Wat is een computer toch soms handig. Zoals nu ook, ik maak de letters zo groot dat ik ze goed kan zien en dan schrijf ik mijn berichtjes of andere dingen en als het bericht klaar is maak ik de letters weer normaal, ideaal! Zoals wel bekend is ben ik vorige week maandag geopereerd aan mijn oog in het oogziekenhuis in Rotterdam. Ik zal niet in detail treden maar het is best wel een ingrijpende operatie. De andere dag moest ik al terug voor de eerste controle en volgende week weer en dan nog eentje na 4 weken. Tijdens de operatie hebben ze een luchtbel in het oog achtergelaten om het netvlies op zijn plek te houden en die wordt elke dag een stukje kleiner. In het begin besloeg die bel het hele oog en was mijn zicht aan de rechterkant weg, maar nu wordt hij steeds kleiner en wordt het hinderlijker want hij zit dan half voor het zicht en wiebelt gezellig mee op het ritme van mijn hartslag en bij elke beweging. Het lezen en kijken is lastig en vermoeiend maar het is voor een goed doel dus gewoon nog maar even volhouden. In ieder geval probeer ik met behulp van de grote letters af en toe weer een blogje te maken. Oh ja, en dan ben ik nog de vele druppels per dag en mijn piratenkapje voor ’s nachts vergeten te vermelden en het plastic polsbandje dat ik er niet af mag halen waarop vermeld staat dat ik medische lucht in mijn oog heb. Dit is i.v.m. eventuele ongevallen en hulpdiensten waar ik dan mee te maken zou krijgen. Heel interessant hoor zo’n bandje, het schreeuwt gewoon: Kijk eens, ik wil aandacht!!! Hahaha, het mag alleen door de chirurg eraf geknipt worden als de lucht er echt uit is, dus hopelijk bij de volgende controle. Tot zover even een update’je. Dank voor alle lieve berichtjes! Dankjewel speciaal ook aan Henny van christengroei!

=================================================================

Ik heb het weleens over mijn “computerbroer”, hij is mijn (en veler) steun en toeverlaat als het gaat om problemen met de computer, virussen of elke andere vraag die ik heb aangaande programma’s of wat dan ook. Nu ben ik met iemand anders bezig om in een bepaald project wat orde op zaken te stellen en vroeg ik mijn broer hoe je een gedeelde agenda kunt aanmaken op internet. Inplaats van, zoals gewoonlijk, specifieke instructies te geven of zelf langs te komen, liet hij me nu via een whatsappje weten dat ik dat zelf kon doen via google. Slechts drie woorden maakte hij eraan vuil. Welnu, ik vatte dit op als een uitdaging en zei hem dat ik het zou proberen. Enigszins leedvermaak klonk (naar mijn idee) door in zijn volgende berichtje waarin hij me sterkte wenste. Hahaha, hij weet dat ik geen held ben in dit soort dingen. Overigens moest ik aan Joyce denken, mijn jongste dochter, die altijd zegt: “Het is dat stemmetje in je hoofd dat de berichtjes voorleest, dat ervoor verantwoordelijk is hoe jij ze opvat”. Ze heeft helemaal gelijk

Maar goed, ik ging aan de slag om het uit te zoeken en jawel, het is mij gelukt! (zeg ik niet helemaal zonder voldoening). Ik heb dus nu met iemand anders een agenda die we beiden in kunnen vullen en bij kunnen houden en dat is heel overzichtelijk en handig. Je kunt beiden zien wat er voor de dag op het programma staat, dingen toevoegen of weghalen en precies zien wat er in het vooruit gepland staat. Ik dacht hierbij zo aan “de agenda van mijn leven” en een tekst die mij altijd in gedachten komt bij elke nieuwe agenda die ik koop voor een nieuw jaar nl. Psalm 139: 16 : In Uw boek waren zij alle opgeschreven, de dagen, die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond. Het is zo’n bijzondere gedachte dat reeds vóórdat ik geboren ben, de Here God al een agenda voor mij had aangemaakt. Een agenda waarin Hij dus alvast al mijn dagen heeft ingevuld mét allerlei dingen die Hij voor mij gepland heeft…maar ook deze agenda is een “gedeelde” agenda. De Here God heeft, toen Hij de mens maakte, hem een eigen wil gegeven, de mogelijkheid om eigen keuzes te maken, en die eigen wil respecteert Hij zonder meer. En zo kan het gebeuren dat er dingen in onze agenda waren geschreven door Hem die we zelf hebben veranderd of vervangen door eigen plannen waardoor we wellicht zegeningen mislopen of problemen krijgen die nooit de bedoeling van de Here God zijn geweest.

Ik heb weleens iets geschreven over het feit dat er een uitspraak is die door veel christenen gebruikt wordt, nl. Deo Volente, een Latijnse uitdrukking die betekent: Zo de Here wil. Deze uitspraak wordt vooral gebruikt bij plannen die gemaakt worden en dan wordt dit erachteraan gezegd. Op zich is dat een hele mooie uitdrukking en een prachtig uitgangspunt maar ik vraag me af of we ons ten diepste realiseren dat we met deze uitdrukking ook gelijk alle touwtjes uit handen zouden moeten geven en ze in de handen van de Here God leggen? Hoe doen wij dat? Gaan we, bij de plannen die we maken, in gebed en vragen we de Here God hoe Hij erover denkt? Geven we Hem de pen om onze plannen door te strepen in de agenda en zijn we open voor Hem zodat Hij ons kan vertellen over Zijn plannen? Weet je, wij gebruiken die uitdrukking “zo de Here wil” maar voor de Here God is het andersom, Hij heeft ons een eigen wil gegeven en bij alle plannen die Hij voor ons leven heeft gemaakt staat geschreven “zo Mijn kind wil”. En dát is dus de kernvraag, telkens weer. Jagen wij onze eigen verlangens, wensen en plannen na of laten we ze eerst door de scanner van de Here God gaan?

In de gedeelde agenda die ik heb aangemaakt staan een paar dingen die elke dag terugkomen, vaste agendapunten die gepland staan. In de agenda van mijn leven staan ook vaste dingen die elke dag terugkomen en het allereerste dat elke dag gepland staat in deze agenda is een ontmoeting met mijn hemelse Vader iedere morgen. Een tijd om lief te hebben, te spreken en te luisteren, een tijd om soms gewoon samen te zwijgen, maar ook een tijd om de planning door te nemen met Hem…als ik wil, want God wil wel hoor! En jij?