Ik liep gisteren, vroeg in de ochtend, met mijn hond buiten en het was een beetje raar weer, wind, regen, grijze lucht, en op een gegeven moment was het eventjes droog en recht voor ons uit was een hele zwarte wolk, maar om die wolk heen was een gouden randje, het was de zon die daar achter die wolk scheen en waarvan je niets anders zag dan dat kleine randje. En misschien ken je het gezegde ook wel “achter de wolken schijnt altijd de zon”?. Die zon wás er gewoon, maar die grote wolk was er vóór gekropen en belemmerde de zon om helemaal door te breken, maar dat gouden randje was toch het bewijs dat die zon er was.

De wolk zal voorbijgaan, maar de gouden glans eráchter, zal blijven en in volle glorie tevoorschijn komen, zodra die wolk wegschuift. De gouden glans van Gods liefde, die er áltijd is, al is het soms maar een klein randje, verborgen achter een donkere wolk, díé glans geeft hoop!

Romeinen 5:3-5 (uit Het Boek) zegt: Wij zijn ook nog blij als we het moeilijk hebben want wij weten dat wij daardoor leren vol te houden. Als wij volhouden doorstaan wij de proef. En als wij de proef doorstaan, wordt onze hoop sterker. Die hoop is geen valse hoop, omdat Hij ons hart gevuld heeft met Zijn liefde door de Heilige Geest, Die Hij ons heeft gegeven.

Uit de donkere lucht valt zachtjes de regen
’t is somber, grijs en koud,
maar rondom de wolken, dáár lacht het me tegen
dat stralende randje van goud.
Hoe naar ook het weer
hoe duister en zwart,
die gouden glans
brengt hoop in mijn hart…