Ik heb weleens eerder een blogje van één van mijn meisjes geplaatst en vandaag wil ik opnieuw een blogje plaatsen dat door mijn jongste dochter, Joyce is geschreven. Ik vond het zelf erg mooi en herkenbaar.

– – – – – – – – – – – – – – –

Als er een snaar in je leven wordt geraakt dan kun je je wel eens even uit balans voelen. Soms kan het zover gaan dat die snaar ook knapt. Iedereen kent zijn momenten van voor- en tegenspoed en als dat dan gebeurt zijn we vaak al die mooie klanken vergeten die het leven zo mooi maken. Het lijkt dan alsof de dingen opnieuw gestemd moeten worden, of misschien dat ze een nieuwe “bestemming” moeten krijgen.

God kent jouw klanken door en door, Hij weet het wanneer je leven even niet meer zo mooi klinkt als dat je graag zou willen. God zet die nieuwe snaar er weer voor je op, en als we dat hebben ontdekt gaan we graag zelf aan de slag om weer die mooie klanken eruit te  halen.

God is een geduldige en liefdevolle God, Hij geeft je die nieuwe snaar en op het moment dat wij dan onze eigen klank eraan willen geven, geeft Hij ons ook die ruimte. “Ga maar”, zegt Hij, “Ga maar en ontdek het, maar Ik hoop dat je ook weet, en zult onthouden, dat als de verkeerde toon eruit komt, Ik je graag wil helpen met het stemmen van je klanken en dat we dan samen die mooie, harmonieuze muziek mogen maken. Dat we samen een lied mogen schrijven dat op je hart komt te staan. Ik ben je veilige schuilplaats en zodra de snaar weer knapt, zet Ik er weer een nieuwe voor je op en stem hem, net zolang totdat je Mijn liefdevolle stem zult horen.