Een getuigenis van hoop.
Toen ik een poosje terug zo achter mijn bureau zat, hoorde ik de wind herrie maken. En terwijl ik zo in mijn kamer zat, voelde ik me eigenlijk wel lekker, want ik zat binnen, de verwarming aan, de gordijnen dicht en al die geluiden deden eigenlijk wel gezellig aan. Maar ja, ik hoefde er niet uit en ik kon lekker binnenblijven waar het veilig, droog en warm was. Ánders wordt het natuurlijk als je er wél uit moet, dán heb je liever dat het ander weer is, een beetje rustig weer en niet zulke rukwinden.
Als je een kind van God geworden bent, dan kan het soms óók weleens tekeer gaan in je leven. Dan stormt het ook en dan is het moeilijk om staande te blijven. Je voelt je als het ware als iemand die temidden van zo’n loeiende storm, in een open vlakte staat. De wind rukt aan alle kanten aan je kleren en wil je meesleuren, maar je wil je niet mee laten sleuren, je wilt standvastig zijn, je wilt verder op de weg waarop je wandelt. Maar hoe je ook probeert, je kómt er gewoonweg niet tegenin. De storm is té sterk, en dan kan het gebeuren dat het je beangstigt. Iemand die heel veel stormen in zijn leven heeft meegemaakt is wel David, hem is geen ellende bespaard gebleven en tóch is hij altijd weer zó enorm positief.
Psalm 9 heeft als titel “God, de beschermer der vromen”. Ik zal U loven, Here, met mijn ganse hart, ik wil al Uw wonderen verhalen; in U wil ik mij verheugen en juichen, Uw naam psalmzingen, o Allerhoogste. vers 1-3.
Wat David hier doet is, als het ware een reddingslijn uitwerpen naar de Here God, de lijn komt niet bij de Here God vandaan, het is niet God die zegt: kom op David, ga Mij maar loven en vertel maar wat ik al allemaal voor je gedaan heb..nee, David zelf werpt die lijn er juist naartóé, ervan overtuigd dat de Here God hem zal vastgrijpen en hem zo die vastheid zal geven, die lijn strak zal trekken zodat David erlangs omhoog kan klimmen en zich kan optrekken aan Hem. Hoe de Here God dat doet? Wel, door het geloof en het vertrouwen van David te beantwoorden en daadwerkelijk hem elke keer te redden uit allerhande hachelijke situaties. Ik vind dat mooi, want het is iets wat wij óók mogen doen, in de nood hardop tot onszelf, tegen de Here God én tegen de vijand, zeggen dat je de Here zúlt loven hoe dan ook. De wonderen die de Here God heeft gedaan vertellen en door ze opnieuw te vertellen wordt je er ook zelf weer door opgebouwd. Blij zijn met de redding die we mochten ontvangen en daarover juichen en de naam van God grootmaken door onze woorden, door onze handel en wandel, door ons getuigenis. Dat geeft ons houvast, hoop en moed, dat houdt ons staande, en dát zal ons helpen om uit de moeiten, óp te klimmen naar boven.
De Here God beantwoordt ons geloof en ons vertrouwen, Hij laat ons niet beschaamd uitkomen. Ook wij mogen net als David weten, dat God onze beschermer is, in élke situatie.
Soms gaat de storm tekeer
en in je leven kan het razen,
je zoekt stevigheid en steun
maar je wordt haast weggeblazen.
David laat ons zien
hoe je vast kunt blijven staan,,
door een getuigenis van hoop
uit je mond te laten gaan.