Gistermorgen in de samenkomst zongen we lied 717 uit Opwekking, ik zal straks de tekst hiervan onderaan zetten maar eerst wil ik hier iets over vertellen.

Enkele dagen geleden heb ik verteld over de schoondochter van mijn vriendin die terminaal ziek is. Mijn vriendin reageerde op mijn mailtje en het blogje en stuurde me een klein video’tje met de woorden dat dat het getuigenis van haar schoondochter was slechts enkele weken geleden opgenomen. Ik opende het en ik was er stil van, op een kruk zat zijzelf dit lied te zingen, zo mooi en zo indrukwekkend. Zo jong en dan zo vol overgave en vertrouwen op de Here God, dat is zo aangrijpend om te zien en toen we dan gisteren dit lied zongen kon ik het nauwelijks meezingen, ik had kippenvel bij de gedachte aan deze jonge vrouw en aan haar getuigenis door middel van dit lied:

Stil mijn ziel wees stil,
en wees niet bang
voor de onzekerheid van morgen.
God omgeeft je steeds
Hij is er bij,
in je beproevingen en zorgen.

God U bent mijn God
en ik vertrouw op U
en zal niet wankelen
Vredevorst vernieuw een
vaste geest binnen in mij
die rust in U alleen

Stil mijn ziel wees stil
en dwaal niet af
dwars door het dal zal Hij je leiden
stil, vertrouw op Hem
en hef je schild tegen de pijlen van verleiding

God U bent mijn God…

Stil mijn ziel wees stil
en laat nooit los
de waarheid die je steeds omarmd heeft
wacht wacht op de Heer
de zwartste nacht
verdwijnt wanneer het daglicht doorbreekt

2x
God U bent mijn God…
Ik rust in U alleen.

Hier word je toch ook stil van? Dit lied zal in mijn gedachten altijd verbonden blijven met dat ontroerende beeld. Lief en dapper meisje, wat héb je mijn hart geraakt, ik bid dat de Here God jou in Zijn sterke armen neemt en je draagt aan Zijn hart, en dat Hij jouw familie draagt dwars door deze moeilijke tijd heen!

Ik was zo ontroerd en terwijl de anderen het zongen gingen mijn gedachten naar mijn geliefden en naar de Here God. Het drong zo diep tot mij door hoe kostbaar onze tijd hier op aarde eigenlijk is en hoe dikwijls ik kostbare momenten voorbij heb laten gaan om mijn geliefden te vertellen hoeveel ze voor mij betekenen, hoeveel ik van ze houd en tevens ook hoeveel van mijn kostbare tijd ik “verspil” aan dingen die eigenlijk niet belangrijk zijn, tijd die ik met de Here God kan doorbrengen. Tijd ook die ik kan gebruiken om anderen te vertellen van Gods liefde voor hen.

We leven vaak zo jachtig en lopen onszelf bijna voorbij in onze haast om maar zoveel mogelijk te doen, zo veel mogelijk in onze tijd te proppen, maar de écht belangrijke dingen komen daar dan soms wel bij in het nauw.

Het enige dat ik vandaag hiermee wil zeggen is: laten we wat meer tijd nemen voor de Here God om Hem onze liefde te brengen en laten we toch ook alle tijd nemen voor elkaar, en het eens wat vaker zeggen: “ik hou van jou” …..