Mijn bevroren handdoek :-)

Nou, de winters lijken de laatste jaren meer op herfst dan op winter. Ik herinner mij van vroeger nog wel dat ik elke kerstvakantie kon schaatsen of sleeën, maar tegenwoordig is dat een zeldzaamheid. Maar…. die ene dag in het jaar dát het dan vriest… gaat mijn wasmachine kapot…

Jawel, vorige week kwam ik thuis en wilde de wasmachine opendoen die ondertussen zijn rondjes gedraaid had en tot mijn verbijstering werd ik overspoeld door een vloedgolf van water, zo over mijn schoenen, die de hele badkamer blank zette. Ai, wat nu? Ik nogmaals diezelfde was gedraaid in de hoop dat hij dan wel zijn werk goed zou doen maar nee hoor, wederom de hele bende nog drijf en drijfnat. Dit keer had ik wel specifiek opgelet en niet meteen het deurtje open gedaan, maar desalniettemin moest ik via het filter het water weg laten lopen waardoor wederom mijn douche blank stond. Vervolgens de hele was er maar uit gehaald en buiten drijfnat aan de lijn gehangen. Toen ik de volgende morgen keek hoe het met mijn was ging kon ik de boel letterlijk stijf bevroren van de lijn halen. Ik had een handoek die ik rechtop in mijn hand kon houden zonder dat hij omviel. Ik moest er wel om lachen maar dat de machine kapot was vond ik natuurlijk helemaal niet amusant. Gelukkig heb ik een technische schoonzoon en hij wilde er wel naar kijken voor me. De andere morgen vroeg is hij geweest en bij nadere inspectie bleek er een stukje stof in een motortje vast te zitten. Dit loste meteen een raadsel op. Een paar weken ervoor had ik een shirt aangetrokken waarbij ik ‘s middags pas ontdekte dat er een heel stuk uit de onderkant miste. Huh? Ik begreep er niets van maar had me wel bedacht dat dat dan alleen in de wasmachine gebeurd kon zijn. Nader onderzoek leverde toen echter niets op, in de ring zat niets, in het filter ook niet en dus bleef het een raadsel waar dat lapje stof gebleven kon zijn. Maar tada… in het motortje dus. In ieder geval doet mijn machine het nu weer en ben ik helemaal blij!

Weet je, het zette me aan het denken. Ik had weliswaar het filter van de machine eruit gehad en bekeken maar niets kunnen ontdekken. Mijn schoonzoon echter moest op de knieën om het euvel te kunnen vinden. Doordat hij op zijn knieën ging en met een lichtje in de machine naar binnen scheen, heeft hij het missende stukje stof kunnen vinden. Als ik dat zelf had gedaan toen ik op onderzoek was uitgegaan dan had ik erger kunnen voorkomen.

Soms kan er in ons leven ook weleens iets kapot gaan, er komt verdriet ons hart binnen, pijn door dingen die gebeuren, zorg of moeite, noem het maar op. In ieder geval merken we dat er iets niet goed is. Dan kan het gebeuren dat zoiets uitgroeit tot een heel groot probleem. Neem bijvoorbeeld kleine voorvallen die ervoor zorgen dat hele families worden gescheiden van elkaar. Op het moment dat wij op onze knieën gaan en God vragen om Zijn licht over de situatie te laten schijnen kan het zo zijn dat we erachter komen waar de oorzaak van de pijn zit en dan kunnen we stappen ondernemen om tot een oplossing te komen. God wil in elke situatie Zijn licht laten schijnen en ons duidelijk laten zien hoe wij mogen handelen en wij mogen Hem om hulp vragen daarbij. Hij laat ons nooit in de (vries)kou staan maar is er altijd om ons te helpen!