David schrijft in één van zijn Psalmen dat we de zonde moeten haten met een volkomen haat. Met andere woorden, hij heeft het hier over het feit dat we er gewoon spuug- en spuugzat van moeten zijn en het gewoon niet langer willen tolereren in ons leven en er alles voor willen doen om het uit ons leven weg te doen. Anderzijds roept de bijbel ons ook op om God lief te hebben met geheel ons hart, geheel onze ziel en geheel ons verstand. Ook volkomen dus, en als we die liefde in ons hart laten groeien, dan zal er voor de zonde steeds minder ruimte overblijven, want als je van iemand houdt, dan wil je die ander geen pijn doen en zul je er alles voor doen om ervoor te zorgen dat je hem of haar geen verdriet doet, maar juist die dingen verlangt te doen waar je die ander blij mee kunt maken.

Het is een bekend gegeven, en ik heb dat ook zelf in mijn werk gezien, dat iemand pas écht klaar is om te veranderen als hij/zij echt spuug- en spuugzat is van zijn of haar gedrag en diep ellendig hierover is, zozeer dat ze er álles voor willen doen om te veranderen. Want zolang mensen het nog bagatelliseren of ontkennen dan heeft het totaal geen nut.

God houdt met een oneindige liefde van alle mensen, van jou, van mij, wat heerlijk om dat te weten. Toch is het zo dat wij, stuk voor stuk, ook onze fouten en gebreken hebben. We hebben allemaal nog wel puntjes waar we aan mogen/moeten werken. En weet je, ik heb het vandeweek ook al aangehaald, als mensen zijn we zo snel geneigd om oorzaken voor ons falen aan te dragen. Om iets of iemand aan te wijzen die er schuld aan is dat wij verkeerde dingen doen, denken of zeggen. Maar God vraagt ons helemaal niet om een verklaring, Hij vraagt ons niet om een excuus, Hij heeft slechts één verlangen en dat is dat Hij zijn liefde volkomen aan ons kwijt kan, en dat wij die liefde volledig beantwoorden. Dat ons verlangen naar dat contact met Hem steeds groter en groter wordt.

Pas als we onszelf kunnen zien als “dader” inplaats van “slachtoffer” dan zullen we in staat zijn om verandering in ons leven te brengen. Pas dan, als we inzien dat wijzelf de volledige verantwoording hebben over al ons doen en laten en dat we daar niemand anders voor verantwoordelijk kunnen stellen.

Ik kijk naar mezelf en naar de dingen die er in mijn leven nog zijn die niet goed zijn, en ik vraag het mezelf… wil je het echt?