Terwijl ik zit te schrijven hoor ik op de achtergrond een lied dat waarschijnlijk velen wel kennen “Mijn Jezus ik houd van U, ik noem U mijn Vriend”.

Een vriend, de Here Jezus wil onze vriend zijn, dat zegt Hij ook in Joh.15:12-15 : Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad. Niemand heeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden. Gij zijt Mijn vrienden, indien gij doet wat Ik u gebied. Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van Mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt.

Elkander liefhebben zoals de Here Jezus óns heeft liefgehad, in staat zijn om je leven in te zetten voor die ander. Dat is niet gemakkelijk, maar de Here Jezus deed het wél, voor ons, en precies zo wil Hij dat we van elkaar houden. Vrienden noemt Hij ons, wij zijn Zijn vrienden áls we dat doen wat Hij ons gebiedt want dat staat er specifiek bij genoemd. In de Jacobusbrief is geschreven over Abraham, hoe hij gehoorzaam was en zijn zoon Izaäk bereid was te offeren, hoe hij zijn levende geloof toonde uit zijn werken, dan staat er in Jacobus 2:23 : Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd. 

Als wij dan zeggen dat wij een vriend van God en van de Here Jezus willen zijn, dan is het wel belangrijk om te weten wat dat inhoudt. Een vriend is dus iemand die bereid is om zijn leven in te zetten voor zijn vrienden, zichzelf weg te cijferen, zichzelf te verloochenen, een vriend is iemand die dóét wat God gebiedt. En dát zijn verschrikkelijk moeilijke dingen. Natuurlijk zijn we wel bereid om naar God te luisteren en om te doen wat Hij van ons vraagt, vooral als het om duidelijke en grote dingen gaat, maar als het om die alledaagse kleine foutjes gaat, die toch zo “onschuldig” lijken, och dan nemen we het vaak niet al te nauw, die kleine dingetjes waarvan we in ons hart wel weten dat het niet goed is maar waar we de stem van de Heilige Geest eigenlijk het zwijgen opleggen. Mijzelf verloochenen, mijn eigen verlangens op een lager plan brengen en Hem de eerste plaats geven, soms niet makkelijk, maar het brengt wel veel vreugde om het te doen. Er wordt ook in de bijbel genoemd dat “wie een vriend van de wereld wil zijn, metterdaad een vijand van God wordt” logisch eigenlijk nu je weet dat een vriend zich totaal in zal zetten voor zijn andere vrienden dus als onze vriend de wereld is, of wat of wie dan ook, dan zullen we ons daarvoor inzetten en datgene doen dat die “vrienden” welgevallig is.

“Mijn Jezus ik houd van U, ik noem U mijn Vriend”. Als we het nou eens omdraaien, en onze daden bekijken, gewoon zomaar een dagje, vandaag  bijvoorbeeld? Wat zeggen die daden ons dan? Van wie zijn we dan een vriend? Van de wereld? van anderen, van de tv, van het internet, van onze bezittingen? Of tóch enkel en alleen van de Here Jezus, van de Here God? Soms is het goed om weer eens heel goed, en vooral eerlijk, naar onszelf te kijken en te luisteren. Ik wil dat graag doen, en jij? Durf jij?