9.

Daniël was dus op heterdaad betrapt toen hij bezig was om God te aanbidden. En omdat er een op schrift gestelde wet uitgevaardigd was die inhield dat gedurende 30 dagen geen enkele god of ook een ander mens dan de koning, geraadpleegd mocht worden, was Daniël daartegen dus in overtreding. De straf die hierop stond was, dat de overtreder in de leeuwenkuil geworpen moest worden. Toen de koning vernam dat men Daniël had overrompeld terwijl hij dit gebod overtrad, was hij zeer ontstemd, en er staat geschreven dat hij tot zonsondergang van alles probeerde om Daniël voor dit vreselijke lot te bewaren, doch niets hielp en uiteindelijk moest hij Daniël in de leeuwenkuil laten werpen.

Ik moet zeggen, dit was vroeger één van mijn favoriete verhalen, vooral in de kinderbijbel staan er dan nog mooie platen bij waar je Daniël ziet, midden tussen de leeuwen. Maar als ik me bedenk dat dit echt gebeurd is, wát een angst moet Daniël gehad hebben toen hij daar midden tussen de leeuwen werd geworpen. En zoals ik wel meer zeg, wij weten dat dit verhaal een goede afloop heeft, maar Daniël moest rekening houden met het feit dat hij wel dégelijk door die leeuwen verscheurd zou kunnen worden. Met tegenzin laat de koning Daniël in de leeuwenkuil werpen en wat de koning dan zegt vind ik heel bijzonder. Deze koning had ook de verhalen over Daniël en zijn God vernomen en gezien dat deze God toch wel erg groot en machtig was, en dan zegt hij tegen Daniël in Dan.6:17b : Uw God, die u zo vasthoudend dient, zal u redden. Mooi is dat hè? En dan wordt de kuil dichtgemaakt met een steen, die door de koning verzegeld werd. De koning gaat terug naar zijn paleis en kan de hele nacht niet slapen en in de vroege morgen haast hij zich naar de leeuwenkuil. Zodra hij in de buurt van de kuil kwam, riep hij Daniël met bedroefde stem toe: Daniël, dienaar van de levende God (zie je hoe hij hier onderscheid maakt tussen al die andere goden en de Here God, door Hem de “levende” God te noemen?) heeft uw God, die u zo vasthoudend dient, u van de leeuwen kunnen redden? En Daniël zei tegen de koning: Majesteit, leef in eeuwigheid! Mijn God heeft Zijn engel gezonden en de leeuwenmuilen gesloten. Ze hebben mij geen kwaad gedaan, omdat Hij mij onschuldig acht; maar ook u majesteit, heb ik niets misdaan. vers 21-24. Daniël wordt onmiddellijk uit de kuil gehaald en de koning is zeer verheugd, doch de mannen die dit kwaad over Daniël beraamd hadden werden zelf, mét hun gezinnen in de leeuwenkuil geworpen en zij werden wél door de leeuwen vermorzeld. Vreselijk!

Wat hier voor mij eruit springt is, dat Daniël zegt dat God de leeuwenmuilen gesloten had omdat: Hij mij onschuldig acht. En dit even in gedachten houdende wil ik een tekst uit het nieuwe testament erbij pakken nl.I Petr.5:8 : Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. In het geval van Daniël, was het God zelf die de muil van de leeuwen sloot zodat zij Daniël niets konden doen. Als het gaat om ons, dan ligt dáár het verschil. En dan wil ik hier nog even een klein stukje uit vorige blogjes terughalen, nl. het volgende:

 als Adam en Eva gezondigd hebben en uit het paradijs worden gestuurd, wordt óók de slang (de duivel) de aanstichter van het kwaad, door God zelf veroordeeld. Hij moet op zijn buik kruipen en dan staat er :“stof zult gij eten”. Stof wordt in de bijbel ook met zonde geassocieerd. Met andere woorden, hier geeft God de duivel de vrijheid, en zelfs de ópdracht, om zijn muil te openen als het gaat om de zondige mens. Doch van de gereinigde en geheiligde mens moet hij afblijven, en de Here Jezus heeft ervoor gezorgd dat al onze zonden weggewassen konden worden met Zijn kostbaar en dierbaar bloed. En hoewel wij nog fouten maken, mogen we tóch telkens weer die zonden belijden en opnieuw onszelf reinigen. En dáárdoor wordt de muil van die brullende leeuw gesloten. Doch we worden wél gewaarschuwd om heel goed op te letten, om onszelf ook rein te bewáren, zodat we niet alsnóg een prooi worden.

We hebben het door heel het verhaal heen steeds weer geconstateerd, Daniël was getrouw, gehoorzaam en rein voor God. De Here God heeft nooit verstek laten gaan, Hij heeft altijd weer grote dingen gedaan in het leven van Daniël, waardoor óók de ongelovigen de grootheid van deze God hebben mogen zien en leren kennen. Deze God is ónze God en het verdere boek van Daniël gaat over de visioenen die hij gehad heeft en het zou te ver voeren om die allemaal hier uit te werken, en ikzelf heb daar ook niet genoeg wijsheid voor, dus is dit het laatste stukje over Daniël. Wat ik graag wilde laten zien is Gods trouw en grootheid dwars door alle omstandigheden heen, zodat wij daarin bemoedigd mogen worden in ons eigen leven. Omdat óók vandaag, God nog steeds dezelfde is. En ik wil dit afsluiten met de woorden die koning Darius over God sprak.

Dan.6:27b-28 : Hij is de levende God die bestaat in eeuwigheid. Zijn koningschap gaat nooit te gronde en Zijn heerschappij is zonder einde. Hij redt en bevrijdt, geeft tekenen en doet wonderen in de hemel en op aarde; Hij heeft Daniël uit de klauwen van de leeuwen gered!

Wie is als U, mijn Vader
zó machtig en zó goed,
en wie is als Uw Zoon
die ons vrijkocht met Zijn bloed?
Hoe kan ik óóit bedanken
voor álles wat U deed,
slechts door mij rein te bewaren
van al wat “zonde” heet.