2.

Gisteren heb ik verteld hoe de koning van Juda, Jojakim, door de Here God uitgeleverd werd aan de koning van Babylonië, Nebukadnessar. Deze koning geeft bevel aan zijn hovelingen om een aantal Israëlieten van koninklijke en voorname afkomst naar zijn paleis te laten brengen. Ze moesten knap van uiterlijk zijn, zonder lichamelijke gebreken, ze moesten kennis en wijsheid bezitten en geschikt zijn om aan het hof te dienen. En onder deze jongemannen waren ook Daniël met zijn vrienden: Chananja, Misaël en Azarja, die onmiddelijk andere namen kregen nl: Beltesassar, Sadrach, Mesach en Abednego. Hun eigen namen hadden allemaal een betekenis waar de Here God in voorkwam.

Daniël       = God is mijn rechter.
Chananja = de Here toont genade.
Misaël       = wie is als God?
Azarja       = de Here helpt.

De namen die zij ervoor in de plaats kregen hadden allemaal een link naar de ene of de andere afgod van de Babyloniërs. Maar wat ik hier zo mooi aan vind is, dat de betekenis van hun oorspronkelijke namen telkens weer door heel dit verhaal, naar voren komt. God zórgde voor recht, Hij tóónde genade, Hij máákte het overduidelijk dat er niemand is als Hij, en Hij zorgde télkens weer voor hulp en uitredding. Een naam, ook vandaag, is belangrijk, er zit heel veel in een naam. Ook voor God is een naam belangrijk, zo gaf hij bijv. Elisabet en Zacharias de belofte dat zij een zoon zouden krijgen, maar tegelijkertijd werd hen gezegd dat zij deze zoon Johannes moesten noemen. Evenzo Maria, toen de engel haar kwam zeggen dat zij zwanger zou worden en een zoon zou baren, moest zij deze zoon “Immanuël” noemen, hetgeen betekent “God met ons”. Zo veranderde De Here God ook bijv. de namen van Abraham en Sara, van Petrus, en van Paulus. Ook staat er geschreven dat wij eenmaal allemáál een nieuwe naam zullen ontvangen. Dus God stelt belang in namen en de betekenis daarvan. Kijk ook maar eens hoeveel namen God zelf heeft, en al die namen hebben een betekenis, iedere naam houdt een belofte in, iedere naam toont een stukje van de veelzijdigheid van de Here God.

De jongemannen in Babylon moesten gedurende drie jaar lang opgevoed worden en geschikt gemaakt om in het paleis te dienen. Ze kregen door de koning een dagelijkse hoeveelheid voedsel en wijn van zijn eigen tafel toegewezen. Iedereen werd geacht de spijzen van de koning Nebukadnessar te eten, en zijn wijn te drinken. Dan.1:8-10: Daniël nu nam zich voor, zich niet te verontreinigen. Toen schonk God aan Daniël gunst en barmhartigheid bij de overste der hovelingen; doch de overste der hovelingen zeide tot Daniël: Ik vrees, dat mijn heer, de koning, die uw spijs en drank vastgesteld heeft, uw uiterlijk misschien minder welvarend zou vinden dan dat van de overige knapen van uw leeftijd, en dat gij daardoor mijn hoofd met schuld zoudt beladen bij de koning. Dan vraagt Daniël hem om een proeftijd van 10 dagen en die krijgt hij en dan staat er in Dan.1:15 : En na verloop van tien dagen bleek hun uiterlijk schoner en zagen zij er welvarender uit dan al de knapen die van de koninklijke spijze genomen hadden. 

Dit is zo mooi, hoewel Daniël en zijn vrienden in een gemeenschap leefden waar de ware God niet gediend werd, doch de afgoden gediend werden, bleven zij trouw aan de regels van God. Zij wensten niet van de tafel van de koning te eten. Ik vind dat zeer knap, uit de woorden van de hoveling kun je al opmaken dat die koning geen gemakkelijk heerschap was, deze hoveling vreesde voor zijn leven als hij het bevel van de koning zou negeren. Daniël en zijn vrienden werden daardoor echter niet geïntimideerd, maar uit medeleven voor deze hoveling probeerde Daniël een compromis te sluiten. Hij stelt een proeftijd voor en daar gaat de hoveling mee akkoord. Uiteindelijk blijkt dan dat deze vier vrienden er beter uitzagen dan al die andere jongemannen.

Wij kunnen leren van het verhaal van Daniël. Wij leven óók in een leefomgeving die niets van God wil weten. En de wereld waarin wij leven heeft óók een koning die ons graag van zijn tafel zou doen eten. De duivel! Maar wij mogen (moeten zelfs) nét zo vastberaden zijn als Daniël en weigeren om zijn voedsel te nemen. Wij hébben ander voedsel dat wij kunnen nemen, het levende brood, Gods woord. Ook wij worden verontreinigd als wij de spijzen van die andere tafel nemen. Ons hele leven wordt erdoor verontreinigd. En het is moeilijk als je temidden van mensen die een andere mening zijn toegedaan, jouw vertrouwen en jouw geloof in de Here God, staande wilt houden. Zó gemakkelijk vallen we voor de verleidingen die deze wereld ons te bieden heeft. Zó gemakkelijk zijn we geneigd “mee te lopen” met de rest. Maar laat dan dit verhaal een houvast mogen bieden aan een ieder van ons, want uiteindelijk waren Daniël en zijn vrienden juist diegenen die met kop en schouders overal bovenuit staken. Omdat ze zó trouw en zó gehoorzaam waren aan God heeft Hij hen daarin gezegend. Niet alleen met hun uiterlijk en gezondheid, maar op nog veel meer gebied. Zoals in het verloop van dit verhaal nog duidelijk zal worden.

Als wij mensen willen winnen voor het koninkrijk van God, dan is het belangrijk dat de mensen aan ons kunnen zíén dat wij anders zijn, en dat kan als wij Gods regels in acht nemen en dat hemelse voedsel tot ons nemen, waardoor óók ons uiterlijk gaat stralen. Dan gaan we niet onder in de massa als een stelletje meelopers, maar dan zullen wij eruit springen en opvallen, omdat Gods heerlijkheid in – en door ons zichtbaar wordt.

Het beste van het beste
kregen deze vier te eten,
doch ze weigerden de regels
van hun God zo te vergeten.
ze wilden niet “vervuilen”
daarom vroegen ze een test,
en uiteindelijk bleken zij
“schoner” dan de rest.

Morgen verder.