Vandaag is mijn dochter Joyce jarig. 30 Jaar is ze geworden. Ik zie haar nog zo in mijn armen liggen toen ze net geboren was, en als ik dan nu bedenk dat ze alweer 30 is dan vliegt de tijd toch ook wel heel snel voorbij hè?

Toen Joyce geboren was hebben wij ervoor gekozen om dit op haar geboortekaartje te zetten: Psalm 92:5: Want Gij, Here, hebt mij verheugd door Uw daden, over de werken Uwer handen zal ik jubelen. Zij was ons vierde kindje en wat waren we blij met haar. We gaven haar de naam “Joyce” hetgeen “vreugde” betekent want voor ons was het een vreugde haar in ons leven te mogen ontvangen en een vreugde is zij nog steeds in mijn leven.

Tja, kleine meisjes worden groot en toen Joyce 23 was is ze uit huis gegaan om in haar eerste eigen huisje te trekken waar ze nu nog steeds woont. Een hele belevenis, ook voor mij want ze was de laatste die uitvloog

Op een dag zei Joyce iets tegen mij dat me bijgebleven is, ze zei: “Mam, zolang ik thuis woonde steunde ik eigenlijk meer op jouw geloof en op dat van opa en oma (mijn vader was voorganger totdat hij overleed.) Als ik gebed nodig had kwam ik naar jullie en ik heb ontdekt dat ik nooit een eigen relatie met de Here God heb opgebouwd. Ik hield wel van Hem maar ik heb nooit echt contact met Hem gezocht. Nu ik op mezelf ben gaan wonen en ook meer op mezelf aangewezen ben heb ik ineens gemerkt dat dat een gemis was in mijn leven. Ik heb nu pas geleerd wat het wil zeggen om echt een relatie met de Here God te hebben en wat geniet ik daarvan”. Ze heeft in de afgelopen jaren hard aan zichzelf gewerkt, is heel erg bezig met haar relatie met de Here God en je merkt aan haar dat die relatie echt is en mooi, dat er diepgang is. Joyce is open, we hebben goede en diepe gesprekken maar ook plezier om allerlei dingen, ze heeft voor haar jonge leeftijd erg veel wijsheid en ze “ziet” anderen en merkt het op als er iets aan de hand is. Ze bemoedigt mensen in haar omgeving en ze is bezig om volledig tot bloei te komen. Ze vertelt over de dingen die God in haar leven doet, ze heeft geleerd om Hem te vertrouwen, om haar dromen met Hem te delen en ze is er vol van. Het is zo kostbaar om dit te mogen zien.

Ik ben een dankbare mama van een mooie dochter die vandaag 30 jaar is geworden en ik wil eindigen met die Bijbeltekst waar ik ook mee begonnen ben, de tekst die we uitkozen om als het ware als titel aan haar leven mee te geven: Psalm 92:5: Want Gij, Here, hebt mij verheugd door Uw daden, over de werken Uwer handen zal ik jubelen. 

Wat houd ik van jou mijn meisje!