Willekeurige bemoediging
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Die stomme vaat :-)

Bij ons thuis vroeger, was het zo dat mijn ouders een tijd lang, drie keer per week ’s avonds naar het ziekenhuis moesten, waar mijn oma lag. En op die avonden was het de bedoeling dat mijn broer en ik samen de afwas deden en de koffie klaar hadden als mijn ouders dan weer thuiskwamen. We mochten na de afwas ook nog buiten spelen, als we maar in onze eigen straat bleven. Ik denk dat we misschien een jaar of 8 en 9 waren, best nog jong, maar de buren hielden ongezien ook altijd een oogje in het zeil. Mijn voorstel was dan altijd om éérst buiten te spelen en dán de afwas te doen, maar mijn broer wilde dat absoluut niet (was altijd al een braafje;-) Hij wilde persé eerst die afwas klaar hebben én de koffie, die dan in een thermoskan ging. Maar zeg nou eerlijk, tegen de tijd dat wij klaar waren met de afwas, waren de kinderen uit de straat al naar binnen en was er niemand meer om mee te spelen, terwijl als we éérst gingen spelen, we nog tijd zat hadden om de afwas en de koffie te doen als we tezamen met iedereen naar binnen gingen.Bovendien kwamen mijn ouders áltijd op dezelfde tijd thuis, kwart over acht, dus dan kon je daar prima rekening mee houden, maar nee hoor, meneer moest en zou eerst afwassen. Uiteindelijk dééd ik het dan maar, maar ik vond het erg dom van hem dat hij dat nou niet wilde begrijpen.

Toch moet je eens om je heen luisteren hoeveel mensen er ook zulke ideeën hebben als het om het geloof gaat. Mensen die zeggen, ach, ik heb de tijd nog wel, als ik oud ben, dán ga ik misschien wel geloven. Dat zijn dan de ongelovigen die dat zeggen, maar de gelovigen? Ach, ik kan nog wel een beetje “spelen” ik hoef nog niet écht zo’n ernst te maken met de dingen, tuurlijk de Here Jezus komt terug, maar dat is nu nog niet hoor, vroeger in de bijbel spraken ze daar al over en Hij is er nog steeds niet. Nee, dat kan nog wel even duren, tien jaar geleden zei men al dat het “eindtijd” was.

Toen wij daar vroeger die afwas moesten doen, wilde mijn broer persé zorgen dat alles klaar was, zodat het niet uitmaakte wanneer mijn ouders thuiskwamen. Terwijl ik ermee rekende dat ze toch wel niet eerder zouden komen dan pas om kwart over acht, waardoor ik dus mooi in de problemen was gekomen wanneer ze nou net eens wél eerder naar huis waren gekomen. Voor de terugkomst van de Here Jezus, hebben we geen tijdstip gekregen, niemand weet van die dag noch het uur, we kunnen hooguit aan de tekenen der tijd zien dat het niet lang meer kan duren, maar het tijdstip weten we niet. Hoe komt het dan dat we vaak nog zo zorgeloos met onze tijd omgaan? Alsof we spelende kinderen zijn?

insluiten-met-God-kan-overal[1]We moeten zorgen dat we klaar zijn, zodat we te állen tijde gereed zijn als de Here Jezus terugkomt om ons op te halen. Geen dingen uitstellen, zoals bijvoorbeeld
iemand vergeven die ons iets heeft aangedaan, “ik ben er nu nog niet klaar voor hoor” nee, maar óók niet om dan met de Here Jezus mee te gaan!

Matth.25:13 : Zo waakt dan, want gij weet de dag niet, noch de ure, in welke de Zoon des mensen komen zal.

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail
  • Braafje:

    Ha, ha, dat herinner ik me helemaal niet meer :) We natuurlijk die eeuwige afwas, “het rondje” en de koffie…

    • Ingrid:

      Nou ik herinner me nog wel dat we daar altijd stonden te klieren, doen wie het eerst klaar was, stiekem dingen onder de pannen verbergen zodat de afdroger er langer over zou doen en inderdaad de koffie klaarzetten voor als papa en mama weer thuis kwamen. Máár dat is ons altijd weer gelukt, hoe dan ook. Brave kinderen waren we toch. Ik weet ook nog dat we een keer voor straf naar bed moesten en dat we er niet eens uitgekomen zijn terwijl papa en mama naar het ziekenhuis waren en er dus niemand was om ons te controleren. Tja, wij zijn nog van de tijd dat kinderen gehoorzaam waren :-)

  • Yvonne:

    Waar was ik dan eigenlijk?


7 + 9 =