Ik vind een tekst uit de Spreuken zo mooi, nl. Spreuken 3:5-6: Vertrouw op de Here met Uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet. Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.

Als alles tegenzit, als onze gedachten negatief beïnvloed worden door de omstandigheden, dan mogen we voor 100% op de Here vertrouwen, Hij kan uitredding geven. Op ons eigen inzicht niet steunen, weet je, soms kan het lijken als alles ons voor de wind gaat maar ook dan moeten we alert zijn, want als alles zo goed gaat dan hebben we het idee dat we de Here even niet zó hard nodig hebben. Hem kennen in ál onze wegen, als we dat nou eens echt met alles en altijd zouden doen, dan zouden we nooit meer verdwalen, als we bij alles met Hem overleggen en onze plannen aan Hem voorleggen, dan kan Hij ons daarin advies en leiding geven. Hij zal onze paden dan rechtmaken, met andere woorden, Hij maakt de doelen zichtbaar. Als je een weg hebt met veel bochten, dan weet je nooit wat er achter de volgende bocht op je wacht, maar als je een rechte weg hebt, dan heb je uitzicht op het doel waarnaar je op weg bent, dan wéét je waar je mee bezig bent.

Onze hemelse Vader is een Vader die voor een ieder van ons een plan heeft gemaakt, Hij heeft voor een ieder van ons bepaalde doelen, waarnaar we onderweg zijn. Hij wil ons gebruiken, een ieder op zijn eigen terrein. Het is goed om regelmatig te controleren of we nog wel onze Vader in het zicht hebben. Hoe je dat kunt controleren? Wel, door echt stil te worden en te letten op de dingen die er door onze gedachten gaan, zijn onze gedachten bezig met aardse zaken, of met de dingen van God? Is er in onze gedachten een monoloog (alleenspraak) gaande, of vindt daar een dialoog (tweespraak) plaats? Voor een dialoog heb je namelijk twee personen nodig en die tweede persoon wil onze hemelse Vader zijn, Hij wil naar ons luisteren, maar ook met ons spreken. Hij heeft interesse in alles wat we doen en denken, Hij is onze Vader en wij mogen in Zijn veilige nabijheid zijn en blijven.