geen busbanen en dan moest ik staan tot aan Krimpen aan de IJssel. Geen pretje, hangend aan zo’n lus, schokkend elke keer een beetje opschuiven, en dan na ruim een uur waren we dan in Krimpen en daar stapte dan een groot deel van de passagiers uit en kon ik eindelijk gaan zitten voor de laatste twee haltes, Krimpen aan de Lek en de eindbestemming Lekkerkerk.

Tja, die goeie ouwe tijd, hahaha. Ach, ik was nog jong dus zo erg was het niet en ik heb wel goede herinneringen aan die tijd. Het was een fijne baan en daarbij midden Rotterdam zodat ik elke middag in de lunchpauze even lekker de stad in kon gaan aangezien de lunchpauze een uur duurde. Het werk was leuk om te doen en ook erg afwisselend. In die tijd werden de stortingen, die de winkeliers na sluitingstijd nog kwamen doen, ook altijd nog met de hand geteld. Een secuur werkje, de winkelier had zelf al geteld en wij moesten dan nog een keer tellen en niet altijd klopte het en dan moest je weer opnieuw beginnen. Briefgeld en ook heel veel muntgeld, hele bergen soms, die dan netjes op rijtjes werd gelegd. Telmachines bestonden ook nog niet. Goeie ouwe tijd…

Ik weet nog goed dat ik enthousiast vertelde dat ik op vakantie zou gaan naar Duitsland, een vakantie waarin we elke dag samenkomsten zouden houden in een grote tent. Ze vonden het wel apart maar er was niemand die er een negatieve opmerking over maakte. Toen ik terugkwam vertelde ik van de dingen die we gedaan hadden, straatevangelisatie, met elkaar in het bos Bijbelstudies houden, zingen, zwemmen, samen na de dienst nog even naar de Italiaan voor een ijsje, ja, jarenlang heb ik dit gedaan en het waren heerlijke vakanties. Goeie ouwe tijd…

En nu, 45 jaar later, blik ik heel even terug naar die tijd en bedenk me dat er in de afgelopen 45 jaar veel gebeurd is, dat er veel veranderd is, zowel in mijn eigen leven als ook in de wereld om ons heen en dan kan ik soms weleens terug verlangen naar die tijd van toen. Maar dan realiseer ik me ook dat je niet terug kunt in de tijd, die goeie ouwe tijd is een herinnering geworden, een hele fijne en mooie herinnering, dat zeer zeker. En elke dag maak ik nieuwe herinneringen die ik mag bewaren in mijn hart als een soort van fotoboekje. Elke herinnering heeft zijn eigen plaatje en zijn eigen verhaal. Zowel de blije dingen alsook de verdrietige dingen. Maar in elk van die verhalen is het de Here God die er altijd was en er ook altijd zal blijven!

Ach weet je, het was een “goeie ouwe tijd” maar feit is dat ik vandaag leef, dat vandaag mijn realiteit is waarin ik dan wel af en toe even terug mag blikken, de mooie herinneringen mag koesteren, maar waarin ik mij ook bewust ben dat ik van elke nieuwe dag mag genieten, dat ik mag weten dat de Here God er altijd bij is, dat ik alles met Hem mag delen en bespreken en dat ik bij Hem mag schuilen.

Maar ik zal Uw sterkte roemen, in de morgen uw trouw bezingen: u bent voor mij altijd een burcht geweest, een toevlucht in tijden van nood. Psalm 59:17

Het zijn de gunstbewijzen des Heren, dat wij niet omgekomen zijn, want zijn barmhartigheden houden niet op, elke morgen zijn zij nieuw, groot is uw trouw! Klaagliederen 3:22-23