II Kor.1:3-4: Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting, die ons troost in al onze druk, zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen met de troost, waarmede wijzelf door God vertroost worden.

Hoe is dat dan? Hoe zijn wij vertroost? Het is wel iets om over na te denken. Tegelijkertijd brengt het me ook opnieuw bij Lucas 6:31: En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hen evenzo.

Het is tweeledig, hier wordt aangegeven dat God ons vertroost. dat Hij de God aller vertroosting is, en dat wij, die Zijn troost hebben mogen ervaren, ook anderen op dezelfde wijze mogen troosten. En in Lucas staat er dan dat we die ander moeten behandelen zoals wijzelf behandeld willen worden.  Het is weleens goed om over zulke dingen na te denken, hoe zou ik behandeld willen worden als ik in nood ben, als ik in de problemen zit, als ik verdriet heb?

Ik wil graag vertellen hoe God mij vertroost heeft, niet één keer, maar telkens weer.

Zó dichtbij.

Ik voel dat U heel dicht bij mij bent,
mijn Vader en God, die mij goed kent,
U kent mijn pijn en mijn verdriet
mijn hart roept uit naar U, verlaat mij niet.

‘k Ervaar Uw liefde als een licht
dat schijnt in mijn hart, op mijn gezicht,
Uw liefde zó kostbaar en zó goed,
vervult mijn hele hart met warme gloed.

Ik kijk in Uw ogen, zo dichtbij,
‘k zie Uw blik die mij zegt, je bent van Mij,
‘k zie een liefde zó groot dat ’t mij verblindt
en dan hoor ik nog Uw stem die zegt “Mijn kind”.

Ik voel Uw tranen, zacht en warm,
ze druppelen zachtjes op mijn arm,
dat is wat niemand anders ziet,
vaak zijn we samen blij, maar soms is er verdriet.

En dan in Uw armen is het stil
en er is niets wat ik nog zeggen wil,
maar in mijn hart weerklinkt een lied,
want U bracht daar Uw rust, inplaats van verdriet.

Dit is de vertroosting die God ons geeft, Hij huilt met ons mee, Hij legt Zijn armen om ons heen en laat ons zo Zijn liefde voelen. Hij kijkt ons aan, Zijn blik in de onze, en in die blik lees je alle liefde die Hij voor ons heeft. Dát is ook de manier waarop wij anderen mogen vertroosten. Ja, zeg je, maar als ik nu ver weg zit en niet persoonlijk met iemand kan praten? Dan kun je misschien door de telefoon biddend spreken en sprekend bidden, in een kaartje, brief of mailtje  biddend schrijven en schrijvend bidden, en áls je tegen iemand zegt dat “het wel goed komt” vertel er dan bij waaróm je dat denkt, onderbouw het, bouw mensen op met de beloften die God in Zijn woord geeft, daarmee krijgen deze woorden inhoud. Laat ieder woord een streling van Gods liefde zijn, dan is het altijd goed.