Moeder probeert zoontje (5) te verkopen voor drugs

In Florida is een vrouw gearresteerd omdat ze haar vijfjarige zoontje probeerde te verkopen aan een bevriend koppel. De vraagprijs was 2.000 dollar. Jessica Marie Beers (28) was evenwel bereid om de prijs voor haar kind tot 600 dollar te laten zakken. De vrouw had het geld nodig om haar verslaving aan pillen te bekostigen.

                                       *  * *  *  * *  *  * *  *  * *  *  * *  *

Dit las ik vanmorgen in het AD. Hoe schokkend is dit? Zoiets vreselijks, maar ik weet dat het dingen zijn die daadwerkelijk gebeuren. Ik heb het zelf meegemaakt. Niet op deze manier maar wel in dezelfde strekking. Ouders die al langer begeleid werden door Jeugdzorg omdat ze een drugsprobleem hadden, een 2 jarig meisje dat thuiswoonde was de reden dat Jeugdzorg bleef controleren. Het echtpaar kreeg een 2e kindje en de moeder werd positief getest, waarop besloten werd zowel de pasgeboren baby, alsook het kleine meisje, in kortdurende pleegzorg onder te brengen, terwijl de ouders de kans kregen hun leven aan te pakken en van hun verslaving af te komen. Ik ben zelf elke week meegeweest om ze te begeleiden als ze de kleine, pasgeboren jongen mochten bezoeken. In het begin waren de ouders gemotiveerd om aan hun probleem te gaan werken en wij, als organisatie, hebben alles in het werk gesteld om hen te helpen. Na enkele weken verslapte de motivatie. Wanneer het kindje bijvoorbeeld naar het consultatiebureau moest mochten de ouders mee, maar dat deden ze niet en zo waren er meer dingen. Op een dag had de moeder een grote tas bij zich die ze meenam naar de pleegmoeder. In de tas zaten de kleertjes die ze kado had gekregen bij de geboorte van het kindje en zonder enige emotie overhandigde ze de tas aan de pleegmoeder. Ik zat erbij en mijn hart huilde………..op de terugweg was het kindje allang niet meer het onderwerp van gesprek. De afspraken die wij hadden met deze mensen werden niet nagekomen, ze kwamen niet en hadden altijd wel een excuus. Na verloop van tijd besloten ze dat ze toch niet verder aan hun verslaving wilden werken, waarop Jeugdzorg beide kinderen in een langdurige pleegzorg plaatste.  Het kleine jongetje heeft zelfs nooit één dag bij zijn ouders thuis gewoond. Ook deze kinderen zijn “verkocht” voor de drugs.

Nu kun je heel gemakkelijk deze ouders veroordelen, want hoe kún je nou toch je eigen kinderen zó verloochenen? Maar weet je, ik heb deze 2 ouders uitvoerig gesproken en wat deze jonge mensen (en dan vooral deze jonge vrouw) al hadden meegemaakt in hun leven is haast onvoorstelbaar. Zoveel leed, verraad, verlies, misbruik (zowel geestelijk als lichamelijk) misdaad tegen haar gepleegd, onterechte schuld die als een tonnenlast op haar leven en dat van haar man was neegelegd, en dan bedoel ik niet materieel maar geestelijk, en hoeveel kan een mens dan dragen? Ze waren geen christen, ze kenden de Here Jezus niet en de drugs was voor hen de enige ( en ook van huis uit voorgeleefde) manier om de andere pijn eventjes te laten verdwijnen. We hebben niet veel tijd met hen kunnen doorbrengen, we hebben met verdriet de ontwikkelingen meegemaakt en hun keuzes moeten respecteren, maar hoewel ik ze uit het oog verloren ben heb ik ze niet uit mijn hart verloren, en wat ik zo mooi vind dat is dat Vader God ze wél nog in het zicht heeft, Hij zal ze nooit uit het oog verliezen en mijn gebed is dat deze mensen Zijn liefde leren kennen, dat ze het grote offer van de Here Jezus eenmaal mogen aannemen en dat ze in Hem hun vrijheid terug mogen krijgen. Ook de kinderen van deze mensen bid ik toe dat zij, op de plaats waar zij wonen, goedheid en liefde mogen ervaren en ook hen draag ik op aan Vader God die alle dingen in Zijn handen houdt.

Van buitenaf lijken de feiten soms zo overduidelijk en brengt het ons misschien tot veroordelende gedachten of uitspraken maar in werkelijkheid kan er zó’n enorme pijn en ellende achter verscholen zitten. Laten wij toch iedere veroordeling ver van ons houden en met ontferming bidden voor deze wanhopige mensenkinderen, ook al zijn de dingen voor ons vaak onbegrijpelijk……..

Gebroken bloem.

Bedoeld om te stralen, maar in de knop reeds geknakt,
bedolven onder lasten die op jouw rug zijn gepakt.
Je kon je niet weren, je had geen enkel woord,
en jouw stille schreeuw werd door niemand gehoord.
Nu is het míjn schreeuw, die ik opzend naar boven
omdat ik de moed heb voor jou te geloven.
De Vader die jou heeft bedoeld om te leven,
Hem stuur ik mijn schreeuw, om jou mensen te geven.
Mensen die komen in jouw schraal bestaan
en je vertellen wat Jezus ook voor jou heeft gedaan.
Maar bovenal bid ik om armen van liefde,
om handen die strelen en woorden die helen.

Mijn hart is met jou, jij kleine gebroken bloem,
jij kreeg nooit de kans om te bloeien,  geen grond om te groeien,
ik breng je in mijn gebed daar waar liefde is en rust,
en waar Vaders hand je zachtjes oppakt en kust,   

 Hij heeft je zó lief!