Lieve meelezers en lezeressen, vandaag weer eens een berichtje van mijn kant. Ik wil in de eerste plaats iedereen een heel gezond, voorspoedig en gezegend 2011 toewensen!

Ik ben al een poosje uit de running, en het afgelopen jaar was voor ons erg enerverend. Er is vanalles gebeurd. Omdat er al vele jaren trouwe bezoekers zijn op deze site wil ik gewoon een beetje opheldering geven over hoe het mij/ons vergaan is in het afgelopen jaar. In de eerste plaats kreeg ikzelf in de eerste week van Januari een bloeding in mijn (goede) oog. Dit kwam door de diabetes. Van het ene op het andere moment verspreide het bloed zich binnenin mijn oog en kon ik er niets meer mee zien. Dat was heel erg schrikken natuurlijk. We zijn meteen naar het oogziekenhuis in Rotterdam gegaan waar ik al meer dan een jaar in behandeling was. Daar constateerde men inderdaad een bloeding en werd mij gezegd dat dat bloed weg moest trekken en dan zou er daarna een laserbehandeling worden gedaan. Ik kon bijna niets zien, het andere oog heeft weinig zicht en ik kon niet meer lezen, niet meer achter de pc, geen tv meer kijken behalve als ik er pal voor ging zitten, ik kon niet meer alleen het huis uit en ook binnenshuis had ik problemen. Als ik iets aan wilde pakken greep ik mis, als ik een kopje neer wilde zetten dat liet ik het te ver boven de tafel al los doordat ik geen diepte meer kon zien. Ik kon niet meer autorijden en als ik met mijn meiden naar de winkel ging dan moesten zij alles voor mij opzoeken omdat ik het niet meer kon vinden. Daarnaast moest ik ook van de ene op de andere dag stoppen met mijn werk. Na een aantal weken bleek het bloed niet te verdwijnen en toen werd besloten dat ik geopereerd zou worden. Dat is ook gebeurd en bij die operatie hebben ze het glasvocht weggezogen, inwendig gelaserd en nieuw ander vocht terug erin gebracht. Na de operatie moest ik 10 dagen en nachten rechtop blijven want ze hadden een luchtbel in het oog achtergelaten die ervoor moest zorgen dat het netvlies op zijn plaats bleef. Om die luchtbel dus op de juiste plaats te houden moest ik rechtop blijven en in die 10 dagen werd hij dan steeds kleiner en zou verdwijnen. Ik heb dus 10 nachten in de stoel geslapen en inderdaad werd de luchtbel kleiner maar toen bleek dat ik een nabloeding had gehad die alsnog het zicht belemmerde zodat ik nog steeds niets kon zien. Ik werd geadviseerd om hoog in de kussen te slapen zodat het bloed dan door het lichaam opgenomen kon worden en niet ’s nachts weer de kans kreeg naar boven te vloeien. Al met al heeft het tot Mei geduurd voordat ik weer iets kon zien met dat oog. Het zicht was toen veel minder dan het geweest was maar dat werd gaandeweg nog wel wat beter en nu is het inmiddels zover dat het weer een stuk beter is. Het is niet wat het was voor de bloeding maar ik ben superdankbaar dat het nu is zoals het is en ik weer van alles kan doen.

Daarnaast is er bij mijn schoonzoon van 31 jr. oud, in Februari een hersentumor gevonden, hij kreeg op het werk ineens epileptische aanvallen en is toen door 112 weggehaald en naar een ziekenhuis gebracht waar hij nog meer aanvallen kreeg. Onderzoeken volgden en uiteindelijk kwam daaruit naar voren dat hij een hersentumor had. Hij is toen doorgestuurd naar het Erasmus en in Juni geopereerd. Een operatie waarbij hij bij kennis moest blijven om te kunnen praten en bewegen zodat de doktoren konden zien tot hoever ze konden gaan. Men heeft toen het grootste gedeelte weg kunnen halen maar er is toch ook nog wel iets blijven zitten, ongeveer 2%. Het was een vele uren durende operatie. Na een herstelperiode moest hij een reeks van 33 bestralingen ondergaan en nadat hij die had gehad kreeg hij complicaties. Door een beschadiging aan de hersenkamers bleef er hersenvocht vrijkomen en dat gaf zo’n druk in zijn hoofd dat hij er opnieuw doodziek van werd. Opnieuw werd hij opgenomen en heeft met operatief het vocht weggehaald maar toen bleek dat het een chronisch probleem zou blijven waarvoor hij een drain moest die vanuit de hersenen door het lichaam tot in de buikholte gebracht zou worden. Eerst moest hij echter weer van deze operatie herstellen en na een week bleek dat hij een infectie had opgelopen die ervoor zorgde dat hij zware hersenvliesontsteking had en daarbij een ontsteking van de beide hersenkamers. Weer was hij doodziek en heeft hij vele weken in het ziekenhuis gelegen. Allerlei narigheid en complicaties moest hij doorstaan en uiteindelijk hebben ze dan die inwendige drain aangebracht toen het mogelijk was. Een aantal dagen na die operatie mocht hij naar huis, totaal verzwakt, maar twee weken voor de Kerst was hij thuis. Momenteel is hij bezig met chemokuren die een jaar moeten duren en is hij tegelijkertijd nog bezig te herstellen van alle ellende van het afgelopen jaar waar de ene tegenslag de andere opvolgde. Er is veel gebeurd, teveel om alles hier te vermelden. Het is een moeilijke tijd en er is veel onzekerheid, maar hij is een kind van de allerhoogste Vader!

Op zulke momenten is het fijn als je weet dat er veel bidders zijn, dat geeft troost en ook als familie(s), zowel die van mijn schoonzoon alsook onze familie, staan we rondom dit gezinnetje. Ikzelf ben er diverse malen voor een week of een aantal dagen geweest in de periodes dat mijn schoonzoon in het ziekenhuis lag.Ten eerste om mijn dochter bij te staan, maar ook om praktische redenen daar ze ook nog twee kleintjes hebben van ruim 3 en 2 jaar oud. Er zijn heel veel mensen die een helpende hand uitsteken en dat is geweldig. En wat is het dan toch enorm goed als je met elkaar ook weet dat er een Vader God is die alle dingen in Zijn handen houdt. Hij is het waar we troost en kracht en moed mogen halen, Hij is het die Zijn liefdevolle armen om ons allen heenslaat, wat een rijkdom!

Natuurlijk hebben we ook vele zegeningen mogen ontvangen, één daarvan is de geboorte van mijn 5e kleinkindje, Lynette. Mijn jongste dochter is kortgeleden op zichzelf gaan wonen en heeft een leuk huisje en maakt het goed, ook mijn andere kinderen en kleinkinderen maken het goed en met elkaar hebben we zo’n enorm gezegend gezin en familie. Mijn zoon is terug in Zeeland komen wonen, hij heeft ook een heel leuk en gezellig huisje en ik zie hem vaak.

Nu begint er een nieuw jaar, ook nu weten we niet wat dit jaar ons zal brengen, Een nieuw jaar met nieuwe kansen, maar we mogen elke nieuwe dag uit Gods hand ontvangen. Een nieuw jaar, een nieuw begin, maar eigenlijk ook gewoon “verdergaan”. Er schiet me nog zo’n mooi lied tebinnen dat we vroeger vaak zongen, een lied uit de bundel van Joh. de Heer:

Als Jezus met mij wandelt, lijkt elke voetstap licht.
Mijn oog mag dan aanschouwen Zijn vriend’lijk aangezicht.
Hij is mij steeds nabij, op bergtop in vallei,
als Jezus met mij gaat, dan vrees ik geen kwaad
Ook op deze site wil ik een “nieuw begin” ‘maken, maar tegelijkertijd gewoon “verdergaan”.
Morgen zal ik er wat meer over vertellen. Voor nu wil ik eindigen met een motto dat ik heb bedacht voor dit nieuwe jaar, vooral voor mezelf, omdat ik merk dat ik soms terug kan kijken met verlangen naar hoe het was, of vooruit kijk met een bezorgd hart. Heel herkenbaar denk ik, maar het helpt mij/ons geen stap verder en daarom deze gedachte:

Voor God hebben alle dagen dezelfde naam……………….”vandaag”!