De afgelopen tijd ben ik bij mijn kleinkinderen geweest om daar op te passen terwijl mijn dochter en haar man op huwelijksreis waren. We hebben het heel gezellig gehad met elkaar en de kinderen waren echt superlief!

Het was wel weer even wennen hoor, een strak schema, voetbal, turnen, trainingen, wedstrijden, huiswerk, kinderfeestje en natuurlijk de speelafspraken. Hahaha, ga er maar aanstaan oma Maar het is allemaal prima gelukt en in de weekeinden kregen we gasten waardoor het nóg leuker werd. Spelletjes, frietjes eten, uitgaan en laat opblijven, mijn liefje wat wil je nog meer? Ook na de training ‘s avonds, als ik dan mijn kleinzoon weer opgehaald had, dronken we nog gezellig met elkaar een warme mok thee met wat lekkers erbij en daarna was het bedtijd, iets wat ook geen enkele keer protest opgeleverd heeft.

‘s Morgens gingen we lekker met z’n drieën (én Simon natuurlijk) lopen naar school en zo haalde ik ze ook weer op. Normaal gaan ze met de fiets maar nu ik er was vonden ze het ook heel gezellig om samen te lopen en heel eerlijk gezegd vond ik dat vééĺ prettiger dan om ze met de fiets te sturen. De weg is op sommige plekken heel onoverzichtelijk en de auto’s rijden op dat stuk behoorlijk hard dus nee, doe mij maar lekker de wandeling hoor en ook van- en naar de trainingen en wedstrijden heb ik ze gebracht en weer opgehaald.

Wat ik zo leuk vind is dat deze kleine mensen al zo wijs zijn in zoveel dingen maar ook dat ze nog zo heerlijk puur zijn. Ze zijn 10 en (sinds zondag 9) jaar oud en toen mijn dochter en haar man op reis gingen hebben we ‘s avonds nog met elkaar gebeden en daarna gingen de kinderen slapen. Toen ze ‘s morgens wakker werden zei Noa tijdens het ontbijt tegen me: “Oma, ik heb toen ik in bed lag zelf ook nog gebeden. Ik heb gebeden of de Here God een goede piloot uit wilde zoeken voor het vliegtuig”. Ik vond dat zo mooi en zo ontroerend ook om te zien hoe dicht deze kinderen bij de Here God leven. Toen onverbeterlijke Simon (voor de zóveelste keer!!) in één onbewaakte seconde ontsnapte en we hem niet meteen konden vinden, was Boaz er achteraan gegaan en kwam al snel weer met hem terug. Hij zei: “Oma ik heb onderweg gebeden dat ik Simon mocht vinden en toen kwam hij zo naar me toe lopen”. Prachtig zulke dingen.

Het zijn maar hele simpele dingen maar het mooie ervan vind ik de vanzelfsprekendheid waarmee kinderen praten met de Here God. Ook het feit dat ze Hem betrekken bij alles wat ze doen is zo puur en bijzonder en iets om als volwassene best een voorbeeld aan te nemen. In Spreuken 17 staat dat kleinkinderen de kroon zijn op het leven van hun grootouders. Ik heb 6 kleinkinderen en wat houd ik ontzettend veel van ze!

Kostbare kleine mensen waar ik van geniet. En zoals ik van mijn (klein)kinderen houd en geniet, zo houdt de Here God van ons en ook Hij geniet van ons. Hij vindt het heerlijk om met ons te wandelen, met ons te praten, deel uit te maken van ons leven, deelgenoot te mogen zijn van al die grote en kleine dingen die op een dag passeren in onze levens. Als je daarover nadenkt dan vind ik dat heel bijzonder en mooi! Een gedachte om mee te nemen vandaag, een gedachte die mijn hart warm maakt en die ik wil koesteren!

Psalm 139:17-18: Hoe kostelijk zijn mij uw gedachten, o God, hoe overweldigend is haar getal. Wilde ik ze tellen, zij zijn talrijker dan het zand; als ik ontwaak, dan ben ik nog bij U.