Het schoot me zo in gedachten dat er soms dingen zijn die je zó graag zou willen, maar eigenlijk weet je dat het niet goed is en je twijfelt, zal ik wel, zal ik niet? En dan uiteindelijk maak je tóch de verkeerde keuze en je geeft toe aan de verleiding. En dan na afloop heb je zo’n spijt dat je het verkeerd hebt gedaan, dan kun je er echt verdriet over hebben. Dan vind ik het zo mooi dat God ons in Zijn woord zoveel mooie dingen schrijft, en één van de dingen die mij bemoedigen is een tekst uit Openbaring, hoofdstuk 22 vers 14 waar staat: Zalig zij, die hun gewaden wassen, opdat zij recht mogen hebben op het geboomte des levens en door de poorten ingaan in de stad.

“Hun gewaden wassen” dit impliceert dat wij dus een schoon gewaad hebben gekregen en dat daar weleens een vlekje op kan komen, maar dat wij dan óók de mogelijkheid hebben om het weer schoon te maken, het te “wassen”.

Als wij onze zonden belijden dan mogen we daar (opnieuw) vergeving voor ontvangen en weer “schoon” worden. En dan staat er dat wij recht hebben op het geboomte des levens, diezelfde boom waarvan Adam en Eva beslist niet meer mochten eten nadat zij gezondigd hadden. En dán mogen we ingaan in de stad, door de poorten. Dus als wij onze gewaden “schoon” houden, dan mogen we eten van dat geboomte des levens, waardoor we voor altijd zullen blijven leven, én we mogen in de stad van God binnengaan door “de poort” de officiële ingang. Wat gaat God toch liefdevol met ons om hè? Wat kun je daar blij en dankbaar van worden.

Ik heb een kleed overdekkend mijne zonden
zo zong ik vroeger ooit een lied,
dat kleed is mij door God gegeven
en echt schoon is het vaak niet.
Maar ‘k hoef de moed niet op te geven
want God is ons al voor geweest,
als ‘t vuil is mag ik het weer wassen
zodat ‘k “gekleed” ben voor het feest.