Laatst had ik een gesprek met iemand voordat de samenkomst begon. Deze vrouw vertelde me dat ze het zo jammer vond dat ze de dingen soms zo snel laat verflauwen in haar leven. Ze vertelde dat het menigmaal voorkomt dat de Here haar dingen laat zien waar ze dan echt van onder de indruk is, dingen die ze nooit tevoren zó duidelijk had gezien en die een impact hebben op dat moment. Ze begint dan al met te denken: dit moet ik onthouden, en eventjes gaat dat goed, maar na een aantal dagen of weken, is er nauwelijks nog iets van over. Het is zelfs zo, dat ze inzicht krijgt in bepaalde dingen, en dan is ze er zo enthousiast over dat ze het opschrijft, opdat ze het toch niet zal vergeten. Echter, als ze dan een paar dagen later deze zinnen leest die ze opgeschreven heeft, kan ze niet meer het gevoel en de bijbehorende gedachten terughalen die ze op dat moment had en die toch zo’n grote indruk op haar hadden gemaakt.

Ik denk dat veel mensen dit ook wel zullen herkennen. Je hoort een boodschap, of je krijgt zelf regelrecht van de Here openbaring in bepaalde dingen, en daar wil je iets mee doen. Dan ben je gemotiveerd om het echt toe te passen in je leven maar al snel is de hele motivatie weg en verdwijnt alles in het niets.

Weet je, het lijkt een beetje op een dieet. Op een goede (of moet ik zeggen op een  “kwade”?) dag vind je het tijd om op dieet te gaan, je hebt van die leuke kleren gezien waar je in wilt passen, of je doet het voor je gezondheid, of om wat voor reden dan ook. Op zo’n moment ben je gemotiveerd en je begint aan een dieet waarvan jij denkt dat je het wel vol kunt houden en dat het ook het gewenste resultaat zal geven. Dan zijn er heel veel dingen die je niet meer mag eten, en heel veel dingen die je juist wél moet eten, beetje bewegen, beetje sporten. Voor een tijdje gaat dat dan wel goed, maar van lieverlee kost het meer en meer moeite, totdat je het uiteindelijk welletjes vindt en ermee stopt. In no-time val je dan weer terug in je oude patroon en komen al die kilo’s (plus nog wat extra) er weer bij. Je hoort ook heel vaak zeggen dat het niet helpt om alleen maar op dieet te gaan maar dat je je hele leefpatroon moet aanpassen, het moet een “way of life” worden. Je denken en handelen moeten als het ware totaal anders worden. Dán pas zal het blijvend resultaat hebben en zijn vruchten afwerpen.

Één van de dingen die we graag willen bij een dieet is dat het snel zal werken. Wanneer dat niet gebeurt zijn we gauw ontmoedigd. Zo is het ook met de dingen die we op geestelijk gebied leren. Wanneer we iets nieuws ontdekken of horen, zijn we er van onder de indruk en willen we het toepassen in ons leven, maar wanneer we niet snel verandering zien geven we de moed soms te snel op, terwijl het wellicht alleen een kwestie van volharden is.

Rom.12:2 : En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene. Hervormd worden door de “vernieuwing” van ons denken. Om nog even dat dieet als voorbeeld te nemen, een dieet is een tijdelijk iets. Je doet eigenlijk eventjes het kastje dicht waar de koeken, de chips en de snoepjes in zitten, want die mag je voor het moment niet eten, maar wanneer je op je gewenste gewicht bent, dán weer wel. Dát werkt dus niet, dat kastje mag gewoon open blijven, je moet alleen de inhoud veranderen, inplaats van de koeken enz. moeten er gezonde hapjes in en door die te gebruiken zul je afvallen. En zó werkt het op geestelijk gebied óók! Het klinkt toch eigenlijk zo simpel hè? toch is het allesbehalve simpel maar wél alleszins de moeite waard.