Willekeurige bemoediging
  • 28 maart 2006
    In Psalm 23 begint David met de woorden: De Here is mijn herder, mij ontbreekt niets. Ik heb vroeger deze woorden voor mijzelf …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Een begin, een einde en een beginnend verdergaan…

Soms kunnen je gedachten weleens terug in de tijd gaan, zo ook mijn gedachten toen ik onderstaand stukje opnieuw tegenkwam. Ruim 11 jaar geleden geschreven. Een stukje over mijn dochter Stefanie. Zij heeft tijdens haar kappersopleiding voor drie weken meegedaan aan een uitwisseling waardoor zij in Engeland bij een gezin terecht kwam. Dit bleken christenen te zijn waar ze in die drie weken een fijne band mee opbouwde die nu nog steeds bestaat. Deze mensen hadden weer vrienden, ook christenen, die Stefanie hadden voorgesteld om na haar studie een jaartje naar Engeland te komen en dat heeft ze toen gedaan. Het is voor haar een geweldig jaar geworden en ook met deze mensen heeft ze nu nog steeds contact, lieve mensen die door mijn kleinkinderen Grandpa en Grandma genoemd worden. Ze bezoeken elkaar nog steeds van tijd tot tijd. Tijdens haar tijd in Engeland is ze een paar keer eventjes thuis geweest en zo was het ook toen ik dit stukje schreef. Tussen toen en nu ligt een hele wereld, een nieuw begin en een einde en een beginnend verdergaan. Hieronder een stukje verleden aangevuld met heden.

27 april, 2005

Ik kijk naar je terwijl je heel zachtjes afscheid neemt van je kleine nichtje, dat ligt te slapen, heel voorzichtig geef je nog een aai over haar handje, nog een laatste blik…Ik kijk naar je als je opa en oma gedag zegt, een dikke knuffel voor alletwee… Ik kijk naar je als ik achter je zit in de auto op weg naar Schiphol, om je na die paar daagjes weer terug te rijden naar het vliegtuig dat jou naar Engeland zal brengen. En ik weet, opnieuw zal ik je missen. Je bent zo’n mooie meid, van binnen en van buiten, een hart dat de Here toebehoort en waar Zijn liefde de boventoon voert. Ik ben trots op wie jij geworden bent!! Ik houd ontzettend veel van je!

Ik kijk naar je terwijl we nog eventjes wat eten voordat je op het vliegtuig moet, en als je, na een dikke kus en een knuffel door het poortje gaat, dan zwaai ik nog zolang ik je kan zien…

Ik kijk in je kamertje als ik thuiskom, je bed waarin je hebt geslapen, een beetje nonchalant opgemaakt, maar dat geeft niet, daaraan kan ik zien dat je geweest bent. Er ligt nog wat rommel, maar ook dat hoort zo bij jou, en als ik erover nadenk dan constateer ik dat je “gegroeid” bent in de afgelopen tijd, mooi om te zien.

Ach, ik weet het wel, ver weg is Engeland tegenwoordig niet meer, in een uurtje ben je aan de overkant, maar hoewel het niet ver is, ben je tóch niet dichtbij. Inplaats van met je te spreken, moeten we het weer met geschreven woorden doen. Dat is ook goed, ook daar kunnen we onszelf uiten, maar toch…

20 Jaar geleden ben je uit mij geboren, ik ben je moeder en moeders willen nou eenmaal graag hun kindertjes dichtbij zich houden, toch? Zo warm en veilig, zo fijn en goed. Hoewel het aan de andere kant óók van liefde getuigt om los te laten…Ik heb je losgelaten, jou je eigen verantwoording gegeven, en jij weet er mee om te gaan en dat vind ik geweldig, en de weg naar huis ben je niet vergeten, nog maar al te graag kom je zodra je de gelegenheid hebt, thuis. Thuis, waar je altijd welkom bent, waar ik op je wacht, waar je gewoon hoort…

1 november 2013

Ik kijk naar je als je hier bent en ’s avonds in je bed ligt, je lijkt zo kwetsbaar… Ik kijk naar je als je in gedachten bent en ik zie de pijn in je ogen… Ik kijk naar je als je probeert om stoer te doen en probeert je weg te zoeken in een heel nieuwe levensfase… Ik kijk naar je als je tegen me zegt: “Ik kan het niet mam”… Ik kijk naar je als je probeert je verdriet te ontvluchten… Ik kijk naar je als je samen met je kindjes weer naar huis rijdt, een huis dat je thuis niet meer is sinds Matthijs naar de Here God gegaan is… en mijn hart doet pijn!

Ik kijk in het kamertje waar je geslapen hebt en ik zie nog wat dingen liggen die je bent vergeten, het geeft niet, het hoort erbij. Ik leg de vergeten spullen bij elkaar om ze een volgende keer mee te nemen of mee te geven. Ik ga nog even zitten op de rand van het bed en ik vouw mijn handen en breng alles wat in mijn hart is bij de Here God en ik weet ik moet je opnieuw loslaten…Hij is er voor jou en je kindjes en Hij laat je nooit uit Zijn ogen. Zijn handen hebben jou gemaakt en bij Hem is er altijd dat plekje waar jij heen mag gaan, dat plekje waar je troost en bescherming mag vinden en waar Hij al op je wacht, dat plekje waar je mag weten hier ben ik en kom ik Thuis! Die zekerheid geeft mij rust en maakt mijn hart dankbaar, ja, met een gerust hart mag ik jou in deze handen loslaten.

mei 2016:

Ik kijk naar je als we samen zitten te praten, ik zie je ogen oplichten als je praat over je kindjes en over de man die in de afgelopen jaren jouw hart en dat van je kindjes heeft gewonnen, samen met zijn kleine dochter. Ik kijk naar je en naar de manier waarop je lacht, een lach die de oude Stefanie laat zien, een Stefanie die steeds vaker tevoorschijn komt en mijn hart wordt warm als ik dat zie. Ik kijk naar je, hoe je bezig bent om jullie leven vorm te geven, om elkaar aandacht en liefde te geven, om opnieuw een gezin te zijn waarin warmte en saamhorigheid hand in hand gaan. Ik kijk naar je als je ziet hoe je kinderen heerlijk dollen met de man die je liefhebt, hoe ze hun gezichtje opheffen naar hem om met hem te praten, hoe ze hun hand vol vertrouwen in de zijne leggen. Ik zie de liefde in je ogen als jij hem aankijkt, ik zie zijn liefde voor jou en voor de kindjes en ik weet: dit is goed, bij hem ben je opnieuw thuisgekomen en in mijn hart is dankbaarheid omdat ik niets liever wil dan jou en je kinderen blij en gelukkig zien. Ik houd zoveel van jou mijn meisje!

En dan denk ik, hoe zal Vader God naar ons kijken? Wij zijn Zijn kinderen en ik weet dat Hij ontzettend veel van ons houdt. Thuis, dat plekje waar Vader wacht, elke dag weer, op mij, op jou die dit leest, ja op ál Zijn kinderen,  want Hij houdt van al Zijn kinderen evenveel…mooi..! “Ik kijk naar je” zegt Hij, “Ik ben er voor je en heb voor jou een speciaal plekje in Mijn huis en in Mijn hart, ik wil niets liever dan jou blij en gelukkig maken, kom maar, bij Mij mag je altijd weer Thuiskomen”.

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


4 + = 12