Enkele dagen geleden haalde ik met mijn dochter samen een herinnering op aan wel bijna 30 jaar geleden. (Ehh, misschien  kun je dit in gedachten houden bij het vervolg van dit verhaal Het was dus nog bijna in de middeleeuwen, ik was nog heeeeel jong en onervaren hè?

Nou oké dan, destijds had mijn man net een andere baan en een auto van de zaak. Een klein compact auto’tje, en vooral een wit auto’tje dat erg snel vies werd. Op een zaterdag zou ik even een boodschapje gaan halen in Middelburg, we woonden toen nog in Arnemuiden, en mijn man vroeg mij of ik dan meteen de auto even door de wasstraat wilde halen. Ja maar natuuuurlijk, geen probleem…

Aangekomen bij het tankstation met de wasstraat vroeg ik mij af (toen pas) hoe dat eigenlijk moest? Geen idee, ik had nog nooit een auto door de wasstraat gedaan dus ik begon maar in de shop met vragen hoe e.e.a. in zijn werk ging. Ik moest eerst een munt kopen, dan omrijden naar de achterkant van het tankstation en daar de wasstraat inrijden tot ik aan een streep kwam waar een licht stond dat dan op rood zou gaan. Daar moest ik stoppen, uitstappen, en dan bij de ingang de munt in een desbetreffende automaat gooien. “De rest gaat helemaal vanzelf mevrouw en als het licht op groen gaat kunt u de auto weer de wasstraat uitrijden”. Oh, makkie dacht ik. Ik deed precies wat de man mij verteld had, reed de auto netjes tot aan de streep, rode licht ging aan, ik zette de auto uit, stapte uit, had zelfs de raampjes nog gecontroleerd of ze dicht zaten en toen alles oké bleek liep ik naar de automaat en gooide de munt erin. Bij de ingang van de wasstraat stond inmiddels al een volgende kandidaat op zijn wasbeurt te wachten en ik bleef bij de automaat staan om te wachten op het groene licht. De enorme borstels begonnen met groot gegrom als een bezetene te draaien, een andere draaiende borstel kwam uit de lucht zakken, ze raakten van alle kanten de auto en toen begon het hele mechanisme te bewegen teneinde de borstels over de auto te laten draaien.

Ik stond vrolijk te kijken tótdat die borstels dus de auto begonnen te bewerken want tot mijn grote schrik begon de auto, door de druk van de borstels, achterwaarts mee te rollen. Oh nee, help!! In een impuls rende ik de wasstraat in, begon tegen de achterkant van de auto te duwen om hem tegen te houden want ik zag hem in gedachten al tegen de auto aandenderen die stond te wachten. De borstels gromden nog luider, het sop vloog aan alle kanten om mijn oren en ik was in paniek! Wat moet die wachtende man trouwens in een deuk gelegen hebben toen hij mij zo bezig zag. Ik kon natuurlijk niets beginnen en realiseerde me ineens in een flits dat ik een grote rode knop gezien had op de automaat. Ik rende terug naar de automaat en jawel, er zat een noodstop op. Ik drukte de noodstop in en gelukkig stopte het gevaarte met het wegduwen van de auto. Wat nu gedaan? Ik liet de auto staan en liep diepverontwaardigd en kleddernat terug naar de shop. Ik vertelde de man dat ik al zijn instructies had opgevolgd maar dat de machine vervolgens mijn auto als een ongewenste indringer teruggeduwd had uit de wasstraat. De man keek mij wat meewarig aan en vroeg me: “Had u de handrem er wel opgezet mevrouwtje… ?” Ehhh, mijn verontwaardiging maakte plaats voor diepe schaamte, nee dat had ik niet gedaan, geen idee dat dat moest. Zijn lach verbijtend gaf de man mij een nieuwe munt en ik mocht in de herkansing. Zo waardig mogelijk, in mijn natte kloffie,  probeerde ik de wachtende chauffeur te negeren en nadat ik de handrem bijna uit zijn voegen had getrokken, om er toch maar zeker van te zijn dat hij écht goed vast zat, gooide ik mijn nieuwe munt in de automaat. Enigszins angstig wachtte ik op het bewegen der borstels maar alles ging gelukkig goed… Eh, nou ja, op een paar keer afslaan van de motor na toen ik probeerde uit de wasstraat te komen. Ik was inmiddels zo zenuwachtig geworden dat dat ding steeds afsloeg en ik me afvroeg of ik nou straks onder de garagedeur terecht zou komen die tegelijk met het oplichten van het groene licht omhoog was gegaan. Grote opluchting toen ik buiten was en ik nam me heilig voor om nóóit meer een wasstraat in te gaan! Dan maar liever het oude vertrouwde handwerk, niks mis mee toch?

Vandaag gewoon een vrolijk verhaaltje om de dag mee te beginnen. Soms kan iets grappigs een lach op je gezicht brengen en een beetje lucht geven als het even niet zo lekker gaat. Spreuken 15:13 zegt: Een blij hart maakt het aangezicht vrolijk, maar door harteleed wordt de geest verslagen. 

Ik wens een ieder een mooie en gezegende dag toe en dat de vreugde des Heren vandaag je kracht mag zijn!