Een middagje in de stad, zowaar een hele belevenis:-)

Ik werd meteen al benaderd door iemand die me vroeg of ik ook ging stemmen binnenkort, en of ik graag een kadootje wilde hebben? Ik, wat overdonderd door zoveel voortvarendheid zei: jawel hoor, waarna ik een potlood kreeg én een papier van de VVD. Terwijl ik doorliep hoorde ik de persoon ook aan iemand anders vragen of hij ging stemmen en die man zei onmiddellijk dat hij wél ging stemmen maar beslist níét op de VVD, haha, ik dacht, ja, zo had ik ook moeten reageren, maar ja, ik was niet bijdehand genoeg:-)

Even later was er een moeder die haar (grote) dochter en-publique de mantel uitveegde omdat haar dochter haar in het bijzijn van omstanders blijkbaar ergens van beschuldigd had. Maar nu deed de moeder dus precies hetzelfde want ik kon woordelijk verstaan waar ze het over hadden en ze zagen mij ook duidelijk staan. Ik was iets aan het bekijken wat aan een rek hing en terwijl ik daar mee bezig was hoorde ik ze samen ruzie maken.

Onderwijl moest ik voortdurend de klok van de Lange Jan (een toren in Middelburg) in de gaten houden want je mag tegenwoordig bijna nergens meer langer dan één uurtje parkeren. Ik vind het maar lastig want ik loop bijvoorbeeld niet zo snel en dan ben je net de hele winkelstraat uitgelopen, kun je weer terug omdat je parkeertijd om is. Maar ja, niet getreurd, het was lekker om eventjes weer in de stad te lopen, was alweer lang geleden.(Ha,ha, voor mijn portemonnee is het beter dat ik er niet zo vaak kom:-) Wel een paar leuke dingen gekocht waar ik heel blij mee ben.

Het meest schitterende dat ik gisteren zag was op de terugweg naar huis. Ik reed achter een man die op een soort electrisch bromfietsje zat. Hij had een dikke jas en zo’n soort van Russische bontmuts op en achterop had hij een mandje waarin een hond zat. De hond zat rechtop en had een leren jackje aan met een bontrandje langs de kraag. En zo zat hij achterop de bromfiets, echt een stoere biker. Ik heb daar in mijn eentje zo om gelachen omdat het er zo prachtig uitzag, jammer dat ik geen fototoestel heb want anders dan zou ik er beslist een plaatje van geschoten hebben. Ik houd absoluut niet van dieren met kleren aan, maar deze hond die ook nog eens elke keeer dan links, dan rechts, langs de man probeerde te kijken was echt heel schattig.

Ja, zomaar een middagje uit mijn leven, heel gewoon, een beetje gek, maar toch gezellig. En dan kan ik het niet laten om alles wat ik zo meemaak toch ook op een andere manier te bekijken. Neem nou die man die mij aansprak over dat stemmen. Ik was overdonderd en zei maar ja.. Die man na mij was veel duidelijker en in het dagelijks leven lopen we zo dikwijls aan tegen situaties waarin er van ons duidelijkheid gevraagd wordt. Stel je bent ergens waar je met anderen samen bent en er wordt stevig geroddeld over iemand. Eigenlijk zou je direct klaar en duidelijk moeten zeggen dat je daar niet naar wilt luisteren en vragen of ze ophouden zo over een ander te spreken, maar hoe vaak is het dan niet zo dat we tóch niet zo moedig zijn om dit te doen, óf dat we in de verleiding komen zelfs mee te gaan praten? Of je bent op het werk en iemand vertelt een mop die echt niet kan, lach je mee? of doe je net of je niets gehoord hebt? óf zeg je duidelijk dat je hier niet van gediend bent? En zo zijn er talloze situaties die we tegen kunnen komen. Ik vond het voor mijzelf echt treffend om die man zo duidelijk te horen zijn en wist meteen dat het dáár nog vaak aan schort bij mij. Werk aan de winkel dus:-)

Dan die moeder en dat meisje, ook daar vond ik een stukje herkenning. We kunnen soms bij anderen zo gemakkelijk fouten ontdekken maar bij onszelf vallen ze blijbaar veel minder op. Een van de dingen die wij moesten leren bij de cursus die ik bij de Hoop gedaan heb was zelfreflectie. Heel belangrijk om goed naar jezelf te kijken.

De klok, ik hield regelmatig de tijd in de gaten. Ook in het geestelijke is dat belangrijk. We leven in een tijd waar van alles gebeurt, waar we ook steeds meer toeleven naar de komst van de Here Jezus. Maar nóg is Hij er niet en nóg is er tijd om uit te gaan en mensen te vertellen van Zijn liefde. Ik merk de laatste tijd dat dit erg op mijn hart ligt als ik met mensen spreek.

En dan die hond, haha, hij zag eruit als een klein mensje want in eerste instantie zag ik niet eens dat het een hond was. En ook daar had ik mijn gedachten bij. Weet je, een hond is geen mens, hij hoeft er ook niet als een mens uit te zien, hij mag gewoon lekker “hond” zijn. Het ws zijn baasje die hem zo had uigedost en ik heb al heel vaak gemerkt dat het bij ons mensen ook gebeurt dat we anderen willen (her)vormen naar het beeld dat wij in gedachten hebben en meestal is dat zoals wijzelf zijn. Maar God heeft ieder mens uniek gemaakt, Hij heeft geen 2 dezelfde mensen gemaaakt, echt iedereen is anders. Dat is op zichzelf al zó indrukwekkend als je daarover nadenkt. Maar het is ook Zijn bedoeling dat ieder mens gewoon “zichzelf” mag zijn, mét zijn of haar bijzondere eigenschappen die je juist zo uniek maken. Dat is in huwelijken belangrijk, dat is in de opvoeding van kinderen belangrijk, en dat is onder de kinderen van God belangrijk. Natuurlijk zijn er regels, die zijn er voor iedereen en zéker voor de kinderen van God, Gods regels, maar daarnaast heeft ieder mens de vrijheid nodig om gewoon zichzelf te kunnen en te mógen zijn en zich als zodanig ook te ontplooien. Ik heb in mijn eigen leven ervaren hoeveel lucht en ruimte het geeft als je jezelf kunt zijn en heb daar ook weleens een gedicht over gemaakt Simpelweg mezelf.

God wil door heel gewone dagelijkse dingen vaak tot ons hart spreken, mooi is dat toch!