Intens is de stilte die om mij heen is, een diepe rust vervult mijn hart. Ik voel de aanwezigheid van Gods heerlijkheid. Ik weet dat ik in Zijn nabijheid mag komen en Zijn liefde en warmte doorgloeit mij volkomen. Ik heb geen woorden, ik kan alleen maar stil genieten, zomaar alles over mij heen laten komen. Die intense vrede is niet onder woorden te brengen, ik heb ook geen woorden nodig. Niemand vraagt mij om woorden, júíst niet. Het begrijpen van elkaar, het aanvoelen van elkaar, het wéten dat je bemind bent, gewenst en gewild. Dat jij de vervulling van Iemands hartewens bent, namelijk Gods hartewens. Hij heeft mij gewild, gewenst, Hij heeft naar mij verlangd en toen ik kwam, pakte Hij mij bij de hand en zei: “Wat ben Ik blij dat je er bent. Ik heb voor jou een plaats vrijgehouden, hier vlak bij Mij, kom, laat Me je vasthouden. Ik kan je niet zeggen hóé gelukkig je Mij maakt. Jou hier in Mijn armen te mogen nemen, wat beters kan Ik Mij nog wensen?”

Ik kijk naar mezelf en doordat ik dat doe in Zijn licht, zie ik mezelf ineens heel anders. Ik zie een kostbaar mensenkind, geformeerd door God zelf, iemand waar Hij Zijn liefde in gelegd heeft. Een liefde die zijn uitwerking nooit zal missen, niet voor mezelf, maar óók niet als ik haar uitdeel aan anderen. Ik zie mogelijkheden inplaats van ónmogeljikheden en falen. Ik zie Gods rijkdommen en inplaats van te bedenken wat mij ontbreekt, zie ik alles wat ik heb ontvángen van Hem…

Ik voel tranen in mijn ogen wanneer ik bedenk dat ik word toegelaten tot het Heiligdom van God, dat ik door Hemzélf word begeleid naar Zijn tafel, dat ik aan Zijn zijde mag zitten en dat ik mij mag laven aan alles wat ik in Zijn ogen lees. Geen aardse verlangens komen op dit moment in mijn gedachten, daar is alleen het verlangen om te beminnen en bemind te wórden. Ik kan alleen mijn hart laten spreken, telkens weer: Groot bent U Here, heel mijn hart gaat uit naar U, U bent álles voor mij. Glorie, glorie, glorie voor Uw grote Naam. DankUwel, voor wie U bent. U bent mijn Maker, mijn Rots, U bent dé Liefde van mijn leven, gevoelens die in mij omhoog borrelen en waarvan ik overloop… ik ben er stil van…

“Kind, heb je er wel énig idee van hóéveel ik van je houd? Weet je eigenlijk wel dat jij voortdurend in Mijn gedachten bent? Dat Mijn oog 24 uur per dag op jou rust? Dat er níéts, maar dan ook wérkelijk níéts is dat aan Mijn blik ontsnapt? Niet één seconde van de dag of de nacht gaat ongemerkt aan Mij voorbij. Ik ken je door en door, Ik weet wat je doet, wat je denkt, wat je wensen en verlangens zijn. Ik weet waarmee jij je dagen vult, waarmee je bezig bent, wat je plannen voor de toekomst zijn. Ik weet waar je verdriet om hebt, Ik weet van de pijn die je hebt, Ik ken je angsten en je twijfels, maar ook je blijdschap en je liefde voor Mij. Ik wéét écht álles. Heus, er is niets dat voor Mij verborgen blijft. Ik houd zó verschrikkelijk veel van je, en ik heb maar één grote, allesoverheersende wens waar het jou aangaat, namelijk, dat het jou in álle dingen welgaat en dat Ik jou heel persoonlijk mag koesteren in Mijn armen. Dat Ik jou warm mag maken en dat Ik jou mag zegenen, op élk terrein van jouw leven. Maar om dat te kúnnen doen, is het nodig dat je hier, heel dicht bij Mij bent, dat je in Mijn ogen kunt lezen hoe Ik over je denk, en dat je Mijn handen kunt vóélen die jou willen koesteren en verwarmen. Wat heerlijk dat je gekomen bent!”

Intens is de stilte die om mij heen is, een diepe rust vervult mijn hart. Ik voel de aanwezigheid van Gods heerlijkheid. Ik weet dat ik in Zijn nabijheid ben en Zijn liefde en warmte doorgloeit mij volkomen. Ik heb geen woorden, ik kan alleen maar stil genieten, zomaar alles over mij heen laten komen. Die intense vrede is niet onder woorden te brengen, ik heb ook geen woorden nodig. Niemand vraagt mij om woorden, júíst niet…